آیا برخی افراد در برابر اوتیسم «مصون» هستند؟

به گزارش مجله خبری نگار، ترامپ و رابرت اف. کندی جونیور، وزیر بهداشت و خدمات انسانی، در یک کنفرانس مطبوعاتی روز دوشنبه به انتشار این شایعه کمک کردند و مصرف تایلنول (استامینوفن) در دوران بارداری را به عنوان یکی از علل اوتیسم در کودکان مقصر دانستند.

ترامپ در اظهاراتی که توسط مطبوعات گزارش شده است، گفته است: «گروه‌های خاصی از افراد هستند که واکسن یا هیچ دارویی مصرف نمی‌کنند و هیچ‌کدام از آنها اوتیسم ندارند... برای مثال، جامعه آمیش را در نظر بگیرید.» با این حال، شواهد علمی کاملاً با این ادعا در تضاد است.

اگرچه جوامع آمیش به شدت به درمان‌های خانگی متکی هستند و از بسیاری از واکسن‌های اساسی اجتناب می‌کنند، تحقیقات علمی انجام شده در جوامع آنها در ایالت‌های پنسیلوانیا و اوهایو آمریکا، وجود موارد اوتیسم را در میان آنها تأیید می‌کند، البته با نرخی پایین‌تر از جمعیت عمومی ایالات متحده.

دلیل این تفاوت چیست؟

اگرچه علت آن نامشخص است، اما به هیچ وجه از دیدگاه ترامپ پشتیبانی نمی‌کند. کارشناسان در گفت‌و‌گو با دیلی میل معتقدند که محتمل‌ترین دلیل، تشخیص ناکافی است. عوامل فرهنگی و مذهبی در جامعه آمیش ممکن است مانع از شناسایی رسمی اختلال طیف اوتیسم (ASD) شود. برخی از ویژگی‌های مرتبط با اوتیسم ممکن است صرفاً به عنوان "عجایب" یا تفاوت‌های شخصیتی تفسیر شوند، نه به عنوان یک اختلال رشدی که نیاز به تشخیص دارد.

این واقعیت در تضاد کامل با وضعیت ملی در ایالات متحده است، جایی که از هر ۳۱ کودک، یک نفر مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می‌شود. کارشناسان این افزایش قابل توجه در طول دو دهه گذشته را به افزایش آگاهی، بهبود ابزار‌های غربالگری و کاهش انگ اجتماعی پیرامون این بیماری نسبت می‌دهند، نه به واکسن‌ها یا دارو‌های رایج.

اجماع علمی در مورد علل اوتیسم چیست؟

کارشناسان ادعا می‌کنند که هیچ علت واحد و قطعی برای اوتیسم وجود ندارد و هیچ جامعه انسانی از آن مصون نیست. اجماع پزشکی بر این است که اوتیسم یک بیماری عصبی-رشدی پیچیده با پایه ژنتیکی قوی است که در آن صد‌ها ژن با تعدادی از عوامل محیطی بالقوه در تعامل هستند.

از آنجایی که یک مؤلفه ژنتیکی در همه جمعیت‌های انسانی وجود دارد، اوتیسم به ناچار در میان کودکان آمیش یافت می‌شود، علیرغم کمبود مطالعات تخصصی در مورد این موضوع.

یکی از برجسته‌ترین مطالعات در این زمینه، مطالعه‌ای مقدماتی در سال ۲۰۱۰ بود که در کنفرانس بین‌المللی تحقیقات اوتیسم ارائه شد.

در طول این مطالعه، محققان یک نظرسنجی خانه به خانه در دو جامعه اصلی آمیش انجام دادند و تقریباً ۱۹۰۰ کودک را معاینه کردند. نتایج چندین تشخیص را نشان داد و تخمین اولیه شیوع اوتیسم در بین کودکان آمیش تقریباً ۱ در ۲۷۱ بود.

این مطالعه همچنین نشان داد که ابزار‌های تشخیصی استاندارد ممکن است در این بافت فرهنگی متفاوت، که در آن مراقبان رفتار‌ها را متفاوت از پزشکان توصیف می‌کنند، کمتر مؤثر باشند.

کارشناسان دلایل مختلفی را توضیح می‌دهند که چرا اوتیسم در میان آمیش‌ها کمتر از حد تشخیص داده می‌شود:

۱. انزوا و عدم آگاهی: کواتیبا دیوید، مدیر پزشکی مراکز تخصصی اوتیسم، می‌گوید: «جوامعی که از نظر فناوری و جغرافیایی منزوی هستند، ممکن است به ابزار‌های آگاهی‌بخشی و آموزشی اولیه که به تشخیص علائم اوتیسم کمک می‌کنند، دسترسی نداشته باشند و بنابراین اعضای آنها به دنبال تشخیص نمی‌روند.»

۲. فقدان ارزیابی تخصصی: کوری آندریاس، مددکار اجتماعی، اضافه می‌کند: «کودکان آمیش کمتر احتمال دارد که ارزیابی عصبی-روانشناختی دریافت کنند یا به متخصصان تفاوت‌های عصبی مراجعه کنند، بنابراین هیچ‌کس به دنبال ویژگی‌هایی نیست که به راحتی در جوامع دیگر قابل تشخیص باشند.»

۳. دیدگاه‌های فرهنگی متفاوت: در جامعه آمیش، که برای مهارت‌های عملی و ویژگی‌های شخصیتی ارزش قائل است، برخی از رفتار‌های اوتیسمی ممکن است صرفاً به عنوان یک «ویژگی منحصر‌به‌فرد شخصیتی» پذیرفته شوند و نیازی به مداخله پزشکی نداشته باشند.

۴. سیستم مراقبت‌های بهداشتی متفاوت: جامعه آمیش در درجه اول به مشاوره در خانواده و کلیسا و درمان‌های سنتی مانند «درمان با ایمان» و گیاهان دارویی روی می‌آورد. فقط در موارد بحرانی مانند شکستگی یا بیماری‌های تهدیدکننده زندگی به پزشک مراجعه می‌شود.

کارشناسان خاطرنشان می‌کنند که سبک زندگی آمیش‌ها که بر غذای ارگانیک، افزایش فعالیت بدنی و کاهش قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و فناوری متکی است، ممکن است بروز سایر مشکلات سلامتی مدرن (مانند دیابت بارداری و آلودگی) را که گمان می‌رود عوامل خطر را افزایش می‌دهند، کاهش دهد، اما از خود اوتیسم جلوگیری نمی‌کند، به خصوص با توجه به مؤلفه ژنتیکی زمینه‌ساز آن.

کارشناسان تأیید می‌کنند که این ایده که «آمیش‌ها به اوتیسم مبتلا نمی‌شوند» یک تصور غلط رایج در بین شکاکان واکسن است. تحقیقات علمی این تصور را کاملاً رد کرده است.

تمام مطالعات جدی در طول دهه‌ها هیچ ارتباطی بین واکسن‌ها یا مسکن‌هایی مانند تایلنول و اوتیسم پیدا نکرده‌اند.

حتی همان مطالعه‌ای که ادعای وجود ارتباط را داشت، به دلیل نتایج جعلی و نقض اخلاق پزشکی، رسماً پس گرفته و متوقف شد.

افزایش قابل توجه تعداد موارد تشخیص داده شده اوتیسم در سراسر جهان به این معنی نیست که این بیماری با سرعت اپیدمی در حال گسترش است. بلکه، این امر در درجه اول نشان دهنده بهبود توانایی‌های تشخیصی ما و افزایش آگاهی از این بیماری است، نه وجود علل خارجی.

منبع: دیلی میل