آسیب‌های انفجاری با ژل حاوی یون روی بهبود می‌یابد!

به گزارش مجله خبری نگار/آنا؛ انفجار‌هایی که در میادین جنگی به کشته شدن سرباز‌ها ختم نمی‌شود، اما آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به طور معمول آسیب‌های جسمی سنگینی زوی افراد کشته نشده باقی می‌گذارند؛ پارگی‌های گسترده در عضله و استخوان معمولاً به از دست رفتن بافت و دوره بازیابی طولانی و دردناک منجر می‌شود.

هدف و اهمیت پژوهش این پژوهش چیست؟

پزشکی نوین در میدان نبرد نرخ نجات را افزایش داده است، با این حال هم‌چنان پزشکان در برابر آسیب‌های ثانویه پس از کنترل خونریزی چالش دارند. پروژه پژوهشی دانشگاه تگزاس آرلینگتون در پی بررسی این نکته است که آیا عنصر روی می‌تواند روند بهبود پس از چنین آسیب‌هایی را تسریع بخشد.

تیم پژوهشی برنامه‌ریزی کرده است که طی ۲۰ ماه، روشی ایمن و مؤثر برای استفاده از روی جهت حفاظت و بازسازی بافت ماهیچه‌ای آسیب‌دیده ناشی از تروما توسعه دهد.

ترکیب تیم و نقش‌ها

سرپرستی این مطالعه بر عهده زویی پان، استاد پرستاری فارغ‌التحصیل در دانشگاه تگزاس آرلینگتون قرار دارد و تمرکز او بر کاهش آسیب ثانویه ماهیچه‌ای پس از انفجار است.

آسیب ثانویه که ناشی از کاهش جریان خون، تورم و عفونت است می‌تواند بافت بیشتری را نسبت به زخم اولیه از بین ببرد.

پان توضیح داده است که نجات جان سربازان اغلب مستلزم استفاده از تورنیکه یا بانداژ برای توقف خونریزی است و قطع گردش خون می‌تواند منجر به ایسکمی شدید شود.

مکانیزم آسیب و هدف درمانی

بازگشت ناگهانی جریان خون و اکسیژن می‌تواند به بافت آسیب‌دیده صدمات بعدی وارد کند و تیم پژوهشی در تلاش برای محدود کردن این تخریب ثانویه و هم‌زمان ترویج فرآیند بهبودی است.

عنصر روی در ترمیم ماهیچه شناخته شده است، اما پان تأکید کرده که مصرف آن باید با دقت صورت گیرد تا از سمیت جلوگیری شود.

پژوهشگران قصد دارند یک ژل حاوی روی به نام gelatin methacryloyl که ماده‌ای تأییدشده توسط FDA است را آزمایش کنند تا چگونگی ترویج بازسازی ماهیچه پس از آسیب‌های ناشی از انفجار را مطالعه نمایند.

این پروژه بخشی از همکاری پژوهشی TRC ۴ سیستم دانشگاه تگزاس برای پژوهش تروما و مراقبت از مجروحان رزمی است که هدفش ارتقای درمان تروما در محیط‌های نظامی و غیرنظامی اعلام شده است.

رمینه کاربردی فراتر از میدان نبرد

آسیب‌های ناشی از انفجار از رایج‌ترین زخم‌های رزمی به شمار می‌روند و بر اساس گزارشی از وزارت کهنه‌سربازان، انفجار‌ها بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱ مسئول ۷۴ درصد آسیب‌های رزمی بوده‌اند.

بسیاری از سربازان به معلولیت‌های درازمدت مبتلا شده و دوره‌های توان‌بخشی طولانی را تجربه می‌کنند.

پژوهشگران بر این باورند که یافته‌های این مطالعه می‌تواند نهایتاً به نفع سربازان و همچنین غیرنظامیانی باشد که بر اثر تصادفات رانندگی، آسیب‌های ورزشی یا بلایای طبیعی دچار تروما‌های شدید ماهیچه‌ای شده‌اند.

چشم‌انداز درمانی و پیامد‌ها

براساس اعلام منابع خبری پان از پژوهشگران این طرح اعلام کرده است که هدف بلندمدت تیم یافتن راهی ایمن و آسان برای اعمال مستقیم روی به بافت ماهیچه است تا از آسیب ناشی از ایسکمی-بازگرداندن جریان جلوگیری کرده و بازسازی را تشویق نماید.

این پروژه در صورت موفقیت می‌تواند به نتایج درمانی بهتر برای بازماندگان تروما منجر شود و گامی مهم در پیشرفت پزشکی میدان نبرد و اورژانس به شمار آید. اگر پروژه به نتایج مثبت دست یابد، انتظار می‌رود تحولات آن در حوزه‌های بالینی، توان‌بخشی و مدیریت حادثه کاربردی و مؤثر واقع شود.