همه چیز در مورد ویروس اپشتین بار

به گزارش مجله خبری نگار،براساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، اکثر مردم در مقطعی از زندگی خود به EBV مبتلا می‌شوند. این ویروس معمولاً در کودکان هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند. در نوجوانان و بزرگسالان، در حدود ۳۵ تا ۵۰ درصد موارد باعث بیماری به نام مونونوکلئوز عفونی یا مونو می‌شود.

همچنین به عنوان "بیماری بوسیدن" شناخته می‌شود، EBV معمولا از طریق بزاق پخش می‌شود. بسیار نادر است که این بیماری از طریق خون یا سایر مایعات بدن منتقل شود.

تست EBV به عنوان "آنتی بادی‌های EBV" نیز شناخته می‌شود. این یک آزمایش خون است که برای شناسایی عفونت EBV استفاده می‌شود. این آزمایش وجود آنتی بادی‌ها را تشخیص می‌دهد.

آنتی بادی‌ها پروتئین‌هایی هستند که سیستم ایمنی بدن شما در پاسخ به یک ماده مضر به نام آنتی ژن آزاد می‌کند. به طور خاص، تست EBV برای تشخیص آنتی بادی‌های آنتی ژن‌های EBV استفاده می‌شود. این آزمایش می‌تواند عفونت فعلی و گذشته را پیدا کند.

چه زمانی پزشک شما آزمایش را تجویز می‌کند؟
در صورت بروز هر یک از علائم و نشانه‌های مونونوکلئوز عفونی، پزشک ممکن است این آزمایش را تجویز کند. علائم معمولاً یک تا چهار هفته طول می‌کشد، اما در برخی موارد می‌تواند تا سه یا چهار ماه ادامه یابد. آن‌ها عبارتند از:

- تب

- گلودرد

- تورم غدد لنفاوی

- سردرد

- خستگی

- گرفتگی گردن

- بزرگ شدن طحال

پزشک شما همچنین ممکن است سن شما و سایر عوامل را هنگام تصمیم گیری در مورد درخواست یا عدم تجویز آزمایش در نظر بگیرد. مونونوکلئوز عفونی بیشتر در نوجوانان و جوانان بین سنین ۱۵ تا ۲۴ سال شایع است.

آزمایش چگونه انجام می‌شود؟
آزمایش EBV یک آزمایش خون است. در طول آزمایش، خون در مطب پزشک یا در آزمایشگاه بالینی سرپایی (یا آزمایشگاه بیمارستان) گرفته می‌شود. معمولاً از قسمت داخلی آرنج شما خون از رگ گرفته می‌شود. این روش شامل مراحل زیر است:

- محل سوراخ شدن با یک ضد عفونی کننده تمیز می‌شود.

- یک نوار الاستیک دور بازوی شما پیچیده می‌شود تا رگ شما با خون متورم شود.

- یک سوزن به آرامی وارد رگ شما می‌شود تا خون را در یک ویال یا لوله متصل جمع آوری کند.

- نوار الاستیک از بازوی شما برداشته می‌شود.

- نمونه خون برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می‌شود.

- آنتی بادی‌های بسیار کمی (یا حتی صفر) ممکن است در اوایل بیماری یافت شوند.

- بنابراین ممکن است نیاز باشد که آزمایش خون طی ۱۰ تا ۱۴ روز تکرار شود.

خطرات و عوارض آزمایش EBV چیست؟
مانند هر آزمایش خون، خطر خفیف خونریزی، کبودی یا عفونت در محل سوراخ وجود دارد. هنگام وارد کردن سوزن ممکن است درد متوسط ​​یا خراش تیز احساس کنید. برخی از افراد پس از گرفتن خون احساس سبکی سر یا ضعف می‌کنند.

نتایج طبیعی به چه معناست؟
یک نتیجه طبیعی به این معنی است که هیچ آنتی بادی EBV در نمونه خون شما وجود ندارد. این نشان می‌دهد که شما هرگز به EBV آلوده نشده اید و مونو ندارید. با این حال، شما هنوز هم می‌توانید آن را در هر نقطه در آینده دریافت کنید.

نتایج غیر طبیعی به چه معناست؟
نتیجه غیر طبیعی به این معنی است که آزمایش آنتی بادی‌های EBV را شناسایی کرده است. این نشان می‌دهد که شما در حال حاضر به EBV آلوده شده اید یا در گذشته به این ویروس آلوده شده اید. پزشک شما می‌تواند تفاوت بین عفونت گذشته و فعلی را براساس وجود یا عدم وجود آنتی بادی‌هایی که با سه آنتی ژن خاص مبارزه می‌کنند، تشخیص دهد.

سه آنتی بادی که آزمایش به دنبال آن است، آنتی بادی‌های آنتی ژن کپسید ویروسی (VCA) IgG، VCA IgM و آنتی ژن هسته‌ای اپشتین بار (EBNA) هستند. سطح آنتی بادی شناسایی شده در خون که تیتر نامیده می‌شود، هیچ تاثیری بر مدت زمان ابتلا به بیماری یا شدت بیماری ندارد.

وجود آنتی بادی‌های VCA IgG نشان می‌دهد که عفونت EBV در زمانی اخیر یا در گذشته رخ داده است. وجود آنتی بادی‌های VCA IgM و عدم وجود آنتی بادی برای EBNA به این معنی است که عفونت اخیرا رخ داده است.

وجود آنتی بادی برای EBNA به این معنی است که عفونت در گذشته رخ داده است. آنتی بادی‌های EBNA شش تا هشت هفته پس از زمان عفونت ایجاد می‌شوند و مادام العمر وجود دارند.

مانند هر آزمایش دیگری، نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب اتفاق می‌افتد. نتیجه آزمایش مثبت کاذب نشان می‌دهد که شما یک بیماری دارید در حالی که واقعاً ندارید. نتیجه آزمایش منفی کاذب نشان می‌دهد که شما بیماری ندارید در حالی که واقعاً دارید. از پزشک خود در مورد اقدامات یا مراحل بعدی که می‌تواند به اطمینان از صحت نتایج آزمایش شما کمک کند، بپرسید.

EBV چگونه درمان می‌شود؟
هیچ درمان شناخته شده، داروی ضد ویروسی یا واکسنی برای مونو وجود ندارد. با این حال، کار‌هایی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش علائم خود انجام دهید:

- هیدراته بمانید و مایعات زیادی بنوشید.

- استراحت کافی داشته باشید و از ورزش‌های فشرده خودداری کنید.

- از مسکن‌های بدون نسخه مانندایبوپروفن (Advil) یا استامینوفن (تیلنول) استفاده کنید.

درمان ویروس ممکن است سخت باشد، اما علائم معمولاً طی یک تا دو ماه خود به خود برطرف می‌شوند.

پس از بهبودی، EBV تا آخر عمر در سلول‌های خونی شما خفته باقی می‌ماند.

این بدان معنی است که علائم شما از بین می‌رود، اما ویروس در بدن شما باقی می‌ماند و می‌تواند گهگاه بدون ایجاد علائم دوباره فعال شود. در این مدت امکان انتقال ویروس به دیگران از طریق تماس دهان به دهان وجود دارد.