به گزارش مجله خبری نگار متن این نامه که توسط انجمن ایرانی روانشناسی اسلامی تهیه شده به شرح زیر است:
جناب آقای گوترش
دبیرکل محترم سازمان ملل متحد
جناب آقای لاگدامئو
ریاست محترم کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد
خانم پائولا ناروائز
ریاست شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد
امروز جنایات و وحشی گریهای رژیم غاصب صهیونیستی در فلسطین اشغالی دیگر بر هیچ کس پوشیده نیست. قتل و غارت، کشتن زنان و کودکان بی گناه، محاصره، ایجاد قحطی، تجاوز و هتک حرمت، حمله وحشیانه به بیمارستان و تجاوز به زنان مسلمان، عدم رعایت قوانین جنگی و نسل کشی در خاک فلسطین در طی چند ماه گذشته اکنون به اوج خود رسیده است و وجدان هر انسان آزادهای را به درد آورده است. این رژیم منحوس جعلی در حملات مکرر خود به غزه، وحشی گریهای خود را در سکوت مجامع بین المللی به اوج رسانده است.
امروز سوال مهم روانشناسان دنیا این است که آیا کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد تنها برای کشورهای معدودی است و ملت غزه و زنان و کودکان آن، در این سازمان جایگاهی ندارند؟ آیا اعضای محترم کمیسیون مقام زن تاکنون در مورد سلامت روان زنان و کودکانی که روز خود را با صدای بمب و آتش و گلوله شروع میکنند فکر کرده اند؟ آیا تاکنون درمورد وضعیت روانشناختی زنانی که همسر، فرزندان، پدر و مادر و اعضای خانواده شان یکی پس از دیگری در مقابل چشمان آنها کشته میشوند، اقدامی جدی کرده اند؟ آیا زنان و کودکان فلسطینی حق آرامش، زندگی و برخورداری از نیازهای اولیه انسانی را ندارند؟
چگونه است که این رژیم با همه این تجاوزهای هولناک، هنوز در این کمیسیون عضویت داشته و با دستان آغشته به خون بیش از ۲۵ هزار زن و کودک بی گناه از حقوق زنان و کودکان سخن میگوید؟ ادعای حقوق زنان دارد، در حالی که حدود ۷۰ درصد کشته شدگان جنگ در غزه زنان و کودکان بی گناه هستند! آیا چشمها و گوشهای سازمان ملل که سازمانی بین المللی است، بر این جنایت هولناک بسته شده است؟
این جنایات، عملکرد خارج از چارچوبهای انسانی رژیم صهیونیستی و اشغالگر، کذب بودن رویاهای اروپایی و آمریکایی برای نظم نوین جهانی و آرمانهای آنان را نیز معلوم کرده و نشان میدهد، آرمانهای توسعه پایدار و تلاشهای صندوقهای وابسته به سازمان ملل متحد، صرفا برای مدیریت کرد