به گزارش مجله خبری نگار/بهداشت نیوز،دکتر سیده زهرا میرفیضی ضمن اشاره به این نکته که بیماری بهجت یک بیماری التهاب رگهای خونی است و مشخصه اصلی آن، آفتهای دهانی در نواحی نوک زبان و کام میباشد افزود: این مشخصهها در صورتی که در طی یک سال بیش از سه بار بروز کند، نیاز به بررسی بیشتر جهت تشخیص بیماری بهجت دارد.
وی در عین حال گفت: باید توجه داشت که هر آفت دهانی بیماری بهجت محسوب نمیشود، زیرا بیش از ۳۰ دلیل برای بروز آفت دهان وجود دارد که کمبودهای تغذیه ای، کمبود ویتامین ها، انواع عفونتها از جمله عوامل ایجاد کننده آن میتوانند باشند، این آفتهای دهان معمولا دردناک بوده و با خوردن غذا تشدید میشود. همچنین آفتهای نواحی تناسلی زنان و مردان، از دیگر علائم بیماری بهجت است. تفاوت بین آفت دهانی و آفت دستگاه تناسلی، مربوط به مدت بهبودی آنها است به این ترتیب که آفت دهانی سریع تر، اما آفت دستگاه تناسلی، علاوه بر اینکه طولانی بوده بعد از بهبودی میتواند، اثری از زخم برجای گذارد.
استاد گروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، از دیگر علائم ابتلا به این بیماری را دردهای مفصلی ذکر کرد و افزود: درد در نواحی مچ دست و پاها، زانوها، شانهها و مفاصل از نشانههای این بیماری است و این دردها در حالت استراحت نیز همراه بیمار است و با فعالیت بهتر میشود.
وی اضافه کرد: تظاهرات پوستی نیز در این بیماری، به شکل ضایعات پوستی قرمز رنگ، دردناک، حساس در ناحیه ساق پاها و همچنین آکنه در ناحیه قدام قفسه سینه و پشت تنه میتواند، بروز کند. ضمن اینکه این بیماری منجر به مشکلات چشمی همچون، درد، قرمزی و تاری دید شده و التهاب در اتاق قدامی و خلفی چشم و یا در قسمت رتین چشم بیمار به ویژه در مردان ظاهر میشود و اگر، اقدامات درمانی به موقع انجام نشود، منجر به کوری و نابینایی فرد میشود. از دیگر تظاهرات این بیماری، مشکلات عروقی است، که موجب تورم در اندام تحتانی و لخته شدن خون درعروق بیمارمی شود.
دکتر میر فیضی یادآور شد: با بروز علائم به ویژه تظاهرات چشمی، در صورتی که بیمار سریع و به موقع، به متخصص روماتولوژی مراجعه کند، بیماری قابل تشخیص و نیاز به درمان سریع دارد و میتوان، از عوارض بعدی آن پیشگیری کرد. عوامل ژنتیکی، محیطی و عفونتها در ایجاد این بیماری دخیل بوده، اما علت دقیق این بیماری، مانند سایر بیماریهای طبقه خود ایمنی هنوز ناشناخته مانده است.
زوی همچنین گفت: طبق مطالعات انجام شده، این بیماری در کشورهای مسیر جاده ابریشم ازجمله نواحی کشور ترکیه و سپس، کشور ایران، میزان شیوع بیشتری دارد. سن پیدایش این بیماری از دهه سوم زندگی افراد بوده و میزان شیوع آن، نیز درکودکان نادر است.