یک درمان «جامع» برای آنفولانزای فصلی، نقطه ضعف ویروس را هدف قرار می‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه اخیر نشان داد که ترکیبی از آنتی‌بادی‌ها، موش‌ها، از جمله موش‌های دارای نقص ایمنی، را در برابر بیشتر گونه‌های آنفولانزای آزمایش‌شده، از جمله گونه‌های همه‌گیر پرندگان و خوک‌ها، محافظت می‌کند.

برخلاف درمان‌های مرسوم مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، که آنزیم‌های ویروس را هدف قرار می‌دهند و با جهش سویه‌ها می‌توانند اثربخشی خود را از دست بدهند، این درمان جدید حتی پس از مواجهه مکرر به مدت یک ماه، مقاومت بالایی در برابر ویروس نشان داده است و این امر در طول شیوع بیماری بسیار مهم است، به خصوص از آنجایی که توسعه یک واکسن جدید معمولاً حدود شش ماه طول می‌کشد.

این تیم به جای آنتی‌بادی‌های «خنثی‌کننده» سنتی که از ورود ویروس به سلول‌ها جلوگیری می‌کنند، از آنتی‌بادی‌های «غیرخنثی‌کننده» استفاده کردند که سلول‌های آلوده را در ریه تشخیص می‌دهند و سیستم ایمنی را برای از بین بردن آنها تحریک می‌کنند.

سیلک پاوست، ایمونولوژیست و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: «بیشتر آنتی‌بادی‌های تولید شده توسط بدن خنثی‌کننده نیستند، اما علم پزشکی مدت‌هاست که آنها را نادیده گرفته است.» «ما نشان داده‌ایم که آنها می‌توانند جان انسان‌ها را نجات دهند، حتی در برابر گونه‌های کشنده‌ای مانند آنفولانزای مرغی H۵ و H۷.»

محققان بر روی بخش کوچک و حفظ‌شده‌ای از پروتئین ماتریکس ۲ ویروس آنفولانزای A، معروف به M۲e، تمرکز کردند که برای چرخه زندگی ویروس ضروری است و تقریباً در تمام سویه‌ها ثابت می‌ماند. حتی ۲۴ روز پس از درمان، هیچ جهشی در این ناحیه مشاهده نشد. ترکیب سه آنتی‌بادی مختلف، اثربخشی بیشتری را نشان داد و احتمال فرار ویروس از درمان را کاهش داد.

نتایج امیدوارکننده روی موش‌ها

این ترکیب در دوز‌های پایین قبل و بعد از عفونت مؤثر واقع شد و شدت بیماری و بار ویروسی در ریه‌ها را کاهش داد و حتی در موش‌های دارای نقص ایمنی، میزان بقا را افزایش داد. هنگامی که این ترکیب در برابر ویروس بسیار بیماری‌زای H۷N۹ آزمایش شد، تمام موش‌های تحت درمان در سه روز اول زنده ماندند، در حالی که میزان بقا در روز‌های چهارم و پنجم به ترتیب به ۷۰ ٪ و ۶۰ ٪ رسید.

گام‌هایی به سوی کارآزمایی‌های بالینی

این تیم در حال حاضر در تلاش است تا نسخه انسانی‌شده‌ای از این آنتی‌بادی‌ها را برای استفاده انسانی توسعه دهد، نسخه‌ای که اثربخشی خود را در برابر پروتئین M۲ بدون ایجاد پاسخ ایمنی مضر حفظ کند. محققان امیدوارند این درمان یک اقدام پیشگیرانه برای سالمندان و افراد دارای نقص ایمنی و همچنین یک درمان مؤثر برای بیماران مبتلا به اشکال شدید آنفولانزا باشد.

این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.

منبع: مدیکال اکسپرس