تحقق اهداف استعماری در پی گرسنه نگهداشتن مردم یک منطقه

به گزارش مجله خبری نگار، شبکه الجزیره در یکی از برنامه‌های خود با اشاره به مساله گرسنه نگاه داشتن مردم و استفاده از این روش به عنوان سلاح جنگی در زمان‌ها و مکان‌های مختلف، اعلام کرد، هدف از این اقدام تسلیم ملت‌ها و شکنجه آنها به بدترین شکل برای تحقق اهداف استعماری است که سلاح متعارف در تحقق آن‌ها عاجز است.

الجزیره با انتشار ویدیویی در این خصوص به بررسی چهار مرحله تاریخی پرداخت که از روش گرسنه نگاه داشتن مردم به عنوان سلاح جنگی استفاده شده است. مرحله اول شامل قتل عام مردم «هیریرو» و «ناما» در نامیبیا در سال ۱۹۰۴ میلادی است که توسط استعمارگران آلمانی کشته شدند. در آن زمان ساکنان آن مناطق در صحرا محاصره شدند و چاه‌های آب آن‌ها را مسموم کردند و در نتیجه تنها یک چهارم مردم آن مناطق زنده ماندند.

بخش دوم به محاصره مردم منطقه «لنینگراد» واقع در روسیه امروزی می‌پردازد که در جنگ جهانی دوم، آلمانی‌ها به مدت ۸۴۲ روز این منطقه را محاصره کرده و تمام ذخایر غذایی را از بین بردند و از ارسال کمک‌ها به آن ممانعت کردند و در نتیجه یک میلیون نفر جان باختند.

بخش سوم به قحطی بنگال در سال ۱۹۴۳ میلادی می‌پردازد که تحت استعمار انگلیس ۳ میلیون نفر جان باختند و مورخان تاکید کردند که این قحطی طبیعی نبوده بلکه ساخته دست بشر بوده است.

بخش چهارم و پایانی این برنامه به نوار غزه در سال ۲۰۲۵ میلادی پرداخته است که محاصره این منطقه توسط رژیم اسرائیل و نبود غذا و دارو منجر به قحطی شده است، تا جایی که سازمان ملل این فاجعه را «جنایت جنگی تمام عیار» توصیف می‌کند و صد‌ها نظامی که اغلب آن‌ها زن و کودک هستند در غزه به شهادت رسیدند.

در پایان این گزارش این سوال مطرح شده است که چرا جهان از تکرار چنین جنایت‌هایی درس عبرت نمی‌گیرد و تا چه زمانی از روش گرسنه کردن مردم به عنوان سلح جنگی در مکان‌ها و زمان‌های مختلف استفاده خواهد شد؟

به گزارش ایرنا، اعلام رسمی قطحی در نوار غزه از سوی نهاد «طبقه‌بندی یکپارچه مراحل امنیت غذایی» (IPC)، یک نقطه تحول در پرونده جنایت و نسل‌کشی در این منطقه به شمار می‌رود که رژیم صهیونیستی را از جنبه حقوقی در سطح بین‌الملل مجرم دانسته و مورد بازخواست قرار می‌دهد و جامعه جهانی را ملزم می‌کند تا برای برخورد با این رژیم وارد عمل شود.

دست و پا زدن کودکان در نوار غزه تحت محاصره، برای جرعه‌ای آب و لقمه‌ای غذا از یک فاجعه انسانی حکایت دارد که نه با اعداد، بلکه با اجساد سنجیده می‌شود. این تراژدی از توصیف معمول قتل عام فراتر می‌رود و وارد مقوله حقوقی جدی‌تر «جنایت سیستماتیک گرسنگی دادن» می‌شود که توسط یک رژیم اشغالگر علیه یک ملت در جریان است.

نهاد «طبقه‌بندی یکپارچه مراحل امنیت غذایی» (IPC) که از سوی سازمان ملل پشتیبانی می‌شود و وظیفه نظارت جهانی بر وضعیت گرسنگی را برعهده دارد، اوایل شهریور امسال اعلام کرد: شهر غزه که آخرین بخش بزرگ مسکونی باقی مانده در نوار غزه است و حدود ۵۰۰ هزار نفر جمعیت دارد، با شرایط قحطی مواجه شده است.