اولین تجربهٔ رانندگی با نسل جدید اینفینیتی QX۶۰

پبه گزارش مجله خبری نگار،س از نمایش کانسپت اینفینیتی QX۶۰ در سپتامبر ۲۰۲۰، سرانجام این خودرو با طراحی پیشرفته رونمایی شد. خلاقیت طراحی در نمای بیرونی و داخلی محصول جدید اینفینیتی پیشرفت بزرگی برای این شرکت محسوب می‌شود. نمای بیرونی اینفینیتی QX۶۰ شباهت بیشتری به محصولات قبلی یا بهتر بگوییم طراحی کلاسیک‌تری دارد؛ اما داخل خودرو مدرن‌تر به نظر می‌رسد و قطعا جذابیت بیشتری برای کاربران دارد.

اینفینیتی در طول تاریخ خود همواره سعی کرده ریشه‌های نیسانی محصولات خود را پنهان کند. محصولات این برند لوکس ژاپنی چیزی بین حال و هوای اسپرتی ب‌ام‌و و شخیصت راحت لکسس هستند و به همین دلیل هویت واضحی ندارند؛ اما حالا با معرفی نسل جدید QX۶۰ با زبان طراحی جدید، کابین لوکس‌تر و راحت‌تر و جایگزینی گیربکس CVT با یک نمونهٔ اتوماتیک سنتی، اینفینیتی به‌وضوح به دنبال تعریف جدیدی از شخصیت خود در بازار خودرو‌های لوکس است.

نسل جدید QX۶۰ مدل ۲۰۲۲ خودروی جذابی است. نسل قبلی این کراس‌اوور سه ردیفه از عناصر حبابی شکل دههٔ ۹۰ اینفینیتی استفاده می‌کرد، اما نسل جدید خطوط بالغی دارد که نمای بسیار مدرن‌تری را ایجاد کرده‌اند. چراغ‌های باریک عقب و خطوط بدنهٔ عضلانی این خودرو در رنگ نمونهٔ مورد آزمایش فوق‌العاده به نظر می‌رسند و ازآنجایی‌که QX۶۰ جدید روی آرامش و راحتی تمرکز دارد، اینفینیتی رنگ‌های تند کمی برای آن ارائه می‌کند. تنها خرده‌ای که می‌توان از ظاهر این خودرو گرفت، تریم‌های کرومی بزرگ روی سپر‌های جلو و عقب هستند که نمای جالبی ندارند، اما غیرازاین، طراحی کراس‌اوور جدید اینفینیتی بی‌نقص به نظر می‌رسد.

به داخل خودرو که پا می‌گذاریم با فضایی کاملاً لوکس و مجهز مواجه می‌شویم. نمونهٔ مورد آزمایش از بالاترین تیپ QX۶۰ یعنی اتوگراف است که با صندلی‌های تمام چرمی، بسیار باشکوه‌تر از نیسانی به نظر می‌رسد که زیر پوست آن پنهان شده است. علاوه بر این، شارژر بی‌سیم، سانروف پانوراما بالای دو ردیف صندلی‌ها و ماساژور صندلی‌های جلو نیز این خودرو را به‌طورجدی در بین کراس‌اوور‌های لوکس جای می‌دهند.

در QX۶۰ جدید جای آن نمایشگر کوچک و قدیمی از رده خارج را یک صفحه‌نمایش لمسی ۱۲.۳ اینچی با اپل کارپلی و اندروید اتو گرفته است. هرچند طراحی و منو‌های سیستم‌عامل اینفینیتی کمی قدیمی به نظر می‌رسند، اما این سیستم حداقل نشان می‌دهد که متعلق به یک خودروی لوکس است؛ اما تنها ضعف بزرگ در کابین QX۶۰ که متأسفانه غیرقابل‌چشم‌پوشی است، غربیلک فرمانی که به‌وضوح از نیسان گرفته شده و قاب بسیار قدیمی صفحه آمپر است که هرگز انتظار دیدن آن‌را در چنین خودروی لوکس و مدرنی نداشتیم.

بااین‌حال، برای یافتن بخش عمده‌ای از قطعات چشمگیر کابین QX۶۰ باید به پشت سر راننده یعنی صندلی‌های عقب نگاه کرد. به نظر می‌رسد اینفینیتی روی کیفیت داخلی این خودرو به‌صورت برعکس یعنی از عقب به سمت جلو تمرکز کرده که این کار در بین خودرو‌های لوکس کمتر رایج بوده و دیگر برند‌های لوکس بیشتر روی جلوی کابین متمرکز می‌شوند. هردو صندلی ردیف دوم برای دسترسی آسان به صندلی‌های ردیف سوم با لمس یک دکمه به جلو یا عقب کشیده می‌شوند و صندلی‌های ردیف سوم هم با لمس یک دکمه تا یا باز می‌شوند که باعث سهولت در استفاده‌های روزمره می‌شود.

