راهکار‌های کاهش تاثیرات روانی جنگ در کودکان

به گزارش مجله خبری نگار،مهرداد رضاپور در گفت‌و‌گواظهار کرد: هرچه سن فرد کمتر و توانایی حمایت و مراقبت از خود را کمتر داشته باشد، نیاز به حمایت دیگران در او بیشتر می‌شود. کودکان به دلیل شرایط سنی خود نه‌تنها نگران آسیب دیدن خودشان هستند، بلکه از آسیب رسیدن به مراقبانشان، مانند پدر و مادر نیز احساس نگرانی می‌کنند.

این روانشناس کودک و نوجوان افزود: در کودکان زیر سه سال، به دلیل عدم درک کامل از مسائل اطراف، می‌توان با منحرف کردن توجه آنها از موقعیت‌های استرس‌زا، اضطرابشان را کاهش داد. به جای قرار دادن کودک در معرض اخبار یا شرایط تنش‌زا بهتر است حواس او را پرت کنیم، کودکان در این سن معمولاً به دلیل مشاهده نگرانی والدین یا مراقبان خود دچار استرس می‌شوند، زیرا هنوز توانایی درک عمیق مسائل را ندارند.

وی تصریح کرد: در سنین بالاتر موضوع کمی حساس‌تر می‌شود، زیرا کودک تا حدی به عوامل محیطی آگاهی پیدا می‌کند و توجه نشان می‌دهد، اما این آگاهی هنوز به اندازه‌ای نیست که بتوان مفاهیمی مانند مرگ، نیستی یا نابودی را برایش توضیح داد. چنین توضیحاتی ممکن است باعث وحشت و اضطراب او شود، به‌ویژه اگر فکر کند ممکن است مراقبانش مانند پدر و مادر را از دست بدهد باعث استرس و نگرانی در کودک می‌شود، به همین دلیل، والدین باید به کودک اطمینان دهند که همیشه از او مراقبت می‌کنند، هرگز او را تنها نمی‌گذارند و در هر زمانی که نیاز به حمایت داشته باشد، کنارش خواهند بود.

رضاپور بیان کرد: باید به کودکان کم‌سن و سال با محبت، در آغوش گرفتن و نوازش، اطمینان خاطر داد و با کلام به آنها گفت که در هر شرایطی می‌توانند روی ما حساب کنند. باید به آنها بگوییم که ما قوی و شکست‌ناپذیر هستیم، همیشه مراقبشان هستیم و حواسمان به آنها هست. این کار نگرانی و اضطراب کودک را کاهش می‌دهد. همچنین، باید کودکان را از عوامل محیطی تنش‌زا مانند سروصدا دور نگه داریم تا دچار استرس و اضطراب نشوند.

این روانشناس کودک و نوجوان با اشاره به چگونگی پاسخ دادن سوالات کودکان در خصوص موضوع جنگ، گفت: کودکان در این سن نمی‌توانند مفاهیم عمیق را درک کنند، بنابراین باید با زبانی ساده و متناسب با سنشان با آنها صحبت کرد. برای مثال، اگر درباره جنگ سؤال کنند، می‌توان با ادبیات کودکانه و قابل فهم با آنها سخن گفت و از مثال‌های ساده و ملموس استفاده کرد. همچنین، باید آنها را از موضوعات بحرانی دور نگه داریم و اطمینان دهیم که والدین همیشه کنارشان هستند و از آنها مراقبت می‌کنند.

وی تاکید کرد: باید همیشه برای کودکان گوش شنوا باشیم و هر زمان که نگران بودند آماده صحبت با آنها باشیم. به سؤالاتشان با زبانی ساده و متناسب با سطح فهمشان پاسخ دهیم و هیچ سؤالی را بی‌جواب نگذاریم، پاسخ‌ها باید در هر موضوعی که مطرح می‌کنند، مطابق با سن و درک کودک باشد.

رضاپور بیان کرد: اگر کودک درباره اتفاقات اخیر یا جنگ چیز‌هایی شنید که باعث نگرانی‌اش شد، وظیفه والدین است که با زبانی ساده، ملموس و متناسب با سن و درک او توضیح دهند تا اضطرابش کاهش یابد.

این روانشناس کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: وقتی مسئله‌ای نگران‌کننده مانند اتفاقات اخیر رخ می‌دهد، طبیعی است که استرس به خانواده منتقل شود. اما والدین نباید این استرس را به کودکان منتقل کنند. پدر و مادر می‌توانند با صحبت کردن با یکدیگر یا دوستان، احساسات خود را تخلیه کنند، ولی این گفت‌و‌گو‌ها نباید در حضور کودکان انجام شود.