ایلان کبال، الجزایر: «حتی در لیگ ۲، هدف من بازگشت به تیم ملی بود.»

به گزارش مجله خبری نگار، ایلان کبال، بازیکن ۲۷ ساله اهل مارسی، یکی از پدیده‌های لیگ فرانسه است. این بازیکن شماره ۱۰ که در این فصل با ۶ گل و ۴ پاس گل در لیگ ۱ برای پاریس اف‌سی بسیار تعیین‌کننده بود، به سرعت توجه مربی تیم ملی الجزایر را به خود جلب کرد. ولادیمیر پتکوویچ او را در ماه سپتامبر، چهار سال پس از اولین دعوتش به تیم ملی الجزایر در سال ۲۰۲۱، به تیم ملی فراخواند. تنها چند روز قبل از جام ملت‌های آفریقا و پس از راهیابی الجزایر به جام جهانی، بازیکن محبوب جدید ورزشگاه ژان بوین با فوت مرکاتو صحبت کرد تا در مورد دوران حرفه‌ای بین‌المللی، جاه‌طلبی‌ها و چالش‌های پیش رو خود صحبت کند. مصاحبه.

فوت مرکاتو: چهار سال پس از اولین دعوت شما به تیم ملی الجزایر، پتکوویچ شما را برای تعطیلات بازی‌های ملی در ماه سپتامبر به تیم ملی فراخواند. وقتی نام خود را در لیست دیدی، چه واکنشی نشان دادی؟

ایلان کبال: افتخار می‌کنم، چون این یک هدف دیرینه بود. چهار سال از آخرین باری که به تیم ملی دعوت شده بودم می‌گذشت، بنابراین این چیزی بود که همیشه در ذهنم داشتم. به محض اینکه دیدم انتخاب شده‌ام، احساس کردم رویایی به حقیقت پیوسته است. هدف من تکرار بار اول نبود، جایی که فقط باید دعوت می‌شدم، بلکه این بود که تا حد امکان برگردم.

فوت مرکاتو: آیا با هیچ یک از بازیکنان گروه در تماس بودید؟

آی کی: در سال ۲۰۲۱، بازیکنان زیادی آنجا بودند، بنابراین وقتی برگشتم، به من کمک کرد. من از قبل برخی از بازیکنان را می‌شناختم، ما با هم در ارتباط بودیم، بنابراین تطبیق‌پذیری آسان‌تر بود.

«جو الجزایر از همه چیز بهتر است، شاید به جز ورزشگاه ولودروم.»

فوت مرکاتو: فضای الجزایر را چگونه توصیف می‌کنید؟

آی کی: از همه چیز بهتر است، شاید به جز ولودروم. ولودروم چیز دیگری است. اما وقتی در تیزی اوزو بازی کردیم، سر و صدا دیوانه کننده بود. جو واقعاً باورنکردنی بود. واقعاً باید در ورزشگاه باشید تا بفهمید، اما دیوانه کننده است؛ از دقیقه اول تا آخر، تمام مدت سر و صدا وجود دارد. این جوی است که باید تجربه کنید.

فوت مرکاتو: شما اولین بازی خود را برای تیم ملی در ۲۷ سالگی انجام دادید، که در گیومه به معنای "دیرهنگام" است. آیا در طول دوران حرفه‌ای خود همیشه به خودتان ایمان داشتید؟

آی کی: حتی وقتی در لیگ ۲ فرانسه با تیم پاریس اف سی بازی می‌کردم، هدفم همیشه بازگشت به تیم ملی بود، چون می‌دانستم چه توانایی‌هایی دارم و می‌دانستم که باید سخت تلاش کنم، چون انتخاب شدن خیلی سخت است و همیشه به آن اعتقاد داشتم، همیشه این را در ذهنم داشتم. وقتی به لیگ ۱ صعود کردیم، می‌دانستم که اگر خوب عمل کنم، خیلی بیشتر از زمانی که در لیگ ۲ بودم، به آن دست پیدا می‌کنم. می‌دانستم که صعود همه چیز را تغییر می‌دهد. مصطفی امبو به سنگال، سمیر چرگی به الجزایر و من هم همینطور. این یک تجربه مثبت برای چند نفر از ما بود.

