اوتیسم در کودکان با تغییرات در میکروبیوم روده مرتبط است

به گزارش مجله خبری نگار، یکی از دقیق‌ترین مطالعات تا به امروز، ارتباط بین اوتیسم و ​​آنچه در روده است را تأیید کرده است. تجزیه و تحلیل جدید نه تنها باکتری‌هایی را که در دستگاه گوارش زندگی می‌کنند، بلکه قارچ‌ها، آرکی‌ها و ویروس‌هایی را که می‌توان در آنجا یافت نیز بررسی کرده است. این مطالعه در مجله Nature Microbiology منتشر شده است.

تیمی به رهبری محققان دانشگاه چینی هنگ کنگ، تجزیه و تحلیل جامعی را ارائه داده‌اند که همبستگی بین تغییرات در کل ترکیب میکروبیوم روده و تشخیص اختلالات طیف اوتیسم را مشخص می‌کند.

اگرچه ما هنوز این ارتباط را درک نمی‌کنیم، شواهد فزاینده، راه‌های جدیدی را برای تشخیص و درک اوتیسم باز می‌کند.

بسمادف چاکرابارتی، متخصص علوم اعصاب از دانشگاه ریدینگ در بریتانیا، می‌گوید: «نکته هیجان‌انگیز در مورد این مطالعه این است که امکان مطالعه مسیر‌های بیوشیمیایی خاص و تأثیر آنها بر ویژگی‌های مختلف اوتیسم را فراهم می‌کند.» «همچنین اگر نشانگر‌های میکروبی توانایی آزمایش‌های ژنتیکی و رفتاری را برای تشخیص اوتیسم افزایش دهند، می‌تواند راه‌های جدیدی برای تشخیص اوتیسم ارائه دهد. یک پلتفرم آینده که بتواند ارزیابی‌های ژنتیکی، میکروبی و رفتاری ساده را ترکیب کند، می‌تواند به از بین بردن شکاف تشخیص کمک کند.»

شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد بین میکروبیوم روده تغییر یافته و اوتیسم ارتباط وجود دارد، اگرچه دلیل این ارتباط هنوز مشخص نشده است. اما هنوز چیز‌های زیادی در مورد چگونگی تأثیر میکروبیوم روده ما - جامعه پررونق میکروارگانیسم‌هایی که در دستگاه گوارش ما زندگی می‌کنند - بر خلق و خو، افکار و حتی تصمیم‌گیری ما نمی‌دانیم.

مطالعات قبلی در مورد ارتباط بین میکروبیوم و اوتیسم صرفاً بر تفاوت‌های باکتری‌ها متمرکز بوده‌اند. برای مطالعه دقیق‌تر این پدیده، سو نگ، متخصص گوارش از دانشگاه چینی هنگ کنگ و همکارانش تمرکز خود را گسترش دادند تا کل متاژنوم روده را در بر بگیرند.

آنها نمونه‌های مدفوع ۱۶۲۷ کودک، چه مبتلا به اوتیسم و چه غیرمبتلا به اوتیسم، را توالی‌یابی کردند و تمام قلمرو‌های مختلف میکروب‌هایی را که می‌توانستند در آنها یافت شوند، بررسی کردند؛ و این تجزیه و تحلیل، تفاوت‌های چشمگیری را در میکروبیوم کودکان مبتلا به اوتیسم نشان داد.

محققان ۱۴ آرکی باکتری، ۵۱ باکتری، ۷ قارچ، ۱۸ ویروس، ۲۷ ژن میکروبی و ۱۲ مسیر متابولیکی را شناسایی کردند که بین کودکان نوروتیپیک و کودکان مبتلا به اوتیسم متفاوت بود.

وقتی این داده‌ها به یک الگوریتم یادگیری ماشینی وارد می‌شدند، هر یک از این قلمرو‌ها می‌توانستند دقت تشخیصی بهتری نسبت به حدس تصادفی ارائه دهند، اما نه به طور شگفت‌انگیزی خوب. اما ترکیب تمام داده‌ها برای ارزیابی چند قلمرویی که شامل ۳۱ نشانگر بود، سطح بسیار بالاتری از دقت تشخیصی، بین ۷۹.۵ تا ۸۸.۶ درصد، بسته به گروه سنی، به دست داد.

این یکی از بزرگترین و جامع‌ترین مطالعات از نوع خود است که تا به امروز انجام شده است و یافته‌های آن نه تنها ارتباط بین روده و اوتیسم را تأیید می‌کند، بلکه راهی را برای مطالعه مکانیسم‌های زیربنایی اوتیسم و آزمایش آن در کودکان به روشی نسبتاً ساده و غیرتهاجمی باز می‌کند.

چاکرابارتی می‌گوید: «این یک پروژه‌ی به‌خوبی طراحی و اجرا شده است که تعدادی از عوامل مخدوش‌کننده را در نظر می‌گیرد و نتایج را در چندین نمونه‌ی مستقل تأیید می‌کند. نتایج این مطالعه قطعاً دیدگاه ما را در مورد میکروبیوتا در اوتیسم گسترش داده است. حتی این پتانسیل وجود دارد که از نشانگر‌های میکروبیوتا از قلمرو‌های مختلف برای کمک به تشخیص اوتیسم استفاده کنیم.»