به گزارش مجله خبری نگار، اما این دندانها در هسته خود سلولهای بنیادی ارزشمندی دارند که میتوانند نقش مهمی در درمان بیماریهای جدی ایفا کنند.
امروزه پژوهشگران تأیید کردهاند که دندانهای عقل حاوی سلولهای بنیادی ویژهای هستند که میتوانند استخوان، غضروف و حتی بافت عصبی را بازسازی کنند. به این ترتیب، ممکن است یک ویزیت ساده نزد دندانپزشک، آغاز یک برنامه درمانی شخصیسازیشده برای هر فرد باشد.
این مطالعه توسط دکتر گسکون ایبارتچه، دانشیار گروه زیستشناسی سلولی و بافتشناسی در دانشگاه باسک انجام شده است.
هر دندان عقل، بخشی نرم به نام پالپ دندانی را در خود جای میدهد. این بخش نوعی حفره عروقی است که دندان را زنده نگه میدارد.
دانشمندان موفق شدهاند سلولهای موجود در پالپ را جدا کنند. این سلولها رفتاری شبیه به سلولهای نابالغ دارند و میتوانند در شرایط آزمایشگاهی به نورونها، عضله قلب یا استخوان تبدیل شوند.
تیم ایبارتچه توانسته است این سلولها را به نورونهای شبهالکتریکی تبدیل کند؛ سلولهایی که قادر به تولید پالسهای الکتریکی مشابه نورونهای واقعی هستند.
ایبارتچه در اینباره میگوید: «این جهش از بیان ژنی به فعالیت الکتریکی واقعی بسیار مهم است، زیرا مدارهای مغزی آسیبدیده به سلولهایی نیاز دارند که بتوانند سیگنال ارسال کنند.»
در آمریکا سالانه حدود ۱۰ میلیون دندان عقل کشیده میشود. بیشتر این دندانها مستقیماً به سطل زبالههای زیستپزشکی منتقل میشوند، اما هر دندان تازه کشیده شده میتواند