دلبری اتول‌های جاده مخصوص

به گزارش مجله خبری نگار، بسیاری از آنها که حدود ۱۰ کیلومتر در لاین کندرو جاده مخصوص کرج (لشکری) به سمت خیابان ۲۵ می‌رانند، یا عشق ماشین‌اند یا مشتاق تاریخ. مقصد آنها جایی با نام «موزه خودرو‌های تاریخی ایران» است که بزرگی بنایش، پیش‌تر از تابلوی کوچک خیابان ۲۵، پس و بالای همه ساختمان‌ها و تابلو‌های راهنمای اطراف نمایان می‌شود. میان ۷ هزار مترمربع مساحت مسقف این موزه دیدنی که از سال ۱۳۸۲ بر زمین عمود شده، بیش از ۱۵۰ وسیله نقلیه (درشکه، سواری و موتورسیکلت) تاریخی، کلاسیک، سلطنتی، تشریفاتی و تک‌نسخه جای گرفته‌است؛ از درشکه سلطنتی ناصری و رولزرویس احمدشاهی تا اولدزموبیل فتورامیک‌۹۸ گیا و فِراری جاده‌ای دینو. این گزارش به بهانه بازگشایی سالن‌های ۶ و ۷ موزه خودرو‌های تاریخی ایران و رونمایی از ۷۰ خودروی قدیمی دیگر موزه تنظیم شده‌است.

هوس همایونی و دست‌فرمان سلطانی

بازدیدکنندگان، عنوان دهان‌پرکن قدیمی‌ترین خودرو‌های سلطنتی ایران را که می‌شنوند به توضیحات کارشناس‌راهنما، گوش تیز می‌کنند: «هوس اتول‌رانی و رولزرویس‌سواری که به سر احمدشاه قاجار می‌زند میرزااکبرخان‌مسعود (صارم‌الدوله) وزیر وقت امورخارجه دست به خزانه دولت می‌برد. کرور‌کرور دینار و قران خرج می‌کند تا چهارچرخ فانتوم‌یک (جایگزین مدل سیلور‌گوست) به هوس همایونی بچرخد. شوخ‌طبعی برخی بازدیدکنندگان با دیدن خط و خش‌های سپر جلو و عقب رولزرویس ۱۰۲ ساله هندلی و سرمه‌ای آخرین شاه قاجار، گل می‌کند: «آنقدری که هوس‌ران بوده، اتول‌ران نبوده».

خوبان ضدگلوله جمعند

پیش از این اگر با تماشای ۶ خودروی ضدگلوله در سالن‌های یک تا ۵ موزه، هوش از سر ماشین‌بازان یا تاریخ‌دوستان می‌رفت، حالا با رونمایی از خودروی ضدگلوله مرسدس بنز ۶۰۰ اتاق کوتاه، بیشتر حیران و منگ می‌شوند. اغلب بازدیدکنندگان بعد از خوانش تابلوی اطلاعات مربوط به این خودروی چند‌تنی که ظاهری سینمایی دارد، زیر گوش هم پچ‌پچ می‌کنند: «جمع خوبان، جمع است». هنوز هوش به سرشان بازنگشته که می‌روند سراغ خودروی شاخص دیگر.

دلبری نقلیه‌های پیر، اما برند

یک طرف، لامبورگینی، فراری، مرسدس‌بنز و فولکس‌واگن چشم‌نوازی و طرف دیگر، رولزرویس، پورشه، آپال‌جت، لانچیا، جگوار، کادیلاک و بنتلی‌کرنیش دلبری می‌کنند. برند‌های ردیف‌شده هر یک علاوه بر شاخصه‌های تاریخی و صنعتی مشترک در ویژگی یا ویژگی‌هایی منحصر‌به‌فرد هستند؛ مانند خودرو‌هایی که تلویزیون رنگی یا تزئینات طلاکاری‌شده یا میز بار دارند. تعداد انگشت‌شمار دیگری از خودرو‌ها نیز با ارزش‌افزوده‌های دیگر خوش‌نمایی می‌کنند. مانند مرسدس‌بنز ۴۵۰‌اس‌ال که یکی از آخرین خودرو‌های شهربانی پهلوی دوم است یا فیات‌شِلِت ساحلی که فقط ۱۰ دستگاه از سری آن در جهان به میراث مانده یا حتی اولدزموبیل فتورامیک که خودرویی تک‌نسخه و سفارشی (به درخواست پهلوی دوم) است.

موزه‌ای متفاوت

«این موزه، تومنی هفت صنار با باقی موزه‌ها توفیر داره... برای همین پاخورش زیاده»؛ این را یکی از آقایان مراقب سالن ۶ و ۷ که لباس فرم و اتوکشیده به تن دارد می‌گوید. آقای مراقب با صدایی بلندتر طوری که توجه بازدیدکنندگان دور و برش جلب شود، ادامه می‌دهد: «چرا؟! چون اینجا به غیر از جلال و جبروت تاریخ، شکوه و شوکت غول‌های خودروسازی جهان را هم می‌بینید... خاص‌ترین خودرو‌های تشریفاتی و سلطنتی سفارشی.» این تعصب به‌کار را باقی شاغلان موزه خودرو‌های تاریخی از کارشناسان‌میراث، کارشناسان‌راهنما، مهندسان خودرو تا متخصصان تعمیر خودرو‌های خاص و تکنیسین‌های وردست نیز به دل و زبان خود دارند.

آداب مواجهه با خودرو‌های خاص

بازتاب نور سالن تازه از سطح صیقلی خودرو‌های لوکس و آنتیک، چشمگیر و شورانگیز است؛ آنچنان که کمتر بازدیدکننده‌ای از شاتر‌زدن‌های پیوسته یا سلفی‌انداختن‌های پرشمار خسته می‌شود. معمول، اینطور است که بازدیدکنندگان با هر سلیقه و علاقه‌ای، ابتدا برای لحظاتی از زیبایی یا قدمت خودرویی به شوق می‌آیند و بعد از کمی حیرت و شگفتی، یک تا چند مرتبه تابلوی اطلاعات آن را می‌خوانند. دست‌آخر نیز سرگرم برداشتن عکس‌های یادگاری به زیر همان بازتاب چشمگیر و شورانگیز نور می‌شوند.

منبع: همشهری