به گزارش مجله خبری نگار غزل نو با ویژگیهای خاص ظاهری و معنایی خود، تقریبا از اواخر دهه چهل و با غزلیات شاعرانی، چون حسین منزوی و سیمین بهبهانی در ادبیات معاصر آغاز شد. امروز نیز در شاخههای گوناگون و تازهای با استقبال بسیار شاعران مواجه شده است. غزل نو حاصل برخورد شعر سنتی فارسی و شعر نیمایی است.
شاعران نسل جدید مضامین امروزی را وارد شعر کرده اند و غزل را با وجود محتوای تغزلی آن، به نوع دیگری روایت میکنند، عاشقانههایی که دنیای امروز آن را بهتر میشناسد.
وقت کبود، مجموعهغزل و دوبیتیهایی سروده سیدمحمد تولیت است. ایندفتر شعر با سه بخش غزلهای پسین، غزلهای پیشین و دوبیتیها فصلبندی شده است.
غزلهای این مجموعه کوتاه هستند و به بیان سادهای در روایت عاشقانه رسیده اند؛ تولیت، در سرودن غزل خود را پیرو سنت شاعرانه هوشنگ ابتهاج و مهدی اخوان ثالث میداند.
غزلها و دوبیتیهای وقت کبود مضمونی عاشقانه ـ عارفانه دارند که از سال ۹۴ تا ۹۹ سروده شده است، شاعر به گفته خود، از عرفان عاشقانه حافظ تاثیر گرفته است و زبان سعدی را نیز به کار گرفته است.
سیدمحمد تولیت، متولد ۱۳۷۱ و دانشآموخته رشته زبان و ادبیات فارسی است که پیش از این دو کتاب غوغای غزل و چشملرزهها، را منتشر کرده است.
کتاب وقت کبود در ۱۰۸ صفحه توسط انتشارات نیستان منتشر شده است.
غزلی از این کتاب:
نزدیک میشوم من و او دور میشود
مستم، ولی چه فایده مستور میشود
هر لحظهای که میگذرد بی حضور یار
این روزگار تیرهتر از گور میشود
...
سرها فتاده است بر آن آستان، ولی
هر کس به دار سر زده منصور میشود