فوت مرکاتو: آیا تبدیل شدن به یک بازیکن ملی‌پوش الجزایری محبوبیت شما را تغییر داده است؟

آی کی: اول از همه، فرآیند انتخاب، وقتی پا به الجزایر می‌گذارید، کاملاً چیز دیگری است. در فرودگاه الجزایر فرود می‌آیید و حتی اگر هودی هم پوشیده باشید، آنها شما را می‌شناسند. به محض اینکه در فرانسه با الجزایری‌ها ملاقات کنید، می‌توانید مطمئن باشید که در مورد انتخاب با شما صحبت خواهند کرد. آنها شما را در آغوش می‌گیرند، می‌بوسند، خوشحال می‌شوند، افتخار می‌کنند.

فوت مرکاتو: بهترین خاطرات شما از تیم ملی الجزایر چیست؟

آی کی: جام جهانی ۲۰۱۴، خوب یادم هست، فوق‌العاده بود، بازی‌های مقابل آلمان و کره جنوبی. ما بچه بودیم و از تلویزیون تماشا می‌کردیم و خیلی به آن تیم وابسته بودیم، آنها نشان دادند که همه چیز را برای پیراهن می‌دهند. بعد از آن، همه چیز را دنبال می‌کردیم، تمام مسابقات جام ملت‌های آفریقا، تمام مسابقات، برد‌ها و همچنین حذف‌ها. وقتی آنها در جام ملت‌های آفریقا ۲۰۱۹ قهرمان شدند، من با دوستانم در مارسی بودم، برای جشن گرفتن به بندر قدیمی رفتیم. از ابتدا تا انتهای مسابقات، مثل ترن هوایی بود، مسابقات پر از فشار بود. نیمه‌نهایی مقابل نیجریه را با ضربه آزاد محرز در دقیقه آخر به یاد دارم. دیوانه‌کننده بود.

فوت مرکاتو: اگر بخواهید از بازیکنی که در تیم ملی به شما الهام بخشیده نام ببرید، چه کسی را نام می‌برید؟

آی کی: ریاض محرز است. اولین باری که او را در تیم ملی دیدم، در منچستر سیتی بود، دوران اوجش بود. او دست‌نیافتنی بود، هیچ کاری از دستتان برنمی‌آمد، در آن زمان در زمین خیلی خوب بود. وقتی در سال ۲۰۲۱ به تیم ملی پیوستم، خیلی کم در معرض توجه بودم، او را زیر نظر داشتم و سعی می‌کردم از او یاد بگیرم. اما در مورد ریاض، اوضاع پیچیده است. سعی می‌کنی از او یاد بگیری، اما می‌توانی سعی کنی کار‌هایی که او انجام می‌دهد را تکرار کنی... این برای تو جواب نمی‌دهد. وقتی روی نیمکت بودم، گاهی اوقات فقط در حالت هواداری بودم.

فوت مرکاتو: جام ملت‌های آفریقا به سرعت در حال نزدیک شدن است، آیا از حضور در تیم ملی مطمئن هستید؟

آی کی: امیدوارم که در ترکیب اصلی قرار بگیرم، این چیزی است که برای آن بازی می‌کنم، این یک هدف است. اگر به همین شکل به عملکردم ادامه دهم، امیدوارم مربی من را دعوت کند. من مشتاقم که در لیست باشم، می‌خواهم در این رقابت‌ها شرکت کنم. من در فرم خوبی هستم، از نظر فیزیکی در باشگاه احساس خوبی دارم، اعتماد به نفس دارم. من برای این هدف تلاش می‌کنم و باید به راهم ادامه دهم، به افتخاراتم تکیه نکنم، باید حتی بیشتر تلاش کنم و سپس خواهیم دید چه اتفاقی می‌افتد.

وقتی ملتی مثل الجزایر هستید، برای رسیدن به تمام هدف بازی می‌کنید.

