به گزارش مجله خبری نگار، فیزیکدانان هلندی زمان فروپاشی مورد انتظار اجرام کیهانی را دوباره محاسبه کردهاند - آنها بسیار سریعتر از آنچه قبلاً تصور میشد، ناپدید خواهند شد. نتایج این مطالعه در مجله کیهانشناسی و فیزیک ذرات نجومی منتشر شده است.
طبق این مطالعه جدید، ناپدید شدن نهایی بقایای ستارهای تقریباً در ۱۰^۷۸ (۱۰ به توان ۷۸) سال آینده رخ خواهد داد - که بینهایت زودتر از تخمینهای قبلی است (تخمین حدود ۱۰^۱۱۰۰ سال بود). دانشمندان با استفاده از ابزارهای اخترفیزیک، نظریه میدان کوانتومی و ریاضیات به این نتیجه رسیدند.
این تجدیدنظر بر اساس تفسیر اصلاحشدهای از تابش هاوکینگ است، فرآیندی که توسط فیزیکدان نظری بریتانیایی، استیون هاوکینگ، در سال ۱۹۷۵ ارائه شد. طبق نظریه او، سیاهچالهها میتوانند با تبخیر شدن به دلیل نوسانات کوانتومی، جرم خود را از دست بدهند. نوسانات کوانتومی اصطلاحی است که برای تغییرات کوتاهمدت انرژی که در کوچکترین مقیاسهای فضا و زمان رخ میدهد، به کار میرود.
یک مطالعه جدید ثابت میکند که مکانیسمهای مشابه «تبخیر» نه تنها در مورد سیاهچالهها، بلکه در مورد ستارههای نوترونی، کوتولههای سفید و سایر اجرام نجومی متراکم نیز صدق میکند.
محققان نرخ واپاشی ده نوع جرم آسمانی را محاسبه کردند و آنها را به عنوان سیستمهای ایزولهای که صرفاً در معرض تابش هاوکینگ قرار دارند، در نظر گرفتند. عامل کلیدی تعیینکننده طول عمر یک جسم، چگالی آن بود. مشخص شد که سیاهچالهها و ستارههای نوترونی تقریباً ۱۰^۶۷ سال وجود دارند، در حالی که کوتولههای سفید طولانیترین عمر را دارند و سرانجام تنها پس از ۱۰^۷۸ سال محو میشوند.