به گزارش مجله خبری نگار، طراحی چسبها به معنای متعادل کردن دو ویژگی متضاد است، اول اینکه چقدر خوب به هم میچسبند و دوم اینکه چقدر راحت از هم جدا میشوند. بدیهی است که تقویت یکی معمولاً دیگری را قربانی میکند. یک چسب ایده آل، چسبی است که در حین استفاده محکم بماند، اما بتواند در صورت تقاضا برای تنظیم اشتباهات یا زمانی که محصول دیگر مفید نیست، آزاد شود.
اکنون، دانشمندان موسسه ملی علوم مواد ژاپن (NIMS) چسبی ساخته اند که میتواند این کار را انجام دهد. عنصر اصلی اسید کافئیک است که میتواند پیوندهای متقاطع را تحت طول موجهای مختلف نور ایجاد کرده و بشکند. در این مورد، تیم پژوهشی پلیمری حاوی کافئیک اسید ساختند، آن را روی یک سطح قرار داده و آن را در معرض نور ماورای بنفش با طول موج ۳۶۵ نانومتر (nm) قرار دادند. این غامل آن را به یک فیلم سفت تبدیل میکند که در دمای اتاق محکم مانده و قدرت چسبندگی برشی تا ۷٫۲ مگاپاسکال دارد.
جالب اینجاست که وقتی دیگر به آن چسبندگی نیاز نباشد، فیلم میتواند در معرض نور ماوراء بنفش ۲۵۴ نانومتری قرار گیرد که پیوندهای متقاطع را شکسته و آن را به حالت اولیه باز میگرداند. با انجام این کار هیچ گونه باقیماندهای روی سطح باقی نمانده و هیچ یک از خواص چسبندگی خود را از دست نمیدهد و اساساً اجازه میدهد تا مانند چسب نو مورد استفاده مجدد قرار گیرد.
محققان این چسب را تحت یک سری آزمایشها، از جمله خم کردن مکرر نمونهها و بلند کردن وزنه ۴۰ کیلوگرمی قرار دادند که توانست به مدت ۷۲ ساعت بدون هیچ نشانهای از شکستن چسبنده بماند. در برخی دیگر، محققان از آن برای تعمیر لولههای سیلیکونی ترک خورده استفاده کرده و سپس آب با فشار بالا را از طریق آنها عبور دادند و هیچ نشتی پیدا نکردند.
در آزمایشهای بعدی، تیم تحقیقاتی نشان داد که حتی میتوان از آن در زیر آب نیز استفاده کرد. نانوذرات مغناطیسی در چسب تعبیه شده بودند که با اعمال میدان مغناطیسی گرم شده و چسب را به زیرلایه ذوب میکنند.
این تیم پژوهشی میگوید که این ماده میتواند کاربردهای گستردهای داشته باشد و به محصولات اجازه میدهد تا در پایان عمر مفیدشان راحتتر به اجزای خود جدا شده و به محصولات جدید تبدیل شوند.