تکاپوی شریان در سکوت اصولگرایان

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: به نظر هرقدر اردوگاه اصلاح طلبی در حال فعالیت و آماده سازی خود برای انتخابات اسفندماه است، برعکس اردوگاه رقیب سنتی آن‌ها در سکوتی آرام به انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی نزدیک می‌شود.

در این میان، اما رسانه ها‌ی چپ و راست در گزارش‌های اخیر خود به بررسی جریان اصولگرایی پرداخته و این نبود کنشگری از زوایای مختلف را ارزیابی کرده اند. برخی تحلیل گران بر این باورند که اساسا اصولگرایان هیچ گاه این ترس را نداشته اند که از حاکمیت کنار گذاشته شوند و منافع شان را از دست بدهند و در نتیجه شکست در انتخابات هزینه سنگینی برای آن‌ها نداشته است و به همین دلیل همیشه جزیره‌ای عمل کرده اند. اما از سوی دیگر جریان رقیب آن‌ها که حضور کم رنگی در بدنه حاکمیت دارد برای این که بتواند از ظرفیت و امکانات دولت بهره ببرد، تمام تلاش خود را برای انسجام و پیروزی در انتخابات به کار می‌بندد.

از این رو انفعال آنان در انتخابات خیلی هم غیر معمول نیست. از سوی دیگر، اما برخی رسانه‌ها از آتش زیر خاکستر خبر می‌دهند و از اختلافات درون جریانی اصولگرایان سخن می‌گویند. در همین باره روزنامه ایران در گزارشی به این موضوع اشاره و این گونه به سکوت رسانه‌ای اصولگرایان ورود کرده است: «اصلاح‌طلبان در حالی به آرایش انتخاباتی و شعار‌های خود شکل می‌دهند که جریان رقیب‌شان این روز‌ها بیش از هرچیز استراتژی سکوت رسانه‌ای درباره انتخابات را پیگیری می‌کند. از طرف دیگر، اما پراکندگی و افتراقی در تقابل اطرافیان سید مصطفی میرسلیم، محمدباقر قالیباف و مرتضی آقا تهرانی به عنوان سه سرلیست در فهرست شورای ائتلاف بزرگ اصولگرایان برای انتخابات مجلس یازدهم نمودار شده است. این‌گونه است که مواجهه میرسلیم و قالیباف که پیشتر خود را در اتهام‌زنی میرسلیم و شکایت قالیباف نشان داده بود حالا در دعوای توئیتری میان محسن پیرهادی نماینده نزدیک به قالیباف و میرسلیم بازتولید شده است. همان‌طور که بگو مگوی حمید رسایی و مالک شریعتی بر سر مجوز فعالیت داشتن «شانا» (شورای ائتلاف نیرو‌های انقلاب) و «شریان» (حزب متبوع رسایی) تصویری از افتراق و تقابل در میان بخش‌های دیگری از جریان موسوم به اصولگرایی است.»

زنگ خطر ایجاد «شریان» در اردوگاه اصولگرایی؟

هر چه باشد، اما «شریان» زنگ خطر تکثر گرایی اصولگرایان را به صدا در آورده است و چه شریانی بخواهد، چه نخواهد، پیام چند صدایی در اردوگاه اصولگرایی شنیده خواهد شد. در همین باره صبح نو دیگر رسانه اصولگرا این گونه به تبعات منفی ایجاد یک «شریان» در اردوگاه اصولگرایی اشاره کرده است: «تکثرطلبی برخی نحله‌های اصولگرایی در فاصله اندک باقی مانده تا انتخابات، این نگرانی را ایجاد کرده که برخی حواشی بر متن غلبه کنند. جریان اصولگرای موسوم به «شریان» که گویا درک متفاوتی از کنشگری در میان اصولگرایان دارد، به تازگی با انتخاب «حمید رسایی» به‌عنوان رئیس کمیته انتخابات خود، سوالات زیادی را مقابل فعالیت‌های خود ایجاد کرده که مبادا این جریان بخواهد به نیروی گریز از مرکز اصولگرایان تبدیل شود، اما انتخاب رسایی چه معنایی دارد و شریان را به کدامین مسیر می‌کشاند؟ بذرپاش در اولین مجمع شریان، کمک به انقلاب اسلامی را از جمله مهم‌ترین اهداف تشکیل این جریان ذکر کرد؛ اما بدون شک سویه‌های سیاسی شریان بر وجوه دیگر آن غلبه داشت.» در بخش دیگری از این گزارش آمده است: «اگر چه حضور حمیدرسایی در شریان به طور ذاتی با برخی انتقادات مواجه بود؛ اما این جریان نورسیده بدون توجه به این نگاه‌ها و انتقادها، در اقدامی معنادار، او را به‌عنوان مسئول کمیته انتخابات شریان برگزید. رویه‌ای که عملا نشان‌دهنده مسیر متفاوت این جریان با دیگر جریانات اصولگرایی است.»

این رسانه نو اصولگرا با صراحت تمام در باره اقدام شریان می‌گوید: «عملا شریان خواسته یا ناخواسته در جهت متفاوت با کارکرد شورای ائتلاف نیرو‌های انقلاب اسلامی، نقش ایفا خواهد کرد و برخلاف اهدافی که برای خود متصور است، در ساده‌ترین شکل ممکن منجر به تکثر آرا و شکستن آرای اصولگرایان خواهد شد.»

خیز آرام شورای وحدت؟

«شریان»، اما تنها پاشنه آشیل شورای ائتلاف نیرو‌های انقلاب نیست و آن طور که اعتماد خبر داده احتمال حضور جدی و مستقل شورای وحدت در انتخابات اسفندماه وجود دارد: «به تازگی تعداد زیادی از نمایندگان مجلس در گلایه‌هایی از خیز جدی دولت رئیسی برای انتخابات مجلس دوازدهم صحبت کردند و ماجرای بخشنامه انتخاباتی وزارت کشور هم نشان داد که حضور در ساختمان پاستور به مذاق رئیسی و نیروهایش خوش آمده و چرا نباید یک قوه دیگر نیز در اختیار آن‌ها باشد.»

در بخش دیگری از این گزارش آمده است: «بدنه دولت رئیسی یعنی نیرو‌های سعید جلیلی، تفاهم و اشتراکات زیادی- نه صد درصدی- با نیرو‌های جبهه پایداری دارند. ائتلاف این دو می‌تواند جان تازه‌ای به شورای وحدت در رقابت با شورای ائتلاف بدهد و حتی به صورت نمایشی جایگاه حکمیت جامعتین را نیز احیا کند؛ با این تفاوت که در دو دهه ۷۰ و ۸۰ این جامعتین و جامعه روحانیت مبارز بود که حرف آخر را می‌زد و حالا دق‌الباب این فراموشخانه پدری نه برای پوشیدن خلعت بزرگی اصولگرایان و نه از حب جامعتین که از بغض رقیب است. احیای جامعتین برای پوشش دادن این نهاد سنتی اصولگراست تا صدای جبهه پایداری و نیرو‌های نزدیک به دولت رئیسی رساتر در مقابل رقیب شنیده و بلند شود.»

حال باید منتظر ماند و دید که اردوگاه اصولگرایی به چه شکلی قرار است وارد صحنه انتخابات مجلس شود.