شخصیت اصلی سریال وحشی، بازتابی از قاتل‌های سریالی واقعی هنگام وقوع جنایت

به گزارش مجله خبری نگار،داوود اشرف، شخصیت اصلی سریال وحشی به کارگردانی هومن سیدی، در ظاهر مردی آرام و گوشه‌گیر است که از هر گونه درگیری فاصله می‌گیرد. اما با وقوع یک حادثه هولناک که به مرگ دو کودک منجر می‌شود، شاهد چهره‌ای دیگر از او هستیم؛ چهره‌ای که می‌تواند بازتابی از شخصیت‌های واقعی هنگام وقوع جنایت داشته باشد.

احتمال دارد داوود اشرف در سریال وحشی فقط یک شخصیت تخیلی نباشد. برخی بر این باورند که داستان او از زندگی قاتلان زنجیره‌ای واقعی الهام گرفته شده؛ کسانی که در دنیای واقعی رعب و وحشت زیادی به پا کرده‌اند. در این مطلب قصد داریم به بررسی این موضوع بپردازیم که چگونه ویژگی‌های روان‌شناختی و اجتماعی داوود اشرف، او را از فردی آرام به یک قاتل بی‌رحم تبدیل کرده و همچنین چگونه ممکن است در این مسیر شباهت‌هایی با معروف‌ترین قاتلان زنجیره‌ای پیدا کند. با مقایسه او با افرادی، چون بیجه و جسپرسن، به دنبال کشف حقیقت نهفته در این شخصیت هستیم.

داوود اشرف کیست؟

داوود اشرف، شخصیت اصلی سریال وحشی به کارگردانی هومن سیدی، مردی است که به ظاهر آرام، محتاط و درون‌گرا به نظر می‌رسد؛ او زندگی ساده و بی‌دغدغه‌ای دارد، اما یک حادثه‌ی غیرمنتظره به تغییرات عمیق و تکان‌دهنده‌ای در روان و رفتار او منجر می‌شود.

در ابتدا، به نظر می‌رسد شخصیت این کاراکتر از هرگونه خطر و آسیب به دور است، اما زمانی که دو کودک به‌طرز دلخراشی جان خود را از دست می‌دهند، هویت پنهانی او نمایان می‌شود. یکی از لحظات قابل تامل در این تغییر، زمانی است که داوود یکی از کودکان را برای کمک بلند می‌کند؛ اما پس از یک مکث کوتاه، او را رها کرده و از محل حادثه فاصله می‌گیرد؛ این نقطه، سرآغاز بحران روحی اوست. فشار‌های اجتماعی، گذشته‌ی پیچیده و انزوای داوود، زمینه‌ساز فروپاشی روانی و تحول تدریجی شخصیت او می‌شود، مسیری که شباهت زیادی به فرآیند تبدیل شدن افراد معمولی به قاتلان زنجیره‌ای واقعی دارد.

در این خصوص، چهار تئوری مختلف به تحلیل شخصیت داوود اشرف پرداخته‌اند که هرکدام رویکردی خاص برای درک پیچیدگی‌های درونی او را ارائه می‌دهند.

تئوری اول: هیولایی پشت لبخند؛ بازتابی از کیت جسپرسن

این تئوری با الهام از کیت جسپرسن، راننده کامیونی که در دهه ۹۰ در آمریکا چندین زن را به قتل رساند، به داوود نگاه می‌کند. جسپرسن که در ظاهر فردی آرام و بی‌خطر بود، از دوران کودکی مورد آزار جسمی و روانی قرار گرفته و علاقه شدیدی به شکنجه حیوانات داشت. او پس از هر قتل، با ارسال نامه‌هایی امضاشده با صورت خندان، رسانه‌ها را به بازی می‌گرفت. مشابه همین ویژگی‌ها، داوود نیز در ابتدا فردی ظاهراً بی‌خطر است، اما در درونش خشم و آسیب‌های قدیمی انباشته شده‌ای دارد که در نهایت به انفجاری هولناک می‌انجامد.

تئوری دوم: قربانی زندگی؛ بازتابی از محمد بیجه

این تئوری داوود را به‌عنوان فردی می‌بیند که تحت تاثیر فشار‌های اجتماعی، فقر عاطفی و انزوا قرار گرفته است. مشابه محمد بیجه، قاتل سریالی ایرانی که پس از تجربه‌ی دردناک تجاوز در کودکی و زندگی در شرایط بسیار سخت، به جنایت دست زد، داوود نیز قربانی جامعه‌ای است که او را به انزوا کشانده و نتوانسته به او فرصتی برای درمان و بهبودی دهد.

در یکی از صحنه‌های مهم قسمت اول، داوود کودک نیمه‌جان را برای کمک بلند می‌کند، اما پس از گذشت چند لحظه، از انجام این کار منصرف می‌شود که نشان‌دهنده کشمکش درونی میان وجدان و فشار‌های فروخورده درون اوست.

تئوری سوم: نابغه‌ای در جنگ با خود؛ بازتابی از ادمند کمپر

این تئوری با الهام از ادمند کمپر، قاتل آمریکایی که در دهه ۷۰ پس از کشتن اعضای خانواده‌اش، چند زن دیگر را به قتل رساند، به بررسی تضاد درونی داوود می‌پردازد. کمپر با هوش زیاد و رفتاری مؤدبانه، درون خود جنگی روانی داشت؛ او بین تصویری که از خودش می‌ساخت و تمایلات تاریک و مخفی درونش در تضاد بود. در مورد داوود، این تضاد به‌ویژه در شرایط بحرانی دیده می‌شود. تردید میان نجات کودک یا رها کردن او، نمونه‌ای از این جنگ درونی است که داوود با آن مواجه شده است.

تئوری چهارم: روایتی بومی از پیچیدگی روان آدمی؛ بازتابی از علی اشرف

این تئوری با الهام از علی اشرف، قاتل ایرانی که در پرونده‌های جنایی جنجال به پا کرد، به داوود نگاه می‌کند. علی اشرف فردی مذهبی با یک ظاهر ساده بود که متهم به ربودن و آزار کودکان شد. دوگانگی و پیچیدگی‌های رفتاری او بود که زندگی‌اش را در تضاد‌های روانی و اجتماعی غرق کرد.

تشابه در نام خانوادگی داوود با علی (اشرف)، این تئوری را محکم‌ترین فرضیه برای الهام گرفتن از شخصیت داوود در نظر می‌گیرد. داوود نیز در این نگاه، نه یک هیولا، بلکه یک انسان پیچیده است که تحت فشار‌های شدید اجتماعی و روانی به مرز فروپاشی رسیده است. او نمی‌تواند در برابر تکانه‌های درونی و فشار‌های بیرونی مقاومت کند و در لحظات بحرانی، اخلاق را کنار می‌زند.

منبع:روزیاتو