چند دارالشفا در نوبت احیا

به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: از سال‌ها پیش قفلی سفت و محکم به در میله‌ای بیمارستان چسبیده و زنگار بسته و گچ‌های طبله کرده پیشانی ساختمان، جای تابلو سردر آن را گرفته است. از سقف‌های نمور اتاق‌هایی که در راهروی سرد و تاریک بیمارستان کنار هم ردیف شده‌اند، آب باران راه گرفته و جلو در ورودی گنداب جمع شده است.

روزگاری نه چندان دور این اتاق‌ها پر بودند از هیاهوی مادران و نوزادان و راهرو بیمارستان در هیچ ساعتی از شبانه‌روز، از رفت‌وآمد پزشکان و پرستاران خالی نمی‌شد، اما حدود ۱۰ سال پیش در این ساختمان برای همیشه به روی مادران باردار بسته و کادر پزشکی آن هم به بیمارستان شهید مصطفی خمینی منتقل شد. اینجا ساختمان متروکه بیمارستان زنان و زایمان حضرت زینب (س) است که حدود یک دهه پیش به جمع بیمارستان‌های غیرفعال پایتخت پیوسته است.

بیمارستان‌های بیمار

خودرو‌ها و موتورسیکلت‌ها مقابل چراغ قرمز تقاطع خیابان‌های شهید موسوی و آیت‌الله طالقانی صف کشیده‌اند و رانندگان عجول از ثانیه‌شمار چراغ قرمز چشم برنمی‌دارند. همین که چراغ سبز می‌شود و ردیف خودرو‌ها کنار می‌روند، ساختمان چرک‌تاب و فرسوده بیمارستان متروکه نبش خیابان مثل دندانی کرم‌خورده رخ نشان می‌دهد. پشت در اصلی ساختمان را که به حیاط بیمارستان باز می‌شود، گونی کشیده‌اند و حیاط پر شده از تل کارتن‌ها و قوطی‌های فلزی که پیرمردی سیاه‌چرده و گوژپشت مثل چشم‌هایش از آن‌ها مراقبت می‌کند. پیرمرد روز‌های بروبیای بیمارستان را به‌خاطر ندارد و از چند سال پیش این ساختمان رها شده سقف بالای سر او و رفقای خمارش شده است.

ساخت‌وساز ساختمان چندطبقه‌ای هم که داربست آن را کنار ساختمان بیمارستان علم کرده‌اند، متوقف شده و داروخانه جمع و جوری که با سماجت به ساختمان بیمارستان چسبیده تنها نشانی است که از دوران فعالیت آن باقی مانده است. مشتریان داروخانه اهالی قدیمی محل هستند و تعطیلی این بیمارستان زخم کهنه و مشترک آنهاست که به سؤال و جوابی کوتاه سر باز می‌کند. یکی از آن‌ها که ۶۰ سال سن را رد کرده، می‌گوید: «پسر و دختر من و حتی نوه‌ام در بیمارستان حضرت زینب (س) به دنیا آمده‌اند.

آن زمان گاهی مردم مجبور می‌شدند به‌دلیل شلوغی بیمارستان زائو را به بیمارستان‌های دیگر شهر برسانند، با آنکه این منطقه مثل حالا ترافیک نبود، مشکلات زیادی برای آن‌ها پیش می‌آمد و گرفتار می‌شدند.» محل سکونت او با ساختمان متروکه فاصله زیادی ندارد و شب‌ها بار‌ها شاهد رفت‌وآمد معتادان و بی‌خانمان‌ها از در اصلی ساختمان بوده است. یکی از مشتریان از فعالیت دوباره بیمارستان خبر‌های ضد‌و نقیضی شنیده و صحبت‌های او بحث آن‌ها را داغ می‌کند: «با این ترافیک تا بیماری را به بیمارستان‌های اطراف برسانیم، هزار اتفاق ممکن است بیفتد... این ساختمان را می‌توانند به یک بیمارستان روبه‌راه تبدیل کنند، ولی می‌گویند قرار است به چند مغازه تبدیل و با ساختمان نیمه‌ساز کنارش ادغام شود...»

حدس و گمان‌های آن‌ها بیراه نیست و یکی از متولیان بیمارستان که احیای آن را پیگیری می‌کند، درباره سرنوشت ساختمان متروکه می‌گوید: «۱۰ سال پیش امکانات این بیمارستان به‌دلیل مشکلات مالی به بیمارستان شهید مصطفی خمینی منتقل شد و از آن زمان این ساختمان پذیرش نداشته، ولی اخیرا مسئولان وزارت بهداشت از ساختمان بازدید کرده‌اند و قرار است تا پایان دولت سیزدهم تعیین تکلیف شود.» او که تمایلی به بیان نامش ندارد، ادامه می‌دهد: «تجهیز و بازسازی و ارائه خدمات درمانی در این ساختمان یکی از گزینه‌هایی است که از سوی مسئولان در حال بررسی است، اما امکان دارد تصمیمات دیگری درباره آن گرفته شود.»

در انتظار احیا

سال گذشته خبر‌های خوش همایون سامه‌یح نجف‌آبادی، نماینده کلیمیان در مجلس شورای اسلامی سبب شد که زمزمه‌های ازسرگیری فعالیت بیمارستان دکتر سپیر بلند شود و همه امیدوار شوند این بیمارستان خیریه قدیمی بار دیگر فعال شود، اما هنوز هم با گذشت یک سال از این خبر، ساختمان بیمارستان در چهارراه سیروس سرد و بی‌رونق است و از بازگشایی آن خبری نیست.

نجف‌آبادی درباره این بیمارستان می‌گوید: «پیگیری‌ها و رایزنی‌هایی که با دولت داشتیم به نتیجه رسیده، اما برخی از مراحل بازگشایی بیمارستان باقی مانده که امیدواریم تا پایان سال آینده به نتیجه برسد و شاهد فعالیت دوباره بیمارستان باشیم. در دولت سیزدهم برای احیای بیمارستان دکتر سپیر عزمی جدی وجود دارد و خدمات‌رسانی این بیمارستان خیریه به مردم جنوب شهر از اولویت‌های وزارت بهداشت به شمار می‌آید.» فهرست بیمارستان‌هایی که در یک سال اخیر متروکه و غیرفعال شده‌اند، به بیمارستان‌های حضرت زینب (س)، حضرت مریم و دکتر سپیر ختم نمی‌شود و بیمارستان‌های تهران‌کلینیک، باهر، الوند و ده‌ها بیمارستان دیگر را نیز می‌توان به این فهرست بلندبالا اضافه کرد که سرنوشت آن‌ها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.