اشک‌هایت از تو محافظت می‌کنند... جلویشان را نگیر!

به گزارش مجله خبری نگار، او می‌گوید:

«گریه کردن یک فرآیند مهم فیزیولوژیکی و روانی است. این یک پاسخ طبیعی و سالم به احساسات است. اشک‌ها عملکرد‌های حیاتی بسیاری از جمله مرطوب کردن و تمیز کردن چشم‌ها را انجام می‌دهند.»

به گفته او، لایه اشک از سه لایه تشکیل شده است:

لایه لیپیدی: از تبخیر مایع اشک جلوگیری می‌کند.

لایه آبکی: قرنیه را مرطوب می‌کند و اکسیژن و مواد مغذی را منتقل می‌کند.

لایه مخاطی: توزیع یکنواخت مایعات را در سطح چشم تضمین می‌کند.

او می‌گوید: «اشک‌ها گرد و غبار، آلودگی و سایر مواد محرک را می‌شویند و به محافظت از چشم‌ها در برابر عفونت و آسیب کمک می‌کنند. آنها همچنین سطح قرنیه را صاف نگه می‌دارند که برای بینایی واضح ضروری است.» «اما وقتی اشک‌هایمان را نگه می‌داریم چه اتفاقی می‌افتد؟»

او توضیح می‌دهد که جلوگیری از اشک ریختن مستقیماً باعث بیماری‌های جدی چشم نمی‌شود، اما ممکن است به‌طور غیرمستقیم بر سلامت سیستم بینایی تأثیر بگذارد.

پزشک خاطرنشان می‌کند که سرکوب اشک منجر به اختلال در روانکاری چشم می‌شود، زیرا سرکوب مداوم اشک‌های احساسی می‌تواند بر عملکرد غدد اشکی تأثیر بگذارد و تعادل طبیعی مایع اشک را مختل کند. این می‌تواند منجر به سندرم خشکی چشم شود که علائم آن شامل موارد زیر است:

• خشکسالی.
• احساس سوزش.
• احساس وجود شن و ماسه در چشم.
• سرخی.
• و حتی در برخی موارد، کاهش بینایی.

یکی دیگر از خطرات نگه داشتن اشک، فشار بر عضلات چشم است. تلاش برای نگه داشتن اشک می‌تواند باعث اسپاسم پلک و تنش عضلات چشم شود که منجر به سردرد و فشار بر چشم می‌شود.

او اضافه می‌کند:

«پیامد‌های روان‌تنی باید در نظر گرفته شوند، زیرا سرکوب احساسات و قرار گرفتن در معرض استرس مزمن بر کل بدن، از جمله سیستم بینایی، تأثیر منفی می‌گذارد. استرس همچنین می‌تواند جریان خون به شبکیه و عصب بینایی را مختل کند که می‌تواند منجر به مشکلات متعددی شود.»

پزشک برای جلوگیری از عواقب منفی نگه داشتن اشک، مراحل زیر را توصیه می‌کند:

اول: از گریه کردن یا نگه داشتن اشک‌هایتان نترسید. در عوض، توصیه می‌شود احساسات خود را آزاد کنید، زیرا این به بدن کمک می‌کند تا به طور طبیعی با استرس سازگار شود.

دوم: در صورت خشکی چشم، باید از قطره‌های مرطوب‌کننده برای کمک به حفظ رطوبت طبیعی چشم‌ها استفاده شود.

سوم: توصیه می‌شود تا حد امکان از موقعیت‌های استرس‌زا دوری کنید و راه‌های سالمی برای استراحت پیدا کنید، مانند ورزش، مدیتیشن یا پرداختن به سرگرمی‌های مورد علاقه.

چهارم: معاینات پیشگیرانه منظم توسط چشم پزشک، حداقل سالی یک بار، به ویژه برای افرادی که زمینه ژنتیکی یا سابقه خانوادگی بیماری‌های چشمی دارند، بسیار مهم است.

پزشک در پایان سخنان خود گفت:

«نیازی نیست از اشک‌هایتان شرمنده باشید یا احساساتتان را سرکوب کنید. سلامت روان بخش اساسی سلامت کلی شماست و این شامل سلامت چشم نیز می‌شود. بنابراین، مراقب سلامت چشمانتان باشید و در صورت نیاز از گریه کردن دریغ نکنید.»