به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه ویسکانسین کشف کردهاند که آستروسیتها، سلولهای پشتیبان سیستم عصبی مرکزی، نقش کلیدی در ایجاد اختلال افسردگی اساسی (MDD) دارند. نتایج این مطالعه در مجله Neuroprotection منتشر شده است.
تحقیقات مدتهاست که MDD را به التهاب در مغز مرتبط میدانند. پیش از این، تمرکز بر روی سلولهای ایمنی به نام میکروگلیا بود، اما نقش آستروسیتها کمتر مشخص بود. برای پر کردن این شکاف، دانشمندان ایالات متحده ۲۲۶ نشریه علمی اختصاص داده شده به التهاب و فعالیت آستروسیتها در افسردگی را تجزیه و تحلیل کردند.
معلوم شد که آستروسیتها کاری بیش از صرفاً پشتیبانی ساختاری برای نورونها انجام میدهند. آنها به طور فعال در تنظیم رشد سلولهای عصبی، تشکیل سیناپسها و انتقال سیگنالها شرکت میکنند. با این حال، هنگامی که کار آنها مختل میشود، ارتباط بین نورونی مختل میشود که میتواند حالتهای افسردگی را تحریک یا تشدید کند.
علاوه بر این، دانشمندان به نحوه تعامل آستروسیتها با میکروگلیا توجه کردهاند. وقتی میکروگلیا فعال میشود، مولکولهای التهابی آزاد میکند که به نوبه خود باعث تولید مواد سمی توسط آستروسیتها میشود. این یک "دور باطل" ایجاد میکند: التهاب عصبی کار آستروسیتها را مختل میکند و آنها التهاب را افزایش میدهند و آسیب عصبی را بدتر میکنند.
از جمله مکانیسمهای پاتولوژیک کلیدی، آزادسازی ATP توسط آستروسیتها است، یک مولکول سیگنالدهنده که مکرراً میکروگلیا را فعال میکند. علاوه بر این، هنگامی که آستروسیتها دچار نقص میشوند، مغز لاکتات (اسید لاکتیک) بیشتری تولید میکند که میتواند فعالیت ژن را تغییر داده و از التهاب پشتیبانی کند.
به گفته نویسندگان، نتایج این کار چشماندازهایی را برای ایجاد روشهای جدید درمانی باز میکند. تعدیل فعالیت آستروسیتها نه تنها میتواند به درمان مؤثرتر افسردگی کمک کند، بلکه میتواند از بروز آن در افراد در معرض خطر نیز جلوگیری کند و وابستگی به دارو را کاهش دهد.