«گرسنگی»؛ ابزار کثیف صهیونیست‌ها برای نسل کشی

به گزارش مجله خبری نگار/اطلاعات: تلخ است؛ پدر جوانی کنار یک بسته کوچک پیچیده شده در ملحفه روی تخت بیمارستان ایستاده است. او دستش را در ناامیدی کامل روی صورتش می‌کشد. «موسی سالم»، عکاس اهل غزه که از این تابلوی تراژیک فیلم گرفته و برای من ارسال کرده است، گفت:آن ملحفه سفید رنگ، کفن «محمد الزایق» نوزاد ۲ ماهه‌ای بود که در بیمارستان «کمال عدوان» غزه درگذشت. «او گفت غذا؟ چه چه غذایی؟» یکی از کارکنان بیمارستان در این ویدئو می‌گوید: مادر محمد الزایق او را در زمان جنگ به دنیا آورد. او ادامه داد: دیگر همه می‌دانند که سلامت مادر بر سلامت نوزاد تأثیر می‌گذارد. این در علم پزشکی و بهداشت کاملا ثابت شده است و همه مشکلات تغذیه‌ای مادر به تن نحیف کودک منتقل شدند، او بیمار شد و، چون سیستم ایمنی ضعیفی داشت، درگذشت.

به گزارش الجزیره به نقل از یکی از خبرگزاری‌های نزدیک به حماس، یک نوزاد دیگر به نام «محمود فتوح» ۲ ماهه در بیمارستان الشفا در شهر غزه بر اثر سوء تغذیه جان باخت. یکی از امدادگرانی که کودک را به بیمارستان منتقل کرده بود، در ویدئویی که به تایید الجزیره نیز رسیده است، گفت:روز‌ها به این نوزاد شیر داده نشده بود.

«دکتر حسام ابو صفیه»، رئیس بخش اطفال بیمارستان کمال عدوان در همین رابطه گفت: در این ماه شاهد تعداد بالای مرگ و میر در میان کودکان به ویژه نوزادان تازه متولد شده بوده‌ایم. وی افزود:علائم ضعف و رنگ پریدگی در نوزادان مشهود است، زیرا مادران فلسطینی گرسنه و دچار سوءتغذیه هستند. قطعا بررسی و ارزیابی گزارش‌های مرگ بر اثر گرسنگی آن هم از راه دور دشوار است، اما می‌دانیم که گرسنگی در غزه ناشی از جنگ بی‌رحمانه اسرائیل است که بیمارستان‌ها را نابود کرده وبه شبکه‌های ارتباطی آسیب زده است و این اتفاقات غم‌انگیز ما را مجبور می‌کند تا آنچه را که در حال رخ دادن است، از روی اطلاعات کوچک و بدون جزئیات جمع آوری کنیم.

سازمان‌های امدادی در غزه در تلاش هستند تا بفهمند که آیا بحران کمبود غذا به طور کامل به قحطی تبدیل شده است یا خیر. از نظر آماری، واضح‌ترین نشانه این است که حداقل دو نفر از هر ۱۰ هزار نفر ساکن غزه هر روز از گرسنگی می‌میرند. امدادگران با اندازه‌گیری دور بازو‌های کودکان خطر کاهش وزن آن‌ها را ثبت کنند. در اینجا باید به این نکته اشاره شود که کودکان فلسطینی ساکن غزه از خشکسالی یا بر اثر برخی بلایای طبیعی دیگر جان نمی‌دهند. گرسنگی آن‌ها یک فاجعه ساخته دست بشر است.

دولت اسرائیل نه فقط کمک‌های غذایی به نوار محاصره شده نمی‌فرستد بلکه از ارسال دیگر کمک‌های بین المللی دارویی و غذایی به غزه بحران زده نیز جلوگیری به عمل می‌آورد. حال آنکه بار‌ها دیده ایم اگر کامیونی که حامل مواد غذایی است وارد غزه شود، اسرائیل با بمباران افرادی که از فرط گرسنگی دنبال لقمه نانی هستند، مانع امداد رسانی هرچند محدود می‌شود.

اسرائیل به حمله به جمعیت گرسنه غزه، رسیدن فلسطینیان به اندک غذای ارسالی را به تلاشی سخت و گاه مرگبار تبدیل کرده است. مردم غزه گرسنه هستند، زیرا دولت ایالات متحده به عنوان مدافع سیاسی اسرائیل و همچنین بزرگترین ارائه دهنده کمک نظامی به اسرائیل نتوانسته است از اهرم قدرتمند خود برای وادار کردن تل‌آویو به رساندن غذا به اهالی غزه استفاده کند. حال آنکه با بررسی شواهد می‌توان به آسانی دریافت که فلسطینیان زخمی شده در حملات اسرائیل به شمال غزه هم مدت هاست گرسنه مانده‌اند. غربالگری‌های تغذیه نشان داده است که بیش از ۱۵ درصد از کودکان ۶ تا ۲۳ ماهه دچار سوءتغذیه حاد هستند.

