از نیمکت تا سنگر؛ دانش‌آموزانی که درسشان را با خون نوشتند

به گزارش مجله خبری نگار، - نوجوانان و جوانانی که باید در کلاس‌هایشان می‌نشستند، لباس خاکی بر تن کردند. درس را در جبهه نوشتند و انشا را با خون خود به پایان رساندند.

در آستانه ماه مهر، دوباره بوی مدرسه و صدای زنگ کلاس در شهر می‌پیچد و با روز‌های خاطره‌انگیز دفاع مقدس در هم می‌آمیزد، روز‌هایی که هنوز گرد غبارشان بر تاریخ این سرزمین جا خوش کرده‌اند. روز‌های پایانی شهریور و مهرماه، برای نسل امروز یادآور کیف، کتاب و شور آغاز سال تحصیلی است، اما برای نسل دیروز، با داغ آژیر قرمز و هجوم بعثیان عجین شده بود.

۳۱ شهریور ۱۳۵۹، زمانی که دانش‌آموزان آماده رفتن به مدرسه بودند، جنگنده‌های رژیم بعث عراق به دستور صدام ملعون، آسمان ایران را شکافتند و نخستین بمب‌ها بر سر شهر‌های مرزی فرود ریخت. آن روز، به‌جای صدای زنگ مدرسه، غرش توپخانه و انفجار بمب در گوش کودکان جنوب و غرب کشور طنین‌انداز شد. دانش‌آموزانی که باید دفتر مشقشان را با الفبای زندگی پر می‌کردند، به‌ناچار الفبای مقاومت را آموختند و مردی و مردانگی را مشق کردند. بسیاری از مدارس در خوزستان، ایلام و کرمانشاه، به‌جای کلاس درس، به پناهگاه یا بیمارستان صحرایی تبدیل شدند و نیمکت‌هایی که جایگاه قلم و کاغذ بودند، میز‌های پانسمان و جراحی شدند. در کوچه‌های شهر‌های جنوب، کودکان با نگاه‌های پراضطراب، پدران خود را بدرقه می‌کردند که بند پوتین‌های خاکی خود را محکم گره می‌زدند و به جبهه می‌رفتند و مادران با چشم‌هایی منتظر، آیت‌الکرسی را بدرقه راهشان می‌کردند.

آسمان مهر، پر از دودی شد که از سوختن خانه‌ها و پالایشگاه‌ها برمی‌خاست، اما در همین ماه مهر، مقاومت جان گرفت. نوجوانان و جوانانی که باید در رده‌هایشان می‌نشستند، لباس خاکی بر تن کردند، سربند‌های سبز و سرخ یا زهرا (س) و یا حسین (ع) را برای هم بستند و درس را در جبهه نوشتند. کودکانی که دفترشان پر از نقاشی گل و درخت بود، حالا بر حاشیه آن، تانک و توپ دشمن را می‌کشیدند و به حال هم‌رزم شهیدشان غبطه می‌خوردند. دفاع مقدس از همان ابتدا ماهیت خود را نشان داد، دفاعی که تنها بر دوش ارتش یا سپاه نبود، بلکه همه مردم پا به میدان گذاشتند. معلمان، کلاس درس را به خاکریز تبدیل کردند و دانش‌آموزان، از نیمکت تا سنگر، فاصله‌ای کوتاه پیمودند. اکنون، باگذشت سال‌ها، هرگاه نسیم پاییزی می‌وزد و ماه مهر سر می‌رسد، خاطره آغاز جنگ نیز زنده می‌شود و انگار تقویم، ورق خورده و دوباره بر همان روز‌ها ایستاده است.

روز‌هایی که کودکان در میان آژیر و انفجار قد کشیدند و نسلی شکل گرفت که مفهوم واقعی ایثار را از همان نخستین روز‌های مهر فهمید. مهر امسال نیز، مدارس باز می‌شوند و زنگ آغاز سال تحصیلی نواخته خواهد شد، اما در لابه‌لای صدای خنده بچه‌ها، پژواک آن روز‌های سخت هنوز شنیده می‌شود، صدایی که یادمان می‌آورد امنیت و آرامش امروز، بر دوش چه خون‌ها و چه فداکاری‌هایی بنا شده است و پاییزی که رنگ حماسه به خود گرفت.