ICHE: ابرمیکروب‌ها پس از بستری‌های اخیر در بیمارستان در خانواده‌ها شیوع پیدا می‌کنند

به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس مطالعه‌ای که در مجله انجمن اپیدمیولوژی مراقبت‌های بهداشتی با عنوان «کنترل عفونت و اپیدمیولوژی بیمارستان» منتشر شده است، اعضای خانواده بیمارانی که اخیراً از بیمارستان مرخص شده‌اند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت مقاوم به آنتی‌بیوتیک، که اغلب «سوپرباگ» نامیده می‌شود، باشند، حتی اگر بیمار به همان عفونت مبتلا نشده باشد. این نشان می‌دهد که بیمارستان‌ها در انتشار باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک در جامعه نقش دارند.

وقتی بیماران تازه بستری شده به عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) مبتلا می‌شدند، خطر ابتلا برای اعضای خانواده که با آنها زندگی می‌کردند، حتی بیشتر هم می‌شد. هرچه مدت زمان بستری شدن یکی از بستگان بیشتر بود، حتی بدون تشخیص MRSA، خطر ابتلا برای اعضای خانواده بیشتر می‌شد.

آرون میلر، نویسنده‌ی اصلی این مطالعه از دانشگاه آیووا، گفت: «بیماران می‌توانند در طول مدت بستری در بیمارستان با MRSA آلوده شوند و MRSA را به اعضای خانواده‌ی خود منتقل کنند. این نشان می‌دهد که بیمارستان‌ها از طریق بیماران مرخص‌شده که ناقل بدون علامت هستند، گسترش MRSA را در جامعه تسهیل می‌کنند.»

میلر به بیمارستان‌ها توصیه می‌کند اقدامات کنترل عفونت، از جمله آزمایش برای تشخیص کلونیزاسیون MRSA، به ویژه در زمان ترخیص، حتی در صورت عدم وجود علائم عفونت را تقویت کنند. وی گفت: کلونیزاسیون و عفونت MRSA را می‌توان در بین بیماران بیمارستان و افراد در تماس با خانواده آنها ردیابی کرد تا انتقال آن به طور مؤثرتری شناسایی و کاهش یابد.

محققان خاطرنشان می‌کنند: «این مطالعه مهم، خطر شیوع عوامل بیماری‌زای مقاوم مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی را نشان می‌دهد و اهمیت حیاتی شیوه‌های اساسی کنترل عفونت را برجسته می‌کند. بهداشت دست، تمیز کردن محیط و مداخلات استاندارد برای کاهش کلونیزاسیون استافیلوکوکوس اورئوس برای جلوگیری از شیوع باکتری‌های مقاوم در محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی بسیار مهم هستند.»

عفونت‌های MRSA به عنوان ابرمیکروب‌ها شناخته می‌شوند، زیرا به آنتی‌بیوتیک‌های رایج پاسخ نمی‌دهند و همین امر درمان آنها را دشوار می‌کند. MRSA بیشتر در افرادی که در بیمارستان یا سایر مراکز درمانی مانند خانه سالمندان بستری بوده‌اند، شایع است، اما MRSA در جوامع خارج از بیمارستان‌ها نیز، معمولاً از طریق تماس پوست به پوست، شیوع پیدا می‌کند. اکثر افراد مبتلا به MRSA هیچ علامتی ندارند، اما این باکتری‌ها در صورت نفوذ به زیر پوست می‌توانند باعث تورم دردناک شوند و در صورت گسترش به سایر قسمت‌های بدن مانند خون یا ریه‌ها، می‌توانند کشنده باشند.

محققان از یک پایگاه داده بزرگ مربوط به ادعا‌های بیمه که شامل ۱۵۸ میلیون عضو با دو یا چند عضو خانواده تحت پوشش بیمه درمانی یکسان بود، برای بررسی چگونگی شیوع MRSA پس از بستری شدن یکی از اعضای خانواده استفاده کردند.

پس از بررسی ۴۲۴،۵۱۲ مورد MRSA در میان ۳۴۳،۵۲۴ فرد بیمه‌شده، این مطالعه ۴۷۲۴ مورد انتقال بالقوه MRSA به یکی از اعضای خانواده از طریق یکی از بستگان که اخیراً در بیمارستان بستری شده و به MRSA مبتلا شده بود را نشان داد. آنها همچنین ۸۰۶۴ مورد بالقوه انتقال MRSA را پس از بستری شدن یکی از اعضای خانواده که عفونت MRSA نداشت، یافتند.

میلر گفت: «مهم است که خطر بستری شدن در بیمارستان را بیش از حد ارزیابی نکنیم. اگرچه ما عوامل خطر قابل توجهی را برای انتقال در خانواده و جامعه شناسایی کرده‌ایم، اما خطر مطلق همچنان نسبتاً پایین است.»

افرادی که با یکی از اعضای خانواده‌شان که اخیراً بستری شده و به MRSA مبتلا بوده، تماس داشته‌اند، بیش از ۷۱ برابر یا ۷۰۰۰٪ بیشتر از شرکت‌کنندگانی که عضو خانواده‌شان در ۳۰ روز گذشته در بیمارستان بستری نشده یا در معرض MRSA قرار نگرفته، در معرض ابتلا به MRSA بوده‌اند.

داشتن یکی از اعضای خانواده که در بیمارستان بستری شده، اما به MRSA مبتلا نبوده است، احتمال ابتلای آن خویشاوند به MRSA را ظرف یک ماه پس از ترخیص، ۴۴ درصد افزایش می‌دهد.

هر چه یکی از اعضای خانواده زمان بیشتری را در بیمارستان گذرانده باشد، احتمال ابتلای یکی از اعضای خانواده به MRSA بیشتر است. اگر بیماری در ماه قبل به مدت یک تا سه روز در بیمارستان بستری شده باشد، احتمال ابتلای یکی از بستگان به MRSA در مقایسه با افرادی که اخیراً در خانه بستری نشده‌اند، ۳۴ درصد افزایش می‌یابد. اگر یکی از اعضای خانواده به مدت چهار تا ۱۰ روز در بیمارستان بستری شده باشد، احتمال ابتلای یکی از بستگان به MRSA ۴۹ درصد بیشتر است و اگر بیش از ۱۰ روز در بیمارستان بستری شده باشد، احتمال ابتلای یکی از بستگان در همان خانه ۷۰ تا ۸۰ درصد افزایش می‌یابد.

سایر عوامل مرتبط با عفونت‌های MRSA در میان اعضای خانواده شامل تعدادی از بیماری‌های دیگر، مصرف قبلی آنتی‌بیوتیک و وجود فرزندان خردسال در خانواده بود.