به گزارش مجله خبری نگار، در مطالعهای که اخیراً در مجله Nutrients منتشر شده است، دانشمندان دانمارکی بررسی کردند که آیا نوشیدن آب هویج، که حاوی ترکیبات زیستفعال فالکارینول (FaOH) و فالکاریندیول (FaDOH) است، بر واسطههای التهابی حاد و پاسخهای ایمنی ذاتی در خون انسان تأثیر میگذارد یا خیر.
التهاب مزمن با دیابت، سرطان و بیماریهای قلبی عروقی مرتبط است. هویج، غنی از FaOH و FaDOH، به لطف خواص ضد التهابی، ضد دیابتی، ضد تکثیری و ضد توموری خود، نویدبخش کمک به بهبودی است. ترکیبات دیگر، از جمله این ترکیبات موجود در گیاهان دیگر، بر نشانگرهای زیستی التهابی مهم تأثیر میگذارند و نتایج امیدوارکنندهای را در مطالعات حیوانی به همراه دارند. علیرغم فواید اثبات شده آنها، تحقیقات بیشتری برای درک کامل چگونگی تعدیل سیستم ایمنی بدن انسان توسط FaOH و FaDOH، به ویژه برای پیشگیری و درمان بیماری، مورد نیاز است.
چهارده داوطلب سالم در این مطالعه برای بررسی اثرات آب هویج بر سیتوکینها و کموکینها در خون انسان شرکت کردند. شرکتکنندگان از مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) یا مصرف محصولات هویج به مدت ۴۸ ساعت قبل از مطالعه منع شدند. در این آزمایش از هویجهای ارگانیک تهیه شده به صورت پودر استفاده شد که از آن ۳۰ گرم پودر مخلوط با ۵۰۰ میلیلیتر آب شیر برای تهیه آب هویج استفاده شد. نمونههای خون قبل و یک ساعت پس از مصرف آب هویج جمعآوری شد. سپس خون به دو بخش تقسیم شد که یکی از آنها با لیپوپلیساکارید (LPS) تحریک شد و هر دو به مدت ۲۴ ساعت انکوبه شدند.
نشانگرهای التهابی پلاسما با استفاده از روش الکتروکمی لومینسانس چندگانه برای ۴۴ سیتوکین و کموکین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده در طول مطالعه با استفاده از آزمون رتبه علامت دار ویلکاکسون در سطح ۵٪ از نظر آماری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج با استفاده از نرم افزارهای SAS و R پردازش و تجزیه و تحلیل شدند.
این مطالعه برای تعیین اینکه آیا آب هویج میتواند بر ترشح سیتوکین و کموکین در شرایط عادی و التهابی تأثیر بگذارد، انجام شد. این تحقیق اطلاعات مهمی در مورد اثرات بالقوه هویج بر سلامتی، به ویژه در زمینه بیماریهایی که التهاب نقش مهمی در آنها دارد، ارائه میدهد.
در مطالعه حاضر، نتایج قابل توجهی در مورد اثرات مصرف آب هویج بر سیتوکینها و کموکینها در پلاسمای انسان به دست آمد. در ابتدا، قبل و بعد از مصرف آب هویج، غلظت اکثر آنالیتهای پلاسما بدون تغییر باقی ماند، به استثنای IL-۱۵ که به طور قابل توجهی افزایش یافت. با این حال، در نمونههای پلاسمای تحریک شده با LPS، یک ساعت پس از مصرف آب هویج، اثر قابل توجهی مشاهده شد. سطح سیتوکینهای مختلف، از جمله اینترفرون گاما (IFN-γ)، اینترلوکین-۱۷A (IL-۱۷A)، IL-۱۷B، IL-۱۷D، IL-۲۲، IL-۲۳ و IL-۱۲/IL-۲۳p۴۰، پس از مصرف آب هویج و تحریک LPS تغییرات قابل توجهی نشان داد.
