یک ماده رایج در کرم‌های ضد آفتاب، اکوسیستم‌های دریایی را تهدید می‌کند

به گزارش مجله خبری نگار، این ترکیب که با نام اتیل هگزیل متوکسی سینامات (EHMC) شناخته می‌شود، ظاهراً از تجزیه طبیعی پلاستیک در محیط‌های دریایی جلوگیری می‌کند و در عین حال رشد نوع خاصی از باکتری‌ها را که بیوفیلم تشکیل می‌دهند و قادر به تحمل شرایط سخت هستند، تشویق می‌کند.

این یافته‌ها از طریق تحقیقاتی به رهبری دکتر سابین ماتالانا-سورگه، دانشیار دانشکده علوم طبیعی دانشگاه استرلینگ، حاصل شده است. این اولین مطالعه عمیق در مورد آلودگی مشترک است که در آن پلاستیک‌ها به عنوان حامل سایر آلاینده‌های شیمیایی، از جمله آلاینده‌های مورد استفاده در کرم‌های ضد آفتاب برای محافظت از پوست در برابر اشعه ماوراء بنفش، عمل می‌کنند.

دکتر ماتالانا-سورج توضیح می‌دهد که این پدیده خطرات قابل توجهی را به همراه دارد. مهار باکتری‌های هوازی مسئول تجزیه پلاستیک و در عین حال تقویت رشد باکتری‌های مقاوم که پایداری بیوفیلم‌ها را افزایش می‌دهند، می‌تواند طول عمر پلاستیک در اقیانوس‌ها را به میزان قابل توجهی افزایش دهد و آن را در برابر تجزیه توسط نور خورشید و میکروارگانیسم‌ها مقاوم‌تر کند.

خطر این پدیده ناشی از ماهیت آبگریز ترکیبات کرم‌های ضد آفتاب است که مانند روغن‌ها در آب حل نمی‌شوند، بلکه به سطوح پلاستیکی شناور در اقیانوس‌ها می‌چسبند و تهدیدی پیچیده برای محیط زیست دریایی ایجاد می‌کنند.

یکی از یافته‌های نگران‌کننده این مطالعه، تغییراتی بود که در جوامع میکروبی ساکن روی سطوح پلاستیکی آشکار شد. هنگامی که پلاستیک به EHMC آلوده شد، تعداد باکتری‌های مفید مانند مارینوموناس که در تجزیه آلاینده‌ها نقش دارند، کاهش یافت، در حالی که تعداد باکتری‌هایی مانند سودوموناس که پروتئین‌هایی تولید می‌کنند که پایداری بیوفیلم‌ها را افزایش می‌دهند، افزایش یافت.

این یافته‌ها با توجه به ویژگی‌های باکتری‌های سودوموناس، که شامل گونه‌هایی هستند که به دلیل مقاومت در برابر محیط‌های آلوده و توانایی‌شان در تجزیه مواد پیچیده مانند آفت‌کش‌ها و فلزات سنگین شناخته شده‌اند، به‌ویژه قابل توجه هستند. با این حال، برخی از گونه‌های این باکتری‌ها ممکن است بیماری‌زا باشند و نگرانی‌های بیشتری را در مورد سلامت ایجاد کنند.

یکی از یافته‌های کلیدی در این مطالعه، افزایش تولید پروتئین پورین F (OprF) در باکتری‌های سودوموناس در معرض EHMC بود، پروتئینی که برای حفظ ساختار محافظ بیوفیلم‌ها حیاتی است. همچنین تغییر متابولیکی به سمت تنفس بی‌هوازی در این میکروب‌ها مشاهده شد که نشان‌دهنده تغییر اساسی در رفتار آنها در حضور این آلاینده است.

دکتر ماتالانا-سورج خاطرنشان می‌کند که خواص محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش EHMC ممکن است به طور غیرمستقیم از پلاستیک در برابر تخریب نوری و تجزیه زیستی محافظت کند و ماندگاری آن را در محیط دریایی افزایش دهد. این اثر، همراه با افزایش تعداد باکتری‌های بالقوه مضر، نگرانی‌های جدی را در مورد تعادل اکوسیستم‌ها و سلامت انسان، به ویژه در مناطق ساحلی که گردشگری شدید و آلودگی بالای پلاستیک را تجربه می‌کنند، ایجاد می‌کند.

این مطالعه که در مجله مواد خطرناک منتشر شده است، اوج ۱۵ سال همکاری تحقیقاتی بین دانشگاه استرلینگ و دانشگاه مونس در بلژیک، با بودجه چندین موسسه تحقیقاتی معتبر، را نشان می‌دهد.

منبع: Eurekalert