به گزارش مجله خبری نگار،خراشیدگی قرنیه از صدمات شایع چشمی است که معمولا با از بین رفتن سلولهای اپی تلیال همراه است. خراشیدگی قرنیه ممکن است در اثر ناخن، انگشت برس مژه و مژه مصنوعی ایجاد شود. این حالت توسط اجسام خارجی یا استفاده طولانی از کنتاکت لنزها نیز به وجود میآید. بیمار با درد ناگهانی که اغلب شدید است. ترس از نور (فوتوفوبی)، احساس وجود جسم خارجی در چشم، اشک ریزش مراجعه میکند. بسته به محل ضایعه ممکن است، تیزبینی در حد طبیعی یا کمتر باشد.
از بی حس کنندههای موضعی فقط در ابتدای برنامه درمان استفاد میشود، زیرا مصرف طولانی این داروها علاوه بر اینکه فرآیند ترمیم قرنیه را به تاخیر میندازد ممکن است صدمات دیگر چشمی را نیز که باعث پیدایش بافت جوشگاه دایمی قرنیه میشوند را هم از نظر دور نگه دارند. از بکار بردن استروئیدها نیز باید اجتناب شود.
قطره آنتی بیوتیک برای پیشگیری از عفونت و قطره سیکلوپلژیک برای تسکین درد تجویز میشوند. برای بی حرکت کردن پلکها و کمک به تسکین درد تسریع بهبودی خراشیدگی قرنیه چشم را با پانسمان محکم میپوشانند. در خراشیدگیهای وسیع قرنیه پانسمان و استراحت چشم به مدت ۲۴ ساعت ادامه مییابد.
اگر لایههای زیرین قرنیه صدمه دیده باشند، خراشیدگی قرنیه بدون برجای گذاشتن بافت جوشگاه و معمولا در عرض ۲۴ تا ۴۸ ساعت بهبود مییابد.
اجسام خارجی سطحی قرنیه را معمولا میتوان با شستشو بیرون آورد. اجسام خارجی که در عمق قرنیه فررفته باشند، توسط چشم پزشک تحت درمان قرار میگیرند. برای مشخص کردن ضایعات سطحی قرنیه اغلب رنگ آمیزی با فلوئورسین استفاده میشود. قبل از بیرون آوردن جسم خارجی، به وسیله قطره بی حس کننده داخل چشم چکانده میشود. برای بیرون آوردن جسم خارجی اپلیکاتورهای پنبهای استفاده نمیشود، زیرا به این ترتیب ممکن است ناحیه وسیعی از اپی تلیوم قرنیه به علت نیروى مالش کنده شود.
مواردی که در عمق قرنیه فرورفته اند را با انجام عمل جراحى بیرون میآورند. با خراشیده شدن قرنیه که سد طبیعی در برابر نفوذ میکروارگانیسمها است، چشم نسبت به ابتلا به عفونت استعداد بیشتری پیدا میکند بنابراین ساییدگی و خراش قرنیه را باید هر روز تا بهبودی کامل آن از نظر پیدایش نشانههای عفونت بدقت بررسی کرد.