تأثیر مصرف آب هویج بر سنتز و آزادسازی تحریکشدهی سیتوکین با افزودن LPS آگونیست TLR۴ به نمونههای خون کامل جمعآوریشده قبل و بعد از مصرف آب هویج، بیشتر بررسی شد. LPS غلظت پلاسمایی اکثر سیتوکینها را بالاتر از حد پایه افزایش داد. مقایسهی نمونههای جفتشدهی LPS قبل و بعد از مصرف آب هویج، افزایش قابل توجه ترشح سیتوکینهای پیشالتهابی (IFN-γ، IL-۱۷A، IL-۱۷B، IL-۱۷D و IL-۲۳) و سیتوکینهای ضدالتهابی (IL-۲۳، IL-۲۲، IL-۲۳p۴۰ و IL-۲۲) را در نمونههای پلاسمای انسان نشان داد.
یک تجزیه و تحلیل شبکهای با استفاده از ابزار جستجوی ژنها/پروتئینهای برهمکنشکننده (STRING) برای شناسایی شبکه برهمکنش پروتئین-پروتئین بین این سیتوکینهای شناساییشده انجام شد. مشخص شد که سیتوکینها در نفوذ ایمنی در سرطان، پاسخهای دفاعی، تنظیم مثبت تولید سیتوکین، پاسخ التهابی و مسیر سیگنالینگ ابزار جستجوی ژنها/پروتئینهای برهمکنشکننده (STRING) (JAK-STAT) نقش دارند. این تجزیه و تحلیل نشان میدهد که آب هویج اثرات مفیدی بر سلامتی دارد که به طور بالقوه به اثرات تعدیلکننده سیستم ایمنی و تحریککننده سیستم ایمنی آن مربوط میشود.
این مطالعه نقش دوگانه IL-۱۷A را در سلامت و بیماری برجسته کرد و به اهمیت آن در پاسخهای ایمنی و ارتباط آن با بیماریهای التهابی مزمن، بیماریهای خودایمنی و سرطان اشاره کرد. نقش متضاد مشابهی برای سایر سیتوکینها، مانند IL-۱۷B و IL-۲۲ مشاهده شد. افزایش سطح IL-۱۷D مشاهده شده در این مطالعه ممکن است به اثر ضد التهابی آن کمک کند. علاوه بر این، نشان داده شده است که IL-۲۲ بر روی سلولهای اپیتلیال و استرومایی عمل میکند و بازسازی بافت و بهبود زخم را افزایش میدهد که ممکن است پتانسیل درمانی برای بیماریهای مرتبط با آسیب بافتی داشته باشد.
علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که مصرف آب هویج ترشح برخی از سیتوکینها را هم در شرایط عادی و هم در پاسخ به التهاب تعدیل میکند و پتانسیل اجزای غذایی را برای تأثیرگذاری بر پاسخهای ایمنی و التهاب برجسته میکند. با این حال، محدودیتهای مدل ex vivo مورد تأیید قرار گرفت و تحقیقات بیشتر در کارآزماییهای بالینی برای درک کامل تأثیر مصرف هویج بر سلامت مرتبط با التهاب و پاسخهای ایمنی مورد نیاز است.
به طور خلاصه، مطالعه آب هویج و التهاب نتایج قابل توجهی به همراه داشت. پس از مصرف آب هویج، سطح IL-۱۵ پلاسما افزایش یافت و نمونههای تحریکشده با LPS سطح بالایی از سیتوکینهای پیش التهابی و ضد التهابی خاصی را نشان دادند. تجزیه و تحلیل برهمکنش پروتئین-پروتئین، خواص بالقوه تعدیلکننده سیستم ایمنی آب هویج را آشکار کرد. به طور قابل توجهی، سیتوکینهایی مانند IL-۱۷A، IL-۱۷B، IL-۲۲ و IL-۱۷D نقشهای پیچیدهای در ارتباط با پاسخ ایمنی و التهاب ایفا میکنند. این مطالعه همچنین فعالسازی پاسخ ایمنی ذاتی را نشان داد که ممکن است التهاب حاد را کاهش داده و به پیشگیری از بیماری کمک کند. با این حال، به دلیل ماهیت ex vivo آن، آزمایشهای بالینی بیشتری برای درک کامل اثرات سلامتی آب هویج مورد نیاز است.
*این اطلاعات صرفاً جهت اطلاعرسانی ارائه شده و به عنوان توصیهای برای درمان بیماریها نمیباشد.