اگر شما هم مثل ۴۰ درصد زنان از رابطه جنسی دوری می‌کنید احتمالا به این اختلال مبتلا شده‌اید!

به گزارش مجله خبری نگار، آیا رابطه جنسی برایتان دردناک شده است؟ شاید دیگر اصلاً میلی به برقراری رابطه نداشته باشید، یا رسیدن به اوج لذت برایتان به یک «نه» بزرگ تبدیل شده باشد. اگر این نشانه‌ها را در خودتان می‌بینید، احتمال دارد که با اختلال عملکرد جنسی زنان (FSD) روبه‌رو باشید، مشکلی که حدود ۴۰ درصد از زنان را درگیر کرده است.

اختلال عملکرد جنسی زنان شامل مشکلات مداوم در واکنش جنسی، میل، برانگیختگی یا درد است که می‌تواند موجب ناراحتی یا آسیب به روابط شود. برخلاف اختلال جنسی مردان که اغلب ریشه‌های فیزیولوژیکی مشخص دارند، این مشکل در زنان بیشتر تحت تأثیر عوامل روانی، عاطفی و هورمونی قرار می‌گیرد و همین موضوع درمان آن را دشوارتر می‌کند.

اختلال عملکرد جنسی زنان می‌تواند بسیاری از افراد را به دلایل مختلف تحت تأثیر قرار دهد. این دلایل ممکن است فیزیکی باشند، مانند عوارض یائسگی یا برخی دارو‌ها یا روانی مانند بیماری‌های روحی، مشکلات عاطفی در روابط یا حتی فشار‌های زندگی.

اگر مطمئن نیستید که این اختلال را دارید یا نه، سه نشانه اصلی را می‌توانید بررسی کنید. در ادامه این علائم و راهکار‌های پیشنهادی متخصصان برای رفع آنها را می‌خوانید.

۱. کاهش شدید میل جنسی

بر اساس پژوهشی که توسط کلینیک آنلاین لویدز فارماسی انجام شده، ۴۷ درصد زنان اعتراف کرده‌اند که از رابطه جنسی کمتر از حد انتظارشان لذت می‌برند. ممکن است که زن احساس کند از افکار جنسی فاصله گرفته یا به صمیمیت بی‌علاقه شده است. این وضعیت می‌تواند باعث بروز احساساتی مانند ناامیدی، عذاب وجدان یا تنش در روابط شود.

کاهش میل جنسی دلایل متعددی دارد. استرس، اضطراب یا افسردگی، تغذیه ناکافی یا ورزش بیش از اندازه، مصرف برخی دارو‌ها مانند دارو‌های ضدافسردگی یا قرص‌های هورمونی پیشگیری از بارداری و همچنین مشکلات عاطفی یا نبود صمیمیت احساسی می‌توانند علت این مشکل باشند. تغییرات بزرگ زندگی مانند بارداری، دوران شیردهی، پیش‌یائسگی و یائسگی می‌توانند باعث تغییرات هورمونی شوند که میل جنسی را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

خواب کافی، تغذیه متعادل و مدیریت استرس می‌توانند تغییر چشمگیری در میل جنسی ایجاد کنند. همه ما شنیده‌ایم که برخی خوراکی‌ها مانند شکلات تلخ، آجیل یا هندوانه می‌توانند به افزایش میل جنسی کمک کنند، اما راه‌های دیگری هم وجود دارد. روان‌درمانی می‌تواند موانع روانی و عاطفی را برطرف کند. اگر احتمال می‌دهید که مشکل از عدم تعادل هورمونی باشد، می‌توانید آزمایش دهید.

کمبود مواد مغذی ضروری مانند آهن، ویتامین B۱۲، اسیدفولیک (B۹) و ویتامین D معمولاً توسط پزشک عمومی قابل بررسی هستند. ممکن است که پزشک سطح کورتیزول، هورمون استرس، را هم اندازه‌گیری کند. این آزمایش می‌تواند اطلاعاتی درباره سطح استرس و وضعیت هورمونی فرد بدهد که بر میل جنسی و سلامت جنسی کلی اثرگذار است.

اختلالات هورمونی ممکن است به دلیل تغذیه نامناسب، استرس یا بیماری‌هایی مانند سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) و اندومتریوز ایجاد شوند. اگرچه این بیماری‌ها درمان قطعی ندارند، در بسیاری از موارد می‌توان آنها را به شکل مؤثری مدیریت کرد. پزشک شما می‌تواند درباره انتخاب راهکار مناسب به شما مشاوره بدهد.

