به گزارش مجله خبری نگار، دیابت با افزایش ۷۰ درصدی خطر ابتلا به زوال عقل مرتبط است، زیرا سطح بالای قند خون بر رگهای خونی که اکسیژن را به مغز میرسانند، تأثیر منفی میگذارد.
متفورمین به دلیل اثربخشی و هزینه کم، به عنوان یک درمان سنتی خط اول برای دیابت استفاده میشود. همچنین به بهبود شناخت و کاهش خطر زوال عقل و بیماری آلزایمر کمک میکند. با این حال، میتواند عوارض جانبی مانند اسهال، درد معده و کمبود ویتامین B۱۲ ایجاد کند که میتواند منجر به خستگی، ضعف عضلانی و مشکلات بینایی شود.
در مقابل، مطالعهای که توسط پروفسور سزو-یوان وو از تایوان انجام شد، نشان داد که آگونیستهای گیرنده GLP-۱ تا ۲۵ درصد محافظت بیشتری در برابر زوال عقل نسبت به متفورمین ارائه میدهند و با میزان مرگ و میر به طور قابل توجهی پایینتری همراه هستند.
این داروها ترشح انسولین را بهبود میبخشند و تخلیه معده را کند میکنند که منجر به کاهش وزن و کنترل بهتر قند خون و همچنین مزایای بالقوه قلبی عروقی میشود. با این حال، ممکن است عوارض جانبی مانند استفراغ و نوسانات خلقی ایجاد کنند.
در این مطالعه، محققان با تکیه بر دادههای الکترونیکی سلامت ناشناس از یک شبکه تحقیقات سلامت جهانی (Trinetx) که به مدت ۲۰ سال به طول انجامید، پیشرفت زوال عقل را در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲، شامل بیش از ۸۷۰۰۰ بیمار در هر گروه، ردیابی کردند. آنها دریافتند که داروهای GLP-۱ خطر زوال عقل را به ۲.۵ درصد کاهش میدهند، در حالی که این میزان برای متفورمین ۵ درصد است. خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و سایر انواع زوال عقل نیز کاهش یافته و میزان مرگ و میر در بین مصرفکنندگان کمتر بوده است.
اثر متفورمین به دلیل بهبود فرآیندهای متابولیک بدن است، در حالی که آگونیستهای گیرنده GLP-۱ مستقیماً از طریق سد خونی مغزی بر مغز تأثیر میگذارند و این امر آنها را در پیشگیری از زوال عقل مؤثرتر میکند.
با این حال، این یافتهها هنوز نیاز به تأیید از طریق مطالعات طولانیمدت دارند، بهویژه به دلیل ماهیت پیشرونده بیماری آلزایمر.
این مطالعه نتیجه گیری میکند که آگونیستهای گیرنده GLP-۱ ممکن است یک درمان کلیدی برای مدیریت دیابت و پیشگیری از عوارض شناختی باشند و چشماندازهایی را برای بهبود کیفیت زندگی بیماران فراهم کنند.
این مطالعه در مجله BMJ Open Diabetes Research & Care منتشر شده است.
منبع: دیلی میل