یونیسف، سازمان بهداشت جهانی و برنامه جهانی غذای سازمان ملل در گزارش‌هایی از آخرین آمار وحشتناک اخیر گفتند: چنین سوءتغذیه شدید و همه‌گیر در سطح جهانی بی سابقه است. سناتور «کریس ون هولن» از مریلند، که از گزارش‌هایی که گرسنگی وحشتناک در غره را روایت می‌کرد نگران شده بود، به «سیندی مک کین»، رئیس برنامه جهانی غذا پیام داد و از او پرسید که آیا کودکان در غزه اکنون از آستانه وحشتناک مردن از گرسنگی عبور کرده اند یا هنوز فرصت باقیست؟ ون هولن ۱۲ فوریه در سنا با خواندن پیام خانم مک کین گفت:او نوشت، و من نقل قول می‌کنم که همه گزارش‌ها از گرسنگی وحشتناک در غزه درست هستند.

رئیس برنامه جهانی غذا نوشته است: ما نمی‌توانیم غذای کافی برای دور نگه داشتن مردم از آستانه دریافت کنیم. قحطی نزدیک است. کاش خبر بهتری داشتم. «مایکل رایان»، مدیر اجرایی برنامه فوریت‌های بهداشتی سازمان جهانی بهداشت، به صراحت بیان کرد: این جمعیت از گرسنگی می‌میرند. ما نباید وانمود کنیم که این مرگ‌ها اجتناب ناپذیر است. همه این‌ها را قبلاً می‌دانستیم، می‌دانستیم که ساکنان فلسطینی غزه از فرط گرسنگی به خوردن گیاهان روی آورده‌اند. آن‌ها آب آلوده می‌نوشند و غلاتی که برای غذای حیوانات در نظر گرفته شده بودند را به آرد تبدیل می‌کنند و با آن نان می‌پزند، اما حتی آن غذای ناچیز هم تمام شده است.
گرسنگی در غزه مستند شده و ما جزئیات این فاجعه را می‌دانستیم. باید بگویم اهالی غزه با مرگی سخت از دنیا می‌روند. ماهیچه‌های آن‌ها ضعیف و کوچک می‌شوند، سیستم ایمنی ضعیف می‌شود و عفونت‌ها بدنشان را تسخیر می‌کند، سپس اندام‌های حیاتی از بین می‌روند. ضعیف‌ترین‌ها مثل نوزادان، سالمندان و بیماران زودتر می‌میرند. از یاد نبریم که وزیر دفاع اسرائیل در روز‌های اولیه حمله غزه اعلام کرد که غذا، برق و سوخت برای ساکنان غزه که نزدیک نیمی از آن‌ها کودک هستند، قطع شده است.

با افزایش نارضایتی بین المللی، مقامات اسرائیلی ادعا کردند که در غزه کمبود غذا وجود ندارد! آن‌ها همچنین حماس را به غارت کمک‌های ارسالی به غیرنظامیان متهم کردند و گفتند که سازمان ملل در توزیع غذا کوتاهی کرده است و مسئولیتی متوجه تل‌آویو نیست. با این وجود تمامی ادعا‌های مطرح شده از سوی سران اسرائیل توسط سازمان‌های امدادی که سعی در انتقال تدارکات به غزه دارند، تکذیب شده و اسرائیل به علت ایجاد موانع در مسیرگذرگاه‌ها به صورت سیتماتیک و همچنین عدم تامین امنیت کاروان‌های امدادرسان عبوری به سوی غزه مقصر شناخته شده است. همچنین اسرائیل متهم است که به سوی خودرو‌های امدادی سازمان ملل که از ارسال کمک برمی گشتند و جمعیتی که منتظر غذا بودند، آتش گشوده است.

گرسنگی شدید فقط هرج و مرج را افزایش می‌دهد: برنامه جهانی غذا هفته گذشته تحویل غذا به شمال غزه را به حالت تعلیق درآورد، زیرا غارتگران و جمعیت ناامید به کامیون‌ها حمله کردند. از سویی، هواپیما‌های ارتش اردن و فرانسه مواد غذایی و دیگر آذوقه‌ها را به مرکز غزه انداختند، اما برخی از جعبه‌ها به دریا افتادند و مردم مجبور شدند برای به دست آوردن آن‌ها به داخل آب بروند. در همین حال و پس از افزایش فشار‌های جهانی، دفتر نخست وزیری اسرائیل اعلام کرد که طرح جدیدی برای کمک رسانی به غزه دارد، اما این نهاد جزئیاتی از این طرح را فاش نکرد. «لیلا الحداد»، نویسنده فلسطینی، که اعضای خانواده اش در غزه گیر افتاده‌اند، به من گفت که با بستگانی که سه ماه است میوه، سبزیجات یا گوشت نخورده اند، صحبت کرده است.

