پاشنه آشیل سریال‌های امنیتی

به گزارش مجله خبری نگار، پخش سریال‌های امنیتی نظیر «گاندو» و «خانه امن» در سال‌های اخیر مورد توجه مخاطبین قرار گرفته و همین امر حاکی از جذابیت این ژانر در نگاه آنهاست.

حالا که این جذابیت مغفول مانده عیان شده، این احتمال وجود دارد که فیلمسازان با توجه به ذائقه مخاطبین تولیدات خود را بیشتر به سمت این آثار ببرند. چنانچه پس از دوران دفاع مقدس و ساخت چند اثر فاخر در این حوزه شاهد ورود خیلی از فیلمسازان به عرصه ساخت فیلم‌های جنگی بودیم، ولی در نهایت این ورود گسترده بی برنامه افت کیفیت آثار را رقم زد.

تحسین مخاطبین و بازخورد مثبت آن‌ها پس از تماشای فیلم‌ها رقابت و سرعت در رقابت را بین فیلمسازان بیشتر کرد، تا جایی که انعکاس واقعیات جنگ جای خود را به فیلم جنگی ساختن داد و هدف از ساخت فیلم‌های جنگی صرفاً ساختن فیلم جنگی شد نه انعکاس واقعیات جنگ.

گاندو ۱ و ۲ به عنوان یک سریال امنیتی موفق عمل کرد و ضمن مورد توجه قرار گرفتن مخاطبین، فریاد معاندین را هم بلند کرد و همین اتفاق می‌تواند نشانه‌ای برای موفق بودن آن باشد؛ زیرا که هم مخاطب داخلی را اقناع کرده و غرور ملی او را برانگیخته و هم دشمنان و بدخواهان را عصبانی کرده است.

اکنون این سوال مطرح است که با توجه به موفقیت اولیه آثار دفاع مقدسی و سپس ساخت فیلم و سریال‌های متعدد در این حوزه که با افت کیفیت همراه شد، در حوزه سریال‌های امنیتی و جاسوسی که در حال حاضر با استقبال فیلمسازان و مخاطبین برای ساخت مواجه شده چقدر احتمال بروز چنین آسیبی وجود دارد و راه در امان ماندن از آن چیست؟

شاهد احمدلو، کارگردان و بازیگر سینما و تلویزیون، در خصوص راه‌های حفظ سطح کیفیت سریال‌های امنیتی در آثار بعدی گفت: مهم‌ترین عامل در موفقیت این نوع سریال‌ها پرهیز از طرح‌ها و فیلمنامه‌ها با ساختار کلیشه‌ای و عدم شباهت سناریو‌ها با هم است.

بازیگر سریال گاندو ۲ ادامه داد: عامل دیگر تسلط کارگردان‌ها و عوامل تولید سریال‌های امنیتی بر این حوزه است.

وی با اشاره به عدم استفاده از بازیگران کلیشه‌ای در سریال‌های امنیتی افزود: باید دست بازیگران برای اجرای این نقش‌ها باز گذاشته شود تا این قبیل سریال‌ها به سمت شعارزدگی نرود.

کارگردان سریال سه دونگ سه دونگ همچنین با اشاره به موفقیت سریال «گاندو ۲» خاطرنشان کرد: یکی از عواملی که باعث موفقیت سریال‌های ژانر امنیتی می‌شود، استفاده از پرونده‌ها و داستان‌های واقعی در ساخت آثار امنیتی است.

همچنین محمود گبرلو، کارشناس سینما، گفت: رسانه ملی به نوعی افکار عمومی را هدایت می‌کند، باید دست به تولید سریال‌های متعددی در این حوزه بزند؛ اما نکته بسیار مهمی که وجود دارد این است که برخی تماشاگران و به خصوص برخی مسئولین با تماشای این گونه سریال‌ها فکر می‌کنند در سریال به آن‌ها اشاره شده است.

وی ادامه داد: این افراد باید بدانند که در اصل یک سریال اکشن و ماجراجویانه را نگاه می‌کنند و در مرحله بعد برای تماشاگر ساختار خوب فیلم یا سریال و سرگرم کنندگی آن مهم است؛ بنابراین نباید سخت بگیرند و اگر اختلاف نظر وجود دارد با گفتگو و تبادل نظر قابل حل است.

این کارشناس سینما و تلویزیون بیان کرد: میزگرد‌های تخصصی با محوریت ارتقای ساختار کیفی سریال‌ها، هم از ساخته شدن سریال‌ها با موضوعات سخیف و سطحی جلوگیری می‌کند و هم سبب تبادل اندیشه‌های مطرح در سریال می‌شود.

گبرلو افزود: به طور مثال مناظرات سیاسی و اقتصادی که در تلویزیون پخش می‌شود مخاطب کمتری دارد. علت هم این است که تماشاگر به طور ناخودآگاه با یک فیلم یا سریال خیلی راحت‌تر می‌تواند ارتباط برقرار کند؛ لذا با استفاده از این ظرفیت و با استفاده از یک فیلم یا سریال یا یک اثر نمایشی می‌توان جامعه را برای آن مناظره سیاسی یا اقتصادی آماده کرد و در نتیجه مردم به طور خیلی جدی‌تر وارد مباحث امنیتی، سیاسی و اقتصادی می‌شوند.

با این وصف؛ الهام گرفتن از پرونده‌های امنیتی بزرگ می‌تواند ضمن به تصویر کشیدن توان دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی کشورمان و نشان دادن خطراتی که پیش پای ماموران آن است، بر جذابیت این آثار اضافه کند، اما برای تحقق این امر با حفظ جدیت آن لازم است که فیلمسازان این حوزه کپی کاری از کار‌های موفق نداشته باشند و تنها به نوآوری و الگو گیری از پرونده‌های واقعی فکر کنند. همچنین عوامل این گونه سریال‌ها باید با مشورت از مسئولین امنیتی و اطلاعاتی پیچیدگی‌های ماموریت‌های امنیتی و ضد جاسوسی را مطلع شوند تا در حین ساخت با نمایش اتفاقاتی پیش پا افتاده موجب سخیف شدن این گونه آثار نشود.