به گزارش مجله خبری نگار،این ربات دو زیست میتواند بسته به موانع محیطی خود، شنا کند، راه برود و بخزد؛ ویژگی که تا حد زیادی به لطف عضلات مصنوعی سبک وزن آن حاصل شده که نیازی به منابع سنگین وزن تولید انرژی ندارند.
توسعه این سیستمهای جدید از سال ۲۰۱۷ توسط گروهی از دانش پژوهان به سرپرستی پروفسور «جیانگو ژائو» در دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه کلرادو آغاز شده است. این سیستم بر موادی متکی است که استحکام و سفتی آن بر اساس دما تغییر میکند.
ژائو میگوید: سامانه طراحی شده ما از یک عضله مصنوعی سبک شبیه به ماهیچههای انسان استفاده میکند و با اعمال الکتریسیته منقبض میشود. با تعبیه این ماهیچههای مصنوعی در ستون فقرات ربات یا در پوست آن، میتوانیم به انواع شکلها دست پیدا کنیم.
در مجموع، این رویکرد مسیر امیدوارکنندهای را به سمت توسعه رباتهایی ارائه میکند که میتوانند در محیطهای سخت و دشوار حرکت و کار کنند.
این ربات ها، جدا از خواص الکتریکی، تا حد زیادی حرکات خود را مدیون قورباغهها یا به عبارت بهتر، مراحل زندگی چندگانه قورباغهها، هستند.
به گفته ژائو، قورباغهها در مراحل اولیه زندگی، قبل از رشد پاها، از دُم شان برای شنا کردن، پریدن و خزیدن استفاده میکنند. ما از آن دگردیسی الهام میگیریم، اما دستیابی به اشکال در هم تنیده شبه حیوانی در رباتها، همچنان چالش برانگیز است و چیزی است که امیدواریم این پژوهش بتواند به آن بپردازد.
با مشاهده تصاویر مونتاژ شده ویدیویی، به راحتی میتوان شباهت این روبات به قورباغه را دید. این رباتها بسته به محیط و زمین، میتوانند اندامهای خود را برای «شنا کردن» منحنی کنند، سپس آنها را متناسب با یک مانع صخرهای که شبیه خط ساحلی است، تنظیم کنند.
در خشکی، رباتهای ژائو میتوانند با چرخش مکرر ۳۶۰ درجهای اندام خود به سمت جلو «پرش» کنند.
نسخه سوم ربات میتواند خود را صاف کند تا از منافذ کوچک عبور کند و همچنین به یک برامدگی آویزان شود تا بتواند از بین شکافها بگذرد.
با این حال، هنوز این رباتها به کنترل از راه دور نیاز دارند، اما نسخههای بعدی در آینده میتوانند بر روی آنالیز مبتنی بر حسگر و دوربین محیطهایشان برای ناوبری و حرکت تکیه کنند و حتی در صورت نیاز برای مدیریت محیط اطراف خود، تغییر شکل دهند.
نتایج این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.