جزئیات کوچکی مثل مکانیزم تا شوندگی صندلی‌های ردیف دوم که حتی با وجود صندلی کودک هم کار می‌کند و دریچه‌های تهویهٔ عقب که کنترل‌های مؤثرتری را ارائه می‌کنند نشان می‌دهند که طراحان اینفینیتی می‌دانسته‌اند که خریداران یک کراس‌اوور سه ردیفه واقعاً به چه چیز‌هایی نیاز دارند. همچنین هر ردیف از صندلی‌ها مثل سالن تئاتر ارتفاع بیشتری نسبت به ردیف جلویی دارد، اما این چیدمان آسیب قابل‌توجهی به فضای سر سرنشینان عقب وارد نکرده و احساس خفگی در انتهای خودرو بسیار کمتر از چیزی است که از یک کراس‌اوور میان سایز انتظار می‌رود. به‌طورکلی، راحتی سرنشینان عقب یکی از نقاطی است که QX۶۰ در این بازار بسیار شلوغ در آن می‌درخشد.

رانندگی QX۶۰ هم مثل کابین آن چیزی نزدیک به عالی است، اما در چند نقطهٔ کلیدی نقص‌هایی دارد که یکی از آن‌ها هندلینگ است. بااین‌حال، کراس‌اوور جدید اینفینیتی در پیچ‌ها خوب عمل می‌کند و کنترل بدنهٔ آن برای خودرویی با این اندازه بسیار چشمگیر است؛ اما مهم‌تر از همهٔ این‌ها، QX۶۰ در استفاده‌های روزانه هرگز خودروی بزرگی احساس نمی‌شود. این در حالی است که در بسیاری از کراس‌اوور‌های مدرن، موقعیت صندلی راننده، ستون‌های A و دید روبه‌جلو همگی احساس رانندگی با خودرویی بسیار بزرگ و دشوار برای هدایت در کوچه‌های تنگ را ایجاد می‌کنند.

اما QX۶۰ خودروی راحتی برای راننده است و هیچ‌گونه احساس بزرگی در حین مانور‌ها ندارد. تغییر گیربکس نیز یک ارتقاء خوشایند نسبت به CVT قبلی است. این گیربکس نُه سرعتهٔ اتوماتیک ZF با چندین کراس‌اوور دیگر در بازار مشترک است و بنابراین گیربکس کاملاً اثبات‌شده‌ای است. این گیربکس در رانندگی‌های شهری و بزرگراهی آرام و بدون مشکل است، اما گاهی اوقات در مانور‌های تهاجمی، کمی تأخیر از خود نشان می‌دهد، ولی به‌طورکلی این تغییر بهبود چشمگیری را نسبت به نسل قبلی به دنبال داشته است.

دیگر قسمت‌های قوای محرکهٔ QX۶۰ جدید، اما بسیار شبیه به نسل قبلی و همین‌طور نیسان پث‌فایندر است. همهٔ تیپ‌های این خودرو به‌صورت محرک جلو یا چهارچرخ محرک قابل خریداری هستند و در سینهٔ آن هنوز همان موتور ۳.۵ لیتری V۶ تنفس طبیعی نیسان با ۲۹۵ اسب بخار قدرت و ۳۶۶ نیوتن متر گشتاور قرار دارد. این V۶ برای این پلت‌فرم کافی خواهد بود، اما به نظر می‌رسد موتور از اینکه باید چنین وزنی را حمل کند خیلی خوشحال نیست خصوصاً وقتی بخواهید هنگام سبز شدن چراغ راهنمایی حرکتی تهاجمی را آغاز کنید.

البته این پیشرانه برای رانندگان غیرتهاجمی کافی خواهد بود.
مصرف سوخت ترکیبی QX۶۰ برای نسخهٔ محرک جلو در هر صد کیلومتر ۱۰.۲ لیتر و برای نسخهٔ چهارچرخ محرک ۱۰.۷ لیتر خواهد بود که هرچند چندان قابل‌توجه نیست، اما هم‌سطح دیگر خودرو‌های این کلاس است. یکی از نقاط ضعف این خودرو، اما سیستم‌های کمک‌راننده است.

QX۶۰ با پکیج ایمنی ProPilot نیسان ارائه می‌شود که به‌طورمعمول تحسین می‌شود، اما در اینجا سیستم حفظ حرکت میان خطوط عملکرد خوبی نداشته و مبهم و سرگردان عمل می‌کند. به‌عنوان‌مثال، زمانی که خودروی کمی از خط خارج می‌شود و به اصلاح فوری جهت حرکت نیازی نیست، سیستم به‌طور تهاجمی و ناگهانی فرمان را می‌چرخاند. همچنین متأسفانه کروز کنترل تطبیقی هم عملکرد ایده‌آلی ندارد و در ترافیک در جاده‌های دو لاینی که خودرو‌های دیگر هیچ مشکلی ندارند، تمرکز خود را از دست می‌دهد.

به‌طورکلی، QX۶۰ جدید نشان می‌دهد که اینفینیتی به دنبال پیدا کردن پایه‌های خود برای دههٔ جدید است. استایل جذاب، سواری راحت و بهبود گستردهٔ کابین و قوای محرکه همگی به احساس پریمیوم این خودرو کمک کرده‌اند و به نظر می‌رسد این همان چیزی است که اینفینیتی برای رسیدن به آن تلاش می‌کند؛ بنابراین، هرچند QX۶۰ هنوز هم جا برای بهتر شدن دارد، اما یک گام مهم در جهت درست محسوب می‌شود و در چنین کلاس شلوغی، این کراس‌اوور جدید ژاپنی علیرغم نقص‌هایی که دارد، یک انتخاب قانع‌کننده خواهد بود.