EBioMedicine: ورزش بر سلامت روده تأثیر می‌گذارد

به گزارش مجله خبری نگار، در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله EBioMedicine منتشر شده است، تیمی از دانشمندان با استفاده از شتاب‌سنج، رابطه بین سطح فعالیت بدنی و میکروبیوتای روده را برای ارزیابی سطوح فعالیت بدنی کم‌تحرک، متوسط ​​و شدید بررسی کردند.

شواهد فزاینده‌ای نشان می‌دهد که سطوح بهینه فعالیت بدنی، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی عروقی و اختلالات سلامت روان مانند افسردگی را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، سبک زندگی کم‌تحرک، از جمله نشستن یا دراز کشیدن طولانی مدت، خطر مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهد و این خطرات را می‌توان با ورزش با شدت بالا کاهش داد. مطالعات اخیر همچنین نشان داده‌اند که اثرات مفید ورزش بر سلامتی ممکن است با تغییرات در میکروبیوم روده مرتبط باشد.

تحقیقات قابل توجهی نیز نشان می‌دهد که میکروبیوم روده نقش مهمی در ایجاد بیماری‌های مختلف و مشکلات سلامت روان دارد. اعتقاد بر این است که میکروبیوتای روده علاوه بر تعامل با میزبان در دستگاه گوارش، انتقال‌دهنده‌های عصبی نیز تولید می‌کنند که می‌توانند از طریق مسیر‌های عصبی مختلف و محور میکروبیوتا-روده-مغز بر سیستم ایمنی، سیستم عصبی مرکزی و هموستاز مغز تأثیر بگذارند. فعالیت بدنی و تغییرات مرتبط با آن در جریان خون، انتقال اسید صفراوی روده‌ای-کبدی، نفوذپذیری روده و ایمنی روده می‌تواند بر میکروبیوتای روده تأثیر بگذارد.

در مطالعه‌ی حاضر، محققان از داده‌های تصویربرداری زیستی قلبی-ریوی از سوئد استفاده کردند تا مشخص کنند که آیا فعالیت بدنی کم‌تحرک، متوسط ​​و شدید با تغییرات در میکروبیوم روده مرتبط است یا خیر. اگرچه مطالعات قبلی متعددی این ارتباط را بررسی کرده‌اند، اما بیشتر آنها از سطوح فعالیت بدنی گزارش‌شده توسط خود افراد استفاده کرده‌اند که در معرض سوگیری هستند. علاوه بر این، نویسندگان اظهار می‌کنند که تفکیک طبقه‌بندی میکروب‌های روده در این مطالعات محدود بوده است.

این مطالعه از داده‌های شتاب‌سنج متصل به لگن برای دستیابی به اندازه‌گیری‌های قابل اعتمادتر و دقیق‌تر از سطح فعالیت بدنی استفاده کرد. علاوه بر این، استفاده از متاژنومیکس عمیق برای ارائه اطلاعات طبقه‌بندی با وضوح بالا در مورد جوامع میکروبی روده در نظر گرفته شد.

از شرکت‌کنندگان در مطالعه خواسته شد تا به پرسشنامه‌ای دقیق در مورد سلامت و سابقه پزشکی، رژیم غذایی و عادات سبک زندگی خود پاسخ دهند. آنها تحت یک سری معاینات فیزیکی و بالینی، از جمله معاینات ریه و عروق کرونر و سی‌تی‌اسکن شکم قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان همچنین نمونه‌هایی را ارائه دادند که برای تجزیه و تحلیل میکروبیوم روده استفاده شد. همه شرکت‌کنندگان به مدت یک هفته و در تمام اوقات، به جز زمانی که در ورزش‌های آبی یا خواب شرکت می‌کردند، یک شتاب‌سنج را به لگن خود می‌بستند.

نتایج نشان داد که ارتباط بین سبک زندگی بی‌تحرک یا سطوح بسیار پایین فعالیت بدنی و فراوانی گونه‌های مختلف میکروبیوم روده، با ارتباط بین سطوح متوسط ​​یا بالای فعالیت بدنی و فراوانی گونه‌های میکروبیوم روده، رابطه معکوس دارد.

مشخص شد که تعداد بالای اشریشیا کلی با فعالیت بدنی کم تحرک مرتبط است، در حالی که فعالیت بدنی متوسط ​​با تعداد کمتر E. coli مرتبط بود. باکتری‌های تولیدکننده بوتیرات، مانند آنهایی که متعلق به جنس Roseburia و Faecalibacterium prausnitzii هستند، در افرادی که فعالیت بدنی متوسط ​​و شدید دارند، بیشتر یافت شدند.

علاوه بر این، تفاوت‌هایی نیز در فراوانی گونه‌هایی مانند Prevotella copri بین افراد با فعالیت بدنی متوسط ​​و افراد گروه فعالیت بدنی شدید مشاهده شد. فراوانی P. copri با ورزش متوسط ​​​​بیشتر بود، اما ورزش شدید هیچ ارتباطی با فراوانی P. copri نشان نداد.

همچنین مشخص شد که پتانسیل عملکردی میکروبیوم روده بسته به سطوح مختلف فعالیت بدنی متفاوت است. مشخص شد که سطوح متوسط ​​فعالیت بدنی با سنتز بالاتر استات و بوتیرات مرتبط است. ورزش شدید با سنتز بالاتر پروپیونات مرتبط است، در حالی که فعالیت کم تحرک با ظرفیت کمتر تجزیه کربوهیدرات میکروبیوتای روده مرتبط است.

به طور کلی، نتایج نشان داد که سطح فعالیت بدنی ارتباط نزدیکی با فراوانی میکروب‌های خاص روده دارد. علاوه بر این، تنوع و فراوانی میکروبیوتای روده و در نتیجه پتانسیل عملکردی آن با سطح فعالیت بدنی تغییر می‌کند. سبک زندگی بی‌تحرک و سطوح بالاتر فعالیت بدنی، رابطه معکوسی با فراوانی و تنوع میکروبیوم روده نشان دادند.