نوبل بازی دونالد یک سال دیگر! ترامپ را با شیرین ونزوئلا راضی نگه داشتند

به گزارش مجله خبری نگار، هیئت داوران جایزه نوبل در اهدای جوایزش به قدری به مرگ گرفته است که اکنون برخی ممکن است به تب راضی شده باشند. یعنی همین که ترامپ جایزه نوبل را نگرفته ممکن است باعث خرسندی باشد. اما دادن جایزه نوبل به چهره اپوزیسیون کشور ونزوئلا که این روز‌ها آمریکا در تدارک حمله به آن است چیزی جز به تب گرفتن نیست. آیا به خاطر دارید که تاکنون این جایزه به یک چهره اپوزیسیون آمریکا، انگلیس، فرانسه یا آلمان داده شده باشد. برای اثبات سیاسی بودن جایزه نوبل حتی اگر قرار باشد استفاده ابزاری کشور‌های غربی از آن را نادیده بگیریم این واقعیت را کسی نمی‌تواند انکار کند در سالی که همه توجه جهان معطوف به جنایات و قحطی در غزه است حتماً سرنشینان غیر مسلح قایق‌های حامل شیرخشک به غزه چهره‌های شایسته‌تری برای دریافت هر جایزه‌ای هستند که صلح را هدف قرار داده‌اند. اما هیئت داوران نوبل هیچ وقت از منظر صلح به ماجرا ننگریسته‌اند که کسی توقع نگاه عادلانه از آنها داشته باشد. کسانی که در خرج کردن اعتبار نداشته خود به نفع رویکرد‌های سیاسی غربی ابایی ندارند و در کارنامه‌شان سابقه دادن جایزه نوبل به شیمون پرز، نخست‌وزیر اسرائیل نیز دیده می‌شود باید هم یک بار نام شیرین عبادی که از حامیان تهاجم نظامی به ایران است را از صندوق جایزه نوبل بیرون کشیده و یک بار هم شخصیتی مشابه در ونزوئلا یعنی اریا کورینا ماچادو را برگزینند. شخصیتی که ترامپ در توجیه تقابل با ونزوئلا یک بار از او حمایت کرده بود و اکنون که ماچادو به عنوان برنده جایزه صلح نوبل انتخاب شده بار دیگر حمایتش از او و امثال او را بازنشر می‌دهد تا برای تهاجمات آتی خود به کشور‌های مستقلی همچون ونزوئلا توجیه تراشیده و بازی جنگ و صلح بی‌پایانش را تا موعد نوبل ۲۰۲۶ تمدید کند.

شیرین عبادی ونزوئلا هم جایزه‌اش را گرفت

ماچادو در سال ۲۰۱۸ نامه‌ای به بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر وقت اسرائیل ارسال کرد و در آن خواستار «نفوذ و قدرت» برای تغییر حکومت در ونزوئلا شد. پس از این اقدام، ماچادو متعهد شد که حمایت بی‌قید و شرط خود را از اسرائیل ادامه دهد و همچنین برنامه انتقال سفارت کشورش به قدس را پیگیری کند. ماچادو با چنین کارنامه‌ای در سال‌های بعد ابتدا وارد عرصه رقابت سیاسی با دولت مستقر ونزوئلا شد و سپس از رقابت سیاسی به کودتا علیه دولت تغییر جهت داد. اوکه در سال ۲۰۲۳ گونزالس را به عنوان کاندیدای مورد حمایت خود معرفی کرد تا به این طریق از گزینه مورد نظر آمریکا برای کنار زدن مادورو حمایت کرده باشد پس از شکست در انتخابات به همراه گونزالس در کودتا علیه دولت مشارکت کرد. پس از شکست کودتای آمریکایی در ونزوئلا گونزالس به اسپانیا گریخت و دولت ونزوئلا مدعی است ماچادو نیز از این کشور خارج شده است. تلاش برای کنارزدن مادورو و تبدیل کردن ونزوئلا به متحد آمریکا باعث شده است تا کشور‌های غربی از تمام ابزار تبلیغاتی برای سفید‌شویی عوامل کودتا بهره برده و حتی جایزه نوبل صلح را نیز به او هبه کنند. شباهت روند دریافت جایزه نوبل توسط ماچادو با اپوزیسیون ایران یعنی شیرین عبادی و نرگس محمدی باعث شده تا در ایران برخی به کنایه لقب «شیرین عبادی ونزوئلا» را به او بدهند. کمیته صلح نوبل به نحوی عمل کرده که از خودت وجهه یک نهاد تبلیغاتی در جهت تأمین منافع سیاسی غرب را ساخته است. در راستای همین کمپین تبلیغاتی است که فقط اپوزیسیون کشور‌های مقابل غرب شایسته دریافت جوایز پرطمطراق نظیر نوبل و برخی جوایز فرهنگی و سینمایی شناخته می‌شوند و اقدامات بزرگی همچون حرکت ۴۰ کشتی در قالب کاروان صمود برای رساندن شیرخشک به کودکان غزه نادیده گرفته می‌شود.

بازاریابی به سبک نوبل

انتخاب ماچادو از چند منظر برای کمیته برگزاری نوبل کلیدی بود. اولین منظر، امتناع از دادن جایزه به ترامپ بود، نه برای حفظ اعتبار کمیته‌ای که پیش‌تر به چهره‌هایی مانند شیمون پرز با سابقه جنایات جنگی جایزه داده است، بلکه برای نگه داشتن ترامپ در یک بازی انتظار و تبلیغ بیشتر برای نوبل. ترامپ که از زمان بازگشت به کاخ سفید در ژانویه ۲۰۲۵ جایزه نوبل را به تیتر اخبار تبدیل کرده بود باعث شد تا توجهات بیشتری به این جایزه معطوف شده و بیشتر از گذشته جدی گرفته شود. کمیته که تصمیمش را پیش از آتش‌بس غزه نهایی کرده بود با ندادن جایزه همچنان ترامپ را تشنه نگه داشت. کمیته نوبل با این تاکتیک تمایل ترامپ به جایزه را به ابزاری برای شهرت خود تبدیل کرد. اگر جایزه را می‌دادند، موج توجهات به اثر نوبل بر اتفاقات جهان فروکش می‌کرد؛ اما حالا ترامپ حداقل یک سال دیگر برای دریافت جایزه کار تبلیغاتی می‌کند که به نفع نفوذ جهانی نوبل است.

هدف دوم از انتخاب ماچادو فرار از خشم ترامپ بابت نگرفتن جایزه بود. او که در گذشته از ماچادو و خوان گونزالس (رهبر مخالفان ونزوئلا) حمایت کرده بود پس از این انتخاب وی پست سابق خود درباره او را بازنشر داده است. ترامپ در این پست ماچادو و گونزالس را صدای مردم ونزوئلا خوانده و گفته بود آنها نباید آسیب ببینند. در مقابل ماچادو نیز حمایت‌های بیشتر ترامپ را مطالبه کرده است. با وجود این رفت و برگشت‌ها ترامپ نمی‌تواند به صورت مستقیم ماچادو را تخریب کرده و یا دادن جایزه به او را زیر سؤال ببرد، چون حمایت قبلی‌اش زیر سؤال می‌رود. نوبل با این انتخاب، بدون دادن جایزه به ترامپ، او را در جایگاه حامی برنده جایزه نگه داشت و از تنش مستقیم با او پرهیز کرد. با این حال، استیون چونگ، سخنگوی کاخ سفید، در ایکس نوشت: «کمیته نوبل سیاست را بر صلح ترجیح داد. رئیس‌جمهور ترامپ برای پایان جنگ‌ها و نجات جان‌ها تلاش می‌کند و قلبی انسان‌دوست دارد.» این واکنش، ناراحتی ترامپ را نشان داد که به صورت غیرمستقیم از تریبون کاخ سفید بروز پیدا کرد؛ اما او مستقیماً علیه ماچادو موضع نگرفت.

هدف سوم کمیته برگزاری نوبل از این انتخاب استفاده از جایزه برای مشروعیت‌بخشی به فشار‌های آمریکا علیه ونزوئلا بود. در حالی که تهدیدات نظامی ترامپ علیه کاراکاس شدت گرفته نوبل با این جایزه برای تنش‌های آتی که آمریکا علیه ونزوئلا در دستور کار دارد مشروعیت‌زایی کرده است. نوبل، با این حرکت بار دیگر خود را به ابزاری برای توجیه مداخلات آتی آمریکا تبدیل کرده است.

منبع: فرهیختگان