به گزارش مجله خبری نگاراین عارضه به خصوص در میان کودکان و نوجوانان بسیار شایعتر است، اما از آن جا که چندان تاثیری روی سلامتی فرد ندارد تحقیقات چندانی درباره علل آن انجام نشده است.
حرف زدن در خواب یکی از شایعترین اختلالات خواب است که طی مرحله خواب حرکت سریع چشم (REM) و مرحله حرکت غیر سریع چشم (NREM) رخ میدهد.
این وضعیت در هر دو جنسیت دیده میشود و در میان کودکان و نوجوانان بیشتر از بزرگسالان رخ میدهد.
خوشبختانه حرف زدن در خواب معمولا پیامد منفی جز اختلال در خواب دیگران به همراه ندارد.
محققان هنوز نمیدانند چرا برخی افراد در خواب حرف میزنند و بقیه افراد این گونه نیستند. به طور کلی افرادی که در خواب صحبت میکنند هیچ بیماری زمینهای خاصی ندارند.
حرف زدن در خواب از انواع شایع پاراسومنیا است که اگرچه به طور کلی بی خطر است، اما گاهی با بیماریهای جدی مانند پارکینسون ارتباط دارد.
به عنوان مثال مطالعهای نشان داده افراد مبتلا به پارکینسون ۷ برابر بیشتر از دیگران ممکن است اختلالات رفتاری خواب REM را تجربه کنند.
تحقیقات همچنین نشان داده تعداد دفعات حرف زدن در خواب در بین افرادی که دچار اختلال استرس پس از سانحه یا سایر مشکلات روان پزشکی هستند ۲ برابر بیشتر از افرادی است که به چنین مشکلاتی دچار نیستند.
دورههای حرف زدن در خواب معمولا کوتاه است، با این حال پزشک یا متخصص خواب ممکن است بتواند در موارد زیر به فرد کمک کن
زمانی که یک فرد بزرگسال بدون سابقه قبلی شروع به حرف زدن در خواب کند
وجود اختلالات رفتاری حرکت سریع چشم در خواب
حرف زدن مکرر در خواب که باعث بر هم خوردن خواب دیگران از جمله همسر شود
در مواردی که حرف زدن در خواب به صورت مکرر رخ دهد، به هر دلیل مشکل ساز شود یا با سایر رفتارهای پاراسومنیا همراه باشد، استفاده از فرایند مطالعه خواب یا پلی سومنوگرافی ممکن است به رد سایر اختلالات خواب که میتوانند زمینه ساز این مشکل باشند کمک کند.
تکنیکهای کنترل انواع مختلف پاراسومنیا از جمله حرف زدن در خواب با توجه به نوع حرکت یا رفتاری که فرد تجربه میکند، تعداد دفعات، شدت دورهها و وجود یک اختلال خواب زمینهای یا سایر اختلالات پزشکی یا عصبی ممکن است متفاوت باشد.
در مواردی که فرد به ندرت و هر از گاه در خواب حرف میزند معمولا نیاز به درمان خاصی نیست، اما برای برخی اختلالات خاص مانند اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب درمانهای دارویی موثری در دسترس میباشد.
توجه به محرکهای شایع مانند محرومیت از خواب و مصرف الکل در بروز پاراسومنیا و دریافت مشاوره در این زمینه نیز در اغلب موارد میتواند کمک کننده باشد. علاوه بر این فراهم کردن یک محیط خواب ایمن نیز از اهمیت زیادی برخوردار است.
یکی از انواع درمانهای کمک کننده در این زمینه درمان شناختی رفتاری است که روی تغییر رفتارها و الگوهای فکر کردن، بهبود وضعیت عاطفی و هیجانی و تقویت مکانیسمهای مقابلهای تمرکز دارد.
این تکنیک با کمک به افراد در به کارگیری مهارتهای آرام بخشی، حرف زدن در خواب را هدف قرار داده و به کاهش آن کمک میکند، اگرچه در واقع هیچ راه حل قطعی برای درمان حرف زدن در خواب وجود ندارد.
از سوی دیگر کاهش استرس و داشتن خواب آرام و کافی شبانه ممکن است به کاهش علائم حرف زدن در خواب کمک کند و تهیه یک دفترچه خواب نیز میتواند برای به دست آوردن الگوهای عادات خواب که ممکن است در بروز حرف زدن خواب نقش داشته باشند مفید باشد.
برخی از این عادات شامل ورزش کردن درست قبل از خواب، مصرف بیش از حد کافئین و مصرف داروهای خاص هنگام شب میباشد که همگی میتوانند روی خواب اثر بگذارند.
حرف زدن در خواب به طور کلی بی خطر است و عارضهای به دنبال ندارد، اما میتواند خواب اطرافیان فرد را مختل کند و همچنین به خواب آلودگی در طول روز به دلیل کمبود خواب شبانه منجر شود.
به علاوه از آن جا که فرد متوجه حرفهایی که در خواب میزند نیست گاهی ممکن است مطالبی به زبان بیاورد که روی روابطش اثر منفی بگذارد.
دورههای مکرر حرف زدن در خواب در کنار سایر انواع پاراسومنیا از جمله راه رفتن در خواب، دندان قروچه یا اختلال کابوس در بزرگسالان میتواند نشانه نوعی اختلال خواب زمینهای مانند آپنه انسدادی باشد.
اگر فرد نگران کم خوابی ناشی از حرف زدن در خواب باشد لازم است با پزشک در این مورد صحبت کند.
منبع:سومیتا