به گزارش مجله خبری نگار/ایمنا، دانشمندان با کشف شواهد تازه درباره منشأ دهانه سیلورپیت در دریای شمال، یکی از مناقشههای طولانی زمینشناسی را حل کردهاند. این ساختار دایرهای به قطر سه کیلومتر و در عمق حدود ۷۰۰ متر زیر کف دریا، دههها محل بحث میان پژوهشگران بود «آیا حاصل فرایندهای زمیندرونی است یا نتیجه برخوردی از فضا؟»
مطالعهای که نتایج آن در نشریه Nature Communications منتشر شده، با تکیه بر دادههای لرزهنگاری سهبعدی، شبیهسازیهای عددی و بررسی میکروسکوپی نمونههای سنگی، پاسخ قطعی ارائه میدهد، یافتهها نشان میدهد دهانه سیلورپیت حاصل برخورد جرمی فضایی با عرض حدود ۱۶۰ متر است که ۴۳ تا ۴۶ میلیون سال پیش، با سرعتی بیش از ۱۵ کیلومتر بر ثانیه به سطح زمین اصابت کرده است.
شواهد کلیدی (از برج مرکزی و شکستگیهای پیرامونی تا بلورهای کوارتز و فلدسپار با آثار فشار شدید) همگی الگوی کلاسیک یک دهانه برخوردی را بازتاب میدهند، تحلیلهای ساختاری همچنین نشان میدهد زاویه کمسراز برخورد از سمت غرب، موجی از گسیختگیها و ریزدهانههای ثانویه ایجاد کرده است، پیامد اولیه، پرتاب مقادیر عظیم آب و شکلگیری سونامیهایی با ارتفاع بیش از ۱۰۰ متر بوده است؛ رویدادی که اگر در عصر حاضر رخ میداد، پیامدی ویرانگر برای سواحل شمال اروپا به همراه داشت.
به دلیل آنکه بیشتر دهانههای برخوردی زمین در طول زمان توسط فرسایش یا حرکتهای زمینساختی از میان میروند، باقیماندن ساختار دستنخوردهای مانند سیلورپیت بسیار نادر است، این کشف آن را در کنار دهانه مشهور چیکسولوب در مکزیک (که با انقراض دایناسورها پیوند خورده) قرار میدهد و فرصتی تازه برای مطالعه اثر برخوردهای کیهانی بر تاریخ زمین فراهم میکند.