دانشمندان افسانه «خدایان-پادشاهان» در ایرلند باستان را رد کردند

به گزارش مجله خبری نگار، این ایده رایج که یک سلسله زنای با محارم ۵۵۰۰ سال پیش بر ایرلند باستان حکومت می‌کرد، در هم شکسته شده است. تحقیقات جدید باستان‌شناسان در کالج دانشگاهی دوبلین، نتیجه‌گیری‌های حاصل از یک قطعه جمجمه یافت شده در مقبره مگالیتیک نیوگرنج را زیر سوال برده است. این اثر در مجله Antiquity منتشر شده است.

نیوگرنج که حدود ۵۰۰۰ سال پیش در دره بوین ساخته شده است، یکی از قدیمی‌ترین مگالیت‌های اروپا محسوب می‌شود - قدیمی‌تر از استون‌هنج و اهرام مصر. با این حال، تنها چیزی که از تدفین‌های اصلی در آنجا باقی مانده، بقایای به شدت تکه‌تکه شده پنج نفر است که در طول کاوش‌های دهه ۱۹۶۰ پیدا شدند.

پیش از این تصور می‌شد که این بقایا متعلق به یک مرد است که حاصل پیوند خویشاوندی - شاید بین یک برادر و خواهر یا والدین و فرزند - بوده است. این نشان می‌دهد که او ممکن است بخشی از نخبگان نوسنگی - شاید یک "خدا-پادشاه" شبیه به فراعنه مصر باستان - بوده باشد.

با این حال، همانطور که پروفسور جسیکا اسمیت و نیل کارلین اشاره می‌کنند، هیچ مدرک دیگری مبنی بر زنای با محارم یا اشرافیت ارثی در ایرلند نوسنگی یافت نشده است. پیوند‌های ژنتیکی بین افرادی که در سایر مگالیت‌ها دفن شده‌اند، حداکثر به روابط دور - مانند پسرعمو/دخترعموی درجه دو یا پدربزرگ/مادربزرگ-مادربزرگ - اشاره دارد.

پروفسور اسمیت توضیح داد: «ما می‌دانیم که افراد برای دفن شدن در این مقبره‌ها انتخاب می‌شدند. اما نمی‌دانیم با چه معیارهایی. آنها می‌توانستند اعضای مهم جامعه، شمن‌ها، صنعتگران یا کسانی باشند که صرفاً برای حلقه خود از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بودند.»

علاوه بر این، در آن زمان، اجساد به ندرت به طور کامل دفن می‌شدند: آنها سوزانده، تکه تکه شده و بین سکونتگاه‌ها جابجا می‌شدند. این امر تلاش‌ها برای تفسیر جایگاه اجتماعی متوفی از داده‌های باستان‌شناسی را پیچیده می‌کند.

نویسندگان این مطالعه استدلال می‌کنند که نتیجه‌گیری‌های قبلی در مورد «سلسله‌ها» بر اساس مقایسه‌های نامناسب با جوامع سلسله مراتبی - مانند مصر باستان - بوده و موارد احتمالی زنای با محارم در جوامع غیرسلطنتی یا حتی جوامع کاملاً برابر را نادیده گرفته است.

پروفسور کارلین تأکید کرد: «تنها یک مورد از خویشاوندی با محارم، پایه و اساسی بسیار متزلزل برای نظریه‌پردازی در مورد یک سلسله حاکم است.»

دانشمندان خواستار فاصله گرفتن از تصاویر رمانتیک از «پادشاهان نوسنگی» و توجه بیشتر به سازماندهی جمعی و اهمیت فرهنگی بنا‌های آن دوران هستند. از نظر آنها، چنین بنا‌هایی از طریق تلاش‌های اجتماعی ایجاد شده‌اند و نمادی از فعالیت مشترک بوده‌اند، نه قدرت خصوصی.

پیش از این در پرو، کارگران مومیایی یک نوجوان را با قدمت بیش از هزار سال پیدا کردند.