آیا تنبل‌ها آنتی‌بیوتیک‌های آینده را حمل می‌کنند؟ + عکس‌ها

به گزارش مجله خبری نگار-کاهویتا، کاستاریکا: یک محقق پس از مشاهده اینکه این پستانداران گرمسیری هرگز بیمار نمی‌شوند، با مطالعه باکتری‌های موجود در خز تنبل‌ها، به دنبال کشف آنتی‌بیوتیک‌های جدید در کاستاریکا است.

مکس چاواریا از دانشگاه کاستاریکا خاطرنشان می‌کند که تنبل‌ها اکوسیستم منحصر به فردی از حشرات، جلبک‌ها و باکتری‌ها را در خز خود دارند که گمان می‌رود از آنها محافظت می‌کند.

او به خبرگزاری فرانسه گفت: «اگر کسی خز تنبل‌ها را مطالعه کند، حرکت کنه‌ها و انواع مختلف حشرات را خواهد دید.» «این خز زیستگاه بسیار وسیعی است و وقتی انواع زیادی از موجودات زنده در یک مکان زندگی می‌کنند، باید سیستمی وجود داشته باشد که آنها را کنترل کند.»

این دانشمند در طول تحقیقات خود که از سال ۲۰۲۰ آغاز شد، نشان داد که این کشف «میکروارگانیسم‌هایی هستند که قادر به تولید آنتی‌بیوتیک‌هایی هستند که وجود عوامل بیماری‌زا را در خز تنبل تنظیم می‌کنند».

چاواریا که نتایج مطالعه خود را در مجله میکروبیولوژی محیطی منتشر کرده است، گفت: «این باکتری‌ها متعلق به گونه‌های روتیا و بروی‌باکتریوم هستند.»

سوال این است که آیا در آینده اجازه استفاده از این آنتی‌بیوتیک‌ها به عنوان دارو برای انسان‌ها داده خواهد شد یا خیر.

تنبل‌ها، که کاستاریکا شامل دو گونه از آنها می‌شود: تنبل گلورنگ‌پریده و تنبل هافمن، در درختان جنگل‌های گرمسیری آمریکای مرکزی، به‌ویژه در سواحل کارائیب کاستاریکا، در آب و هوای مرطوب با دمای بین ۲۲ تا ۳۰ درجه سانتیگراد زندگی می‌کنند.

طبق اعلام اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، جمعیت این حیوانات که در بولیوی، برزیل، کلمبیا، اکوادور، هندوراس، نیکاراگوئه، پاناما، پرو و ​​ونزوئلا نیز یافت می‌شوند، در حال «کاهش» در نظر گرفته می‌شوند.

در کاستاریکا، جودی آیوی آمریکایی، پناهگاه کاهویتا تنبل‌ها را اداره می‌کند که آن را به همراه همسر مرحومش، لوئیس آرویو، تأسیس کرده است. این پناهگاه حیوانات آسیب دیده را پذیرش و مراقبت می‌کند.

نجات هزار تنبل

جودی در آلاسکا زندگی می‌کرد و تا قبل از رسیدن به کاستاریکا، از وجود این حیوانات بی‌خبر بود.

در سال ۱۹۹۲، این زوج از اولین تنبل خود استقبال کردند و او را تحت درمان قرار دادند. از آن زمان، پناهگاه آنها، واقع در ساحل کارائیب، حدود ۲۰۰ کیلومتر از سن خوزه، حدود ۱۰۰۰ تنبل را پذیرفته است.

کاملاً طبیعی بود که مکس چاواریا برای مطالعه‌ی تنبل‌هایی که پس از برق‌گرفتگی با سیم‌های ولتاژ بالا، تصادف با ماشین، حمله‌ی سگ یا جدایی از مادرانشان در نوزادی، تحت مراقبت بودند، به جودی آیوی روی آورد.

جودی می‌گوید: «ما تا حالا تنبل مریض نداشتیم.» «بعضی از حیواناتی که به آنجا برده‌ایم، دچار سوختگی ناشی از شوک الکتریکی و آسیب‌دیدگی دست شده‌اند، اما هیچ‌کدام از حیوانات بیمار نبوده‌اند.»

مکس چاواریا مو‌های ۱۵ میمون متعلق به هر دو گونه را چید و در آزمایشگاه مورد مطالعه قرار داد.

پس از سه سال تحقیق، جهان حدود بیست کاندیدای آنتی‌بیوتیکی را شناسایی کرده است، اما تحقیقات کامل برای تعیین پتانسیل استفاده از آنها در انسان باقی مانده است.

این محقق می‌گوید: «ما ابتدا باید سیستم ایمنی تنبل‌ها و اینکه چه مولکول‌هایی در تقویت ایمنی آنها نقش دارند را درک کنیم.»

او طبیعت را اولین آزمایشگاهی می‌داند که می‌توان در آن تحقیق انجام داد و به پنی‌سیلین اشاره می‌کند که در سال ۱۹۸۲ توسط الکساندر فلمینگ، برنده جایزه نوبل بریتانیایی، از قارچ‌هایی که به طور طبیعی این آنتی‌بیوتیک را تولید می‌کنند، کشف شد.

کشف آنتی‌بیوتیک‌های جدید از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا سازمان بهداشت جهانی هشدار می‌دهد که مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک‌های موجود می‌تواند تا اواسط قرن، سالانه باعث مرگ ده میلیون نفر شود.

مکس چاواریا می‌گوید: «به همین دلیل است که پروژه‌هایی مانند پروژه ما می‌توانند به کشف مولکول‌های جدیدی کمک کنند که می‌توانند در میان‌مدت تا بلندمدت برای مقابله با مقاومت آنتی‌بیوتیکی مورد استفاده قرار گیرند.»

(خبرگزاری فرانسه)