به گزارش مجله خبری نگار،رابین دانبار، روانشناس بریتانیایی، اظهار داشت که به دلیل ماهیت مغز، یک فرد نمیتواند بیش از ۱۵۰ دوست داشته باشد. این موضوع توسط وال استریت ژورنال گزارش شد.
در این مقاله آمده است: «به گفته رابین دانبار، روانشناس بریتانیایی، نیازهای شناختی بالای حفظ ارتباطات اجتماعی معنادار، تعداد روابط پایداری را که میتوانیم حفظ کنیم، محدود میکند.»
برای درک بهتر این محدودیتها، دانبار میمونها، لمورها و میمونهای بزرگ را مورد مطالعه قرار داد و ارتباطی بین اندازه نئوکورتکس هر نخستی - بیرونیترین و توسعهیافتهترین بخش مغز پستانداران که مسئول عملکردهای شناختی بالاتر مانند تفکر، گفتار، حافظه و ... است - و اندازه گروههای اجتماعی پایدار آنها کشف کرد. دادهها ارتباط روشنی بین این دو متغیر نشان دادند: هرچه نئوکورتکس بزرگتر باشد، گروه اجتماعی بزرگتر است.
برای مثال، دانبار دریافت که میانگین تعداد اعضای یک گروه اجتماعی شامپانزهها حدود ۵۰ نفر است.
این نشریه مینویسد: «او بر اساس نسبت اندازه نئوکورتکس بیش از ۳۰ گونه نخستی به اندازه گروههای اجتماعی آنها، اندازه احتمالی گروههای اجتماعی انسان را محاسبه کرد. پاسخ: ۱۵۰».
دانبار معتقد است که این رقم از زمان ظهور انسان بدون تغییر باقی مانده است و حتی در عصر دیجیتال رسانههای اجتماعی نیز تغییر نمیکند.
در همان روز، گزارش شد که سرگرمیهای خلاقانه - از تانگوی آرژانتینی گرفته تا نواختن گیتار - میتوانند پیری مغز را در سطح مولکولی کند کنند. این نتیجه توسط یک تیم بینالمللی از دانشمندان پس از تجزیه و تحلیل دادههای نوازندگان، رقصندگان، هنرمندان و حتی گیمرها از ۱۰ کشور به دست آمد. دانشمندان از چیزی که به آن ساعت مغز میگویند - مدلی که سن بیولوژیکی و واقعی مغز یک فرد را مقایسه میکند - استفاده کردند.
منبع: iz