۲. مشکل در رسیدن به ارگاسم

بر اساس تحقیقات، زنان تنها در حدود ۳۱ تا ۴۰ درصد موارد رابطه جنسی به ارگاسم می‌رسند. مطالعه‌ای جداگانه توسط کلینیک آنلاین لویدز فارماسی نشان داده که ۸۵ درصد زنان در رسیدن به ارگاسم دچار مشکل هستند.

طبیعی است که هر بار در رابطه جنسی به اوج لذت نرسید. با این حال، اگر ناگهان رسیدن به ارگاسم برایتان دشوار شود، می‌تواند نشانه‌ای از اختلال عملکرد جنسی زنان باشد. دارو‌های مصرفی خود را بررسی کنید، زیرا برخی دارو‌ها مانند دارو‌های ضدافسردگی یا قرص‌های هورمونی پیشگیری از بارداری می‌توانند واکنش جنسی را کاهش دهند. کمبود برخی مواد مغذی از جمله ویتامین D، منیزیم، ویتامین‌های گروه B و آهن، همچنین می‌تواند بر احتمال رسیدن به ارگاسم اثر بگذارد. برای بررسی دقیق‌تر می‌توانید با پزشک خود وقت بگیرید و آزمایش‌های لازم را انجام دهید.

اگر تا امروز مکمل ویتامین D مصرف نکرده‌اید، در ماه‌های زمستان آن را در نظر داشته باشید. اگرچه مصرف ویتامین D اثر مستقیمی ندارد، اما می‌تواند با ایجاد تعادل هورمونی، کاهش استرس اکسیداتیو و بهبود خلق‌وخو به افزایش عملکرد و میل جنسی کمک کند.

علاوه بر این، می‌توانید از شریک جنسی خود بخواهید تمرکز بیشتری بر تحریک کلیتوریس داشته باشد. تعداد زنانی که با تحریک کلیتوریس به ارگاسم می‌رسند، بین ۵۱ تا ۶۰ درصد است، در حالی‌که بدون این تحریک، این رقم تنها ۲۱ تا ۳۰ درصد خواهد بود. خستگی نیز می‌تواند احتمال رسیدن به ارگاسم را کاهش دهد.

۳. رابطه جنسی دردناک

اگر رابطه جنسی برایتان ناخوشایند یا همراه با درد شده باشد، ممکن است همین موضوع باعث شود که تمایل کمتری به برقراری رابطه داشته باشید. «دیسپارونیا» اصطلاح پزشکی برای درد هنگام یا بعد از رابطه جنسی است.

دلایل مختلفی می‌تواند باعث ناراحتی زنان در حین رابطه شود؛ برای مثال عفونت، بیماری التهابی لگن (PID) یا واژینیسموس (انقباض غیرارادی عضلات کف لگن). دیسپارونیای عمیق (درد در قسمت‌های عمقی واژن) می‌تواند نشانه اندومتریوز، کیست تخمدان یا حتی تأثیر بیماری کرون یا سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) باشد. خشکی واژن، عفونت‌های مقاربتی (STIs)، کمبود روان‌سازی یا تحریک نشدن کافی هم می‌توانند منجر به درد شوند.

اگر هنگام یا بعد از رابطه جنسی دچار درد می‌شوید، مهم است که با یک متخصص مشورت کنید تا به شما در پیدا کردن راه‌حل کمک کند. بهترین کار این است که یک نوبت با پزشک بگیرید؛ پزشک می‌تواند بر اساس شرایط شخصی شما کمک‌های لازم را ارائه دهد، چه با دارو، چه درمان روان‌شناختی و چه توصیه‌هایی درباره تغییر در تکنیک‌های رابطه. برخی از انواع ناراحتی با راهکار‌های ساده‌ای مانند تغییر پوزیشن، افزایش معاشقه قبل از رابطه یا استفاده از روان‌کننده‌ها قابل رفع هستند.

همچنین، می‌توانید مصرف امگا-۳ را افزایش دهید. در طول هفته، دو تا سه وعده ماهی‌های چرب مصرف کنید و روزانه دو قاشق غذاخوری تخم کتان، دانه چیا یا گردو بخورید تا از سلامت بافت واژن حمایت کرده و التهاب را کاهش دهید. غذا‌های سرشار از پروبیوتیک مانند ماست و سبزیجات تخمیرشده نیز می‌توانند به پیشگیری از عفونت‌هایی مثل برفک یا عفونت ادراری کمک کنند، در حالی که غذا‌های غنی از منیزیم به آرامش بدن کمک می‌کنند. هر دوی این موارد می‌توانند نقش بزرگی در لذت‌بخش‌تر شدن تجربه جنسی داشته باشند.

منبع:روزیاتو