حتی ضربه‌های مغزی خفیف نیز می‌توانند اثرات مادام‌العمری بر مغز داشته باشند.

به گزارش مجله خبری نگار،تیمی از دانشمندان علوم اعصاب، دانشمندان مغز و روانپزشکان به رهبری تیمی از دانشگاه کمبریج در بریتانیا شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد آسیب‌های جزئی مغزی که در اوایل زندگی ایجاد می‌شوند، می‌توانند عواقبی برای سلامت در مراحل بعدی زندگی داشته باشند.

این گروه در مقاله خود که در مجله JAMA Network Open منتشر شده است، نحوه تجزیه و تحلیل و مقایسه اسکن‌های MRI صد‌ها نفر از افراد شرکت‌کننده در مطالعه Prevent Dementia مستقر در بریتانیا را شرح می‌دهد.

مطالعات قبلی نشان داده‌اند که برخی از انواع زوال عقل ممکن است با انواع خاصی از آسیب‌های مغزی مرتبط باشند. در این مطالعه جدید، تیم تحقیقاتی، به امید کسب اطلاعات بیشتر در مورد تأثیر ضربه مغزی یا سایر آسیب‌های جزئی سر بر زوال عقل، اسکن‌های MRI ۶۱۷ نفر در سنین ۴۰ تا ۵۹ سال را که داوطلب شرکت در مطالعه پیشگیری از زوال عقل شده بودند و حداقل سه اسکن MRI داشتند، بررسی کردند. آنها همچنین سابقه پزشکی آنها را بررسی کردند و توجه ویژه‌ای به این داشتند که آیا در هر نقطه‌ای از زندگی خود دچار آسیب مغزی شده‌اند یا خیر.

تیم تحقیقاتی خاطرنشان کرد که ۳۶.۱٪ از داوطلبان گزارش داده‌اند که حداقل یک آسیب مغزی تروماتیک را تجربه کرده‌اند که به اندازه‌ای شدید بوده که باعث از دست دادن هوشیاری برای مدت کوتاهی شده است. چنین آسیب‌هایی به عنوان آسیب‌های مغزی تروماتیک (TBI) طبقه‌بندی می‌شوند.

محققان با بررسی تصاویر MRI، میزان بالاتر از حد معمول خونریزی‌های کوچک مغزی (۱ در ۶) و سایر علائمی را که آنها به عنوان شواهدی از بیماری عروق کوچک در مغز توصیف می‌کنند، یافتند. آنها همچنین دریافتند بیمارانی که حداقل یک ضربه مغزی (TBI) داشته‌اند، بیشتر احتمال دارد سیگار بکشند، مشکلات خواب بیشتری داشته باشند، بیشتر احتمال دارد مشکلات راه رفتن داشته باشند و بیشتر احتمال دارد از افسردگی رنج ببرند. آنها همچنین خاطرنشان کردند که هرچه فرد بیشتر ضربه مغزی داشته باشد، این مشکلات آشکارتر می‌شود.

این تیم خاطرنشان می‌کند که یافته مهم دیگر این بود که افرادی که در سنین جوانی دچار آسیب تروماتیک مغزی شده‌اند، نسبت به افرادی که بیماری قلبی عروقی، فشار خون بالا یا دیابت دارند، در معرض خطر بیشتری برای مشکلات حافظه قرار دارند که می‌تواند سرنخی برای احتمال ابتلا به زوال عقل در آنها باشد.

محققان نتیجه می‌گیرند که برای درک اثرات بلندمدت آسیب‌های مغزی، به ویژه از نظر مشکلات مربوط به حفظ حافظه و ارتباط احتمالی آن با ابتلا به زوال عقل، به کار بیشتری نیاز است. آنها همچنین اظهار می‌کنند که کار آنها به احتمال اثرات ناشناخته بر سلامتی، سال‌ها پس از آسیب مغزی افراد اشاره دارد.