یک داروی جدید با وجود مصرف چربی و قند، از چاقی و بیماری کبد جلوگیری می‌کند

به گزارش مجله خبری نگار، این ترکیب با کاهش سطح منیزیم در میتوکندری‌ها - نیروگاه‌های سلول‌ها - به جای کند کردن روند سوخت و ساز انرژی، آن را فعال نگه می‌دارد.

یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه تگزاس، دانشگاه پنسیلوانیا و دانشگاه کرنل این دارو را که CPACC نام دارد، توسعه داده‌اند که اثر حذف ژن MRS۲ را که مسئول انتقال منیزیم به میتوکندری است، تقلید می‌کند.

وقتی سطح منیزیم در این میتوکندری‌های سلولی کاهش می‌یابد، کارایی سلول‌ها در سوزاندن قند‌ها و چربی‌ها به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد، همانطور که در آزمایش‌های انجام شده روی موش‌ها به وضوح مشاهده شد. به طرز شگفت‌آوری، موش‌هایی که این درمان را دریافت کردند، با وجود تغذیه طولانی مدت با رژیم غذایی پرکالری غربی، کاملاً لاغر و سالم ماندند، بدون هیچ نشانه‌ای از بیماری کبد چرب که معمولاً با چنین رژیم‌هایی همراه است.

پروفسور مادهش مونیسوامی، رهبر تیم تحقیقاتی، توضیح داد که این دارو می‌تواند یک پیشرفت واقعی در پیشگیری از گروهی از بیماری‌های متابولیک و قلبی ناشی از چاقی و سوءتغذیه باشد.

او در بیانیه‌ای گفت: «وقتی این دارو را برای مدت کوتاهی به موش‌ها می‌دهیم، آنها شروع به کاهش وزن می‌کنند تا اینکه همگی لاغر می‌شوند.»، اما مهمتر از کاهش وزن، توانایی این دارو در کاهش خطر بیماری‌های جدی مرتبط با چاقی، مانند حملات قلبی و سکته مغزی، و حتی جلوگیری از سرطان کبد است که می‌تواند از بیماری مزمن کبد چرب ایجاد شود.

این مطالعه چند ساله که در مجله Cell Reports منتشر شده است، جنبه کاملاً جدیدی از نقش منیزیم در متابولیسم را آشکار کرد. برخلاف تصور رایج که افزایش منیزیم همیشه مفید است، محققان دریافتند که سطح بالای منیزیم در میتوکندری به عنوان "ترمزی" عمل می‌کند که تولید انرژی را کند می‌کند. این کشف اساسی باعث شد تا تیم تحقیقاتی مولکول CPACC را توسعه دهد که انتقال منیزیم به میتوکندری را محدود می‌کند و در نتیجه تولید انرژی بسیار کارآمد را حفظ می‌کند.

شایان ذکر است که دانشگاه تگزاس قبلاً درخواست ثبت اختراع برای این داروی امیدوارکننده را ارائه کرده است، در حالی که تیم تحقیقاتی مشتاقانه منتظر ادامه توسعه و مطالعه اثرات طولانی مدت آن است.

این نوآوری نتیجه‌ی همکاری علمی برجسته‌ای بین چندین موسسه‌ی تحقیقاتی معتبر است. دانشمندان دانشگاه پنسیلوانیا در طراحی این مولکول مشارکت داشتند، در حالی که محققان دانشگاه کرنل وظیفه‌ی سنتز شیمیایی آن را بر عهده گرفتند.

علیرغم این نتایج چشمگیر، محققان هشدار می‌دهند که هنوز راه درازی تا عرضه این دارو برای استفاده انسانی در پیش است، زیرا مطالعات و آزمایش‌های بالینی بیشتری مورد نیاز است. با این حال، شکی نیست که این کشف علمی افق‌های جدیدی را در درمان چاقی و بیماری‌های مرتبط باز می‌کند و ممکن است روزی به یک راه حل اساسی برای یکی از بزرگترین چالش‌های سلامتی پیش روی بشر در دوران مدرن تبدیل شود.

منبع: scitechdaily