فوت مرکاتو: نظر شما در مورد شانس الجزایر در این رقابت‌ها چیست؟

آی کی: در واقع، مسئله فقط این نیست که چه کاری می‌توانیم انجام دهیم، بلکه این است که چه چیزی را به خودمان مدیونیم. وقتی شما کشوری مثل الجزایر هستید، در هر رقابتی که وارد می‌شوید، برای رسیدن به تمام راه تلاش می‌کنید، به خصوص جام ملت‌های آفریقا. هدف این است که تا حد امکان پیش برویم؛ دروغ است اگر بگوییم نمی‌خواهیم در آن پیروز شویم. ما یک گروه بسیار باتجربه داریم؛ بازیکنانی هستند که جام ملت‌های آفریقا را برده‌اند، کسانی که حذف را نیز تجربه کرده‌اند و اینجا هستند تا به ما کمک کنند. ما می‌دانیم که چه کاری باید انجام دهیم؛ می‌دانیم که این کار بسیار دشوار خواهد بود، زیرا کشور‌های بزرگی وجود دارند، اما ما تمام تلاش خود را خواهیم کرد.

فوت مرکاتو: نظر شما در مورد نسل جوانی که به الجزایر می‌آیند چیست؟

آی کی: من شخصاً چند بازیکن برتر دارم، من واقعاً حاج موسی را دوست دارم، او از آن نوع بازیکنانی است که دوست دارم بازی‌اش را تماشا کنم و با او بازی کنم. مازا هم بازیکن برتر است. او خیلی خیلی جوان است، اما در حال حاضر بلوغ زیادی در بازی‌اش دارد. او یک جوان ۲۰ ساله است که مثل یک بازیکن ۳۰ ساله بازی می‌کند؛ او آماده است تا خیلی پیشرفت کند. همچنین می‌توانم از بوعنانی نام ببرم که بسیار با استعداد است. بازیکنان بسیار بسیار خوبی در نسل جدید وجود دارند.

فوت مرکاتو: چگونه این واقعیت را توضیح می‌دهید که افراد دارای تابعیت دوگانه، خیلی زود الجزایر را انتخاب می‌کنند؟

آی کی: برای مثال، ابراهیم مازا، فکر می‌کنم در آن لحظه می‌توانست هر جایی بازی کند. اگر آلمان را انتخاب می‌کرد، شاید به تیم ملی دعوت می‌شد. بازیکنان دو تابعیتی به سادگی انتخاب قلبی می‌کنند، پس باید به آنها آفرین گفت. به خصوص که مازا خیلی خیلی زود به این جایگاه رسید و این برای کشور عالی است، زیرا او بازیکن درجه یکی است. دانستن اینکه الجزایر حداقل ۱۰، ۱۵ سال خوب او را در اختیار دارد، استثنایی است.

بازی در جام جهانی هدف نهایی است.

فوت مرکاتو: الجزایر به جام جهانی ۲۰۲۶ راه یافته است. ایده بازی در جام جهانی برای شما چه معنایی دارد؟

آی کی: بازی در جام جهانی هدف نهایی هر بازیکنی در دوران حرفه‌ای‌اش است. این بزرگترین رقابت در جهان است، شکی در این مورد نیست. جام جهانی چیزی است که ما از سنین بسیار پایین با آن بزرگ شده‌ایم؛ وقتی ۴ یا ۵ ساله بودم، هیچ خاطره‌ای از لیگ قهرمانان اروپا نداشتم، اما خاطراتی از جام جهانی دارم.

فوت مرکاتو: برای آینده‌ات در تیم ملی چه آرزویی می‌توانیم داشته باشیم؟

آی کی: پیروزی‌ها، جام‌ها، تا جایی که ممکن است در جام ملت‌های آفریقا پیش رفتن، و چرا در جام جهانی شرکت نکنیم؟ همانطور که گفتم، هر فوتبالیستی می‌خواهد در این نوع رقابت‌ها شرکت کند. اگر بتوانیم گل اول خود را هم بزنیم، عالی خواهد بود.