او گفت که آن‌ها با چند کنسرو و جستجوی گیاهان وحشی مانند خاکشی و گل ختمی تلاش می‌کنند زنده بمانند. اهالی غزه در حالی برای زنده ماندن اینگونه تلاش می‌کنند که عده‌ای از اسرائیلی‌ها چند کیلومتر آن طرف‌تر مانع ورود کامیون‌های کمک رسانی به نوار غزه می‌شوند. اوضاع آنقدر بد و وخیم است که نیازی به اغراق ندارد. ذکر این نکته نیز ضروری است که یک کشتی باری حامل مواد غذایی به مقصد غزه که برای تغذیه بیش از یک میلیون نفر کافی بود، هفته‌هاست در بندر اشدود اسراییل بی‌حرکت مانده بود، زیرا مقامات اسرائیل از فرآوری مواد غذایی خودداری کردند. ایالات متحده هزینه ۹۰۰۰۰ تن آرد کشتی باری را پرداخت کرد و بایدن از اسرائیل به خاطر اجازه عبور آن تشکر کرد؛ با این تفاوت که اسرائیل برعکس این کار را انجام داده بود.

بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی اسرائیل و شهرک نشین افراطی در کرانه باختری که زمانی گفته بود چیزی به نام مردم فلسطین وجود ندارد، گفت که اجازه نمی‌دهد این کمک‌ها با رسیدن به آژانس کار برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک «آنروا» از بین برود. دفتر این وزیر افراطی ادعا کرد: که در حال تلاش برای یافتن یک مسیر جایگزین است، چون بیم آن وجود دارد که غذا به دست حماس بیفتد!

اسرائیل در نهایت گفت که اجازه خواهد داد محموله آرد فرستاده شده توسط آمریکا از سوی برنامه جهانی غذا توزیع شود، اما مشخص نیست که آیا این اتفاق افتاده است یا خیر. در حالی که نمی‌توان مستقیماً ایالات متحده را برای گرسنگی در غزه مقصر دانست، اما دولت بایدن در این رابطه، مسئولیت اخلاقی دارد. درست زمانی که بحران انسانی وحشتناک و پیچیده باید در اولویت قرار می‌گرفت، دولت بایدن به جای آن تصمیم گرفت که کمک‌های مالی به آنروا را به صورت نمایشی قطع کند. این اقدام از سوی آمریکا در حالی انجام گرفت که دیگر گروه‌های امدادی می‌گویند هیچ سازمان دیگری به جز آنروا توانایی لازم برای توزیع غذا در غزه را ندارد. تصمیم بایدن به قطع کمک‌ها به آنروا پس از آن اتخاذ شد که اسراییل با ارائه اطلاعاتی، ادعا کرد که ده‌ها تن از کارکنان آنروا در حمله حماس در روز ۷ اکتبر نقش داشته‌اند. البته که آنروا این اتهامات را جدی گرفت و حتی قبل از تحقیق بیشتر، کارکنان مورد اتهام را اخراج کرد و سازمان ملل هم دو تحقیق در مورد این اتهامات را آغاز کرده است. اما واکنش دولت بایدن و دست کم ۱۵ دولت دیگر که کمک مالی به آنروا را به حالت تعلیق درآوردند، به طور خطرناکی نامتناسب بود.

حتی اگر ادعا‌های مطرح شده از سوی اسرائیل صحت داشته باشند، این اتهامات متوجه تنها یک دهم درصد از حدود ۱۳۰۰۰ کارمند آنروا در غزه خواهد بود. هیچ دلیلی وجود ندارد که اقدام احتمالی تعداد انگشت شماری از کارکنان آنروا، قطع ناگهانی منبع اصلی ارسال غذا آن هم در زمان بروز قحطی را توجیه کند.

توجه کنید، زمانی که دیوان بین المللی دادگستری (لاهه) به درستی اعلام کرد که اسرائیل اقدام به نسل کشی در غزه کرده است، قضات این نهاد قضایی خواستار کمک فوری برای کنترل شرایط فاجعه بار حاکم بر غزه شدند. چند روز پیش هم «فیلیپ لازارینی» کمیسر آژانس امداد و کار سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی (آنروا) گفت: در مقایسه با ماه ژانویه، تنها نیمی از کمک‌ها دریافت می‌شود. پس از دیوان بین المللی دادگستری، «عمار الدوایک»، مدیرکمیسیون مستقل حقوق بشر فلسطین، گفت: پس از صدور حکم دیوان لاهه مردم انتظار داشتند که کمک‌ها به مقدار بیشتری وارد شود، اما آنچه اتفاق افتاد، برعکس بود.

منبع: نیویورک تایمز؛ نویسنده: مگان اِستک