یک متخصص آلرژی علائم مونونوکلئوز عفونی را شناسایی کرده است.

به گزارش مجله خبری نگار،مونونوکلئوز عفونی یک بیماری ویروسی حاد است که معمولاً توسط ویروس اپشتین بار (EBV)، عضوی از خانواده هرپس ویروس‌ها، ایجاد می‌شود و به سلول‌های سیستم ایمنی، به‌ویژه لنفوسیت‌های B، حمله می‌کند. النا سیچوا، متخصص آلرژی-ایمونولوژیست، روماتولوژیست و پزشک عمومی در آزمایشگاه تشخیص بالینی (CDL) مرکز علمی و بالینی شماره ۲ مرکز علمی جراحی روسیه B.V. Petrovsky، با ایزوستیا در مورد چگونگی تشخیص و درمان مونونوکلئوز عفونی صحبت کرد.

وقتی ویروس وارد بدن می‌شود، سیستم ایمنی به شدت فعال می‌شود و منجر به بزرگ شدن غدد لنفاوی، کبد و طحال می‌شود. علاوه بر این، مبارزه با ویروس نیاز به صرف انرژی قابل توجهی دارد که علامت اصلی بیماری - خستگی شدید که می‌تواند فرد را برای هفته‌ها ناتوان کند - را توضیح می‌دهد. یکی دیگر از ویژگی‌های این بیماری، احتمال تضعیف سیستم ایمنی بدن است که بدن را پس از بهبودی در برابر سایر عفونت‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند.

این پزشک گفت: «سه‌گانه کلاسیک علائم شامل موارد زیر است: تب (اغلب بالا و طولانی)؛ التهاب لوزه‌ها و فارنژیت - گلودرد شدید، با پلاک‌های سفید مشخصه که اغلب روی لوزه‌ها ظاهر می‌شوند؛ و بزرگ شدن غدد لنفاوی (گردن، پشت سر، زیر فکی). همچنین بزرگ شدن کبد و طحال (هپاتوسپلنومگالی) از علائم مشخصه است.»

او می‌گوید سایر علائم رایج شامل تورم صورت و پلک‌ها، بثورات پوستی (به‌ویژه هنگامی که آنتی‌بیوتیک‌های پنی‌سیلین به اشتباه تجویز شوند)، از دست دادن اشتها و سردرد است.

سیچوا خاطرنشان کرد که ویروس اپشتین بار از طریق قطرات موجود در هوا و تماس با بزاق منتقل می‌شود. به همین دلیل است که مونونوکلئوز عفونی اغلب "بیماری بوسیدن" نامیده می‌شود. عفونت همچنین می‌تواند از طریق وسایل مشترک مانند ظروف، حوله و اسباب‌بازی رخ دهد.

این متخصص آلرژی با اشاره به اینکه ضعف سیستم ایمنی می‌تواند منجر به سیر شدیدتر و طولانی‌تر بیماری شود، گفت: شرایطی مانند استرس، خستگی یا سایر بیماری‌های عفونی می‌توانند سیستم دفاعی بدن را تضعیف کنند و در نتیجه مبارزه با ویروس دشوارتر شود. وجود سایر عفونت‌های مزمن از جمله ویروس‌های هرپس مانند سیتومگالوویروس (CMV) نیز می‌تواند تصویر بالینی را تشدید کند.

مهم است که به یاد داشته باشید که درمان مونونوکلئوز عفونی نیاز به رویکرد ویژه دارد.

این متخصص اظهار داشت: «استراحت کامل و یک رژیم غذایی ملایم، مایعات گرم فراوان برای سم‌زدایی، دارو‌های تب‌بر مانند ایبوپروفن یا پاراستامول، ضدعفونی‌کننده‌های موضعی گلو (غرغره، اسپری) و محافظت‌کننده‌های کبد (طبق تجویز پزشک) برای حمایت از کبد. گاهی اوقات، در موارد شدید، پزشک ممکن است دارو‌های ضد ویروسی (بر پایه آسیکلوویر) تجویز کند، اما اثربخشی آنها به طور خاص برای مونونوکلئوز هنوز مورد بحث است.»

او نتیجه گرفت که مونونوکلئوز عفونی یک "طوفان ایمنی" ویروسی جدی در بدن است. درمان اصلی آن دارو نیست، بلکه زمان و استراحت است. در صورت بروز علائم، حتماً برای تشخیص دقیق (که با آزمایش خون تأیید می‌شود) با پزشک مشورت کنید و خوددرمانی نکنید.

در دوم اکتبر، دانشیار اکاترینا بانکوفسکایا و استاد دانشگاه پلی‌تکنیک تحقیقات ملی پرم، اولگ دولگیخ، در مورد لزوم واکسیناسیون بحث کردند. واکسن‌های زنده‌ی ضعیف‌شده‌ی کلاسیک، عفونت طبیعی را تقلید می‌کنند و محافظت طولانی‌مدتی را در دو سطح - آنتی‌بادی و سلولی - فراهم می‌کنند. واکسن‌های غیرفعال برای بیماران آسیب‌پذیر بی‌خطر هستند، اما اغلب به تقویت‌کننده نیاز دارند، زیرا ویروس کشته‌شده به سلول‌ها نفوذ نمی‌کند و پاسخ ایمنی قوی ایجاد نمی‌کند. واکسن‌های وکتور از یک ویروس حامل بی‌ضرر برای انتقال قطعه‌ای از ژن یک پاتوژن استفاده می‌کنند و سیستم ایمنی را تحریک می‌کنند تا بدون خطر عفونت واکنش نشان دهد.

منبع: iz