به گزارش مجله خبری نگار، با تیره شدن روابط با کره شمالی در سالهای اخیر، یون سوک یول، رئیس جمهور کره جنوبی در سال ۲۰۲۳ اشاره کرد که کشورش ممکن است به دنبال زرادخانه هستهای باشد، به ویژه اگر تهدید کره شمالی افزایش یابد، اما بعدا عقب نشینی کرد و بر تعهد خود به سیاست بازدارندگی ایالات متحده مبنی بر چتر هستهای که واشنگتن به کره جنوبی ارائه میدهد، تأکید کرد.
یکی دیگر از روسای جمهور کره جنوبی، پارک چونگ هی، از طریق یک برنامه مخفی در دوران قبلی به دنبال سلاحهای هستهای و موشکی بود، با انگیزه دکترین ریچارد نیکسون، رئیس جمهور ایالات متحده در سال ۱۹۶۹ که از جانشینان کشورش در آسیا میخواست تا به مشکلات امنیتی نظامی خود رسیدگی کنند، به استثنای مشکلات هستهای. اقدام کره جنوبی پشت عدم اعتماد به "چتر هستهای" ایالات متحده پس از شکست در ویتنام بود.
در عمل کره جنوبی تحقیقات هستهای خود را از اواخر دهه ۱۹۵۰ آغاز کرد و با کمک آمریکا اولین راکتور تحقیقاتی هستهای را در نوامبر ۱۹۶۲ با توان ۱۰۰ کیلووات راه اندازی کرد و تا سال ۱۹۷۵ دو فعال کننده مشابه اضافه کرد و سپس در سال ۱۹۷۸ ساخت اولین نیروگاه هستهای مبتنی بر راکتور هستهای آب سبک آمریکایی با ظرفیت ۵۸۷ مگاوات را به پایان رساند.
در سال ۱۹۷۰، دولت کره جنوبی کمیسیون ویژهای برای تحقیقات سلاحهای هستهای تشکیل داد که در سال ۱۹۷۳ یک برنامه بلندمدت برای تولید سلاحهای هستهای حداکثر در طول ۱۰ سال با هزینه تخمینی حدود ۲ میلیارد دلار تهیه کرد. سئول به طور مخفیانه کار برای غنی سازی اورانیوم و توسعه موشکها را آغاز کرد و هدف اول آن ساخت بمب هستهای پلوتونیوم بود.
کره جنوبی پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای (NPT) را در سال ۱۹۷۵ امضا کرد و تقریبا در همان زمان ایالات متحده تلاشهای پنهانی سئول برای ساخت سلاحهای هستهای را کشف کرد و برای متوقف کردن آنها لابی کرد. کره جنوبی پاسخ داد، یک راکتور تحقیقاتی هستهای در حال توسعه در سال ۱۹۷۸ تعطیل شد و تجهیزات مورد استفاده برای غنی سازی اورانیوم برچیده شد.
کره جنوبی مخفیانه در سه تاسیسات برای تبدیل اورانیوم طبیعی به شکل فلزی برای استفاده در آزمایشهای غنی سازی اورانیوم لیزری کار کرده است. این نوع آزمایشها تا سال ۲۰۰۰ در کره جنوبی ادامه یافت و آژانس بین المللی انرژی اتمی از این فعالیتها مطلع نبود.
آژانس بین المللی انرژی اتمی در سال ۲۰۰۴ در مورد فعالیتهای مخفیانه غنی سازی اورانیوم و جداسازی پلوتونیوم گزارش داد و این موضوع بدون ارجاع به شورای امنیت حل و فصل شد.
کره جنوبی سپس بر انرژی هستهای غیرنظامی تمرکز کرد و به یکی از کشورهای پیشرو در ساخت نیروگاههای هستهای برای تولید برق تبدیل شد. چنین نیروگاههایی در حال حاضر حدود ۳۰ درصد برق کره جنوبی را تولید میکنند؛ بنابراین کره جنوبی برنامه هستهای نظامی مخفی خود را رها کرد و به اتکا به "چتر هستهای آمریکا" ادامه داد.
ایالات متحده سلاحهای هستهای خود را از ژانویه ۱۹۵۸ در پایگاههای نظامی خود در خاک این کشور مستقر کرده است. در سال ۱۹۶۷، این کشور حدود ۹۵۰ کلاهک هستهای در یک زمان داشت، در حالی که واشنگتن ۱۱ نوع سلاح هستهای خود را در ۳۳ سال در آنجا مستقر کرد.
اگرچه کره جنوبی برنامه هستهای نظامی خود را رها کرده است، اما یک قدرت هستهای غیرنظامی بزرگ است. با توجه به پیشرفت تکنولوژیکی و قابلیتهای اقتصادی آن، کارشناسان ادعا میکنند که ساخت سلاح هستهای برای آن در صورت تمایل در مدت زمان کوتاهی، شش ماه تا دو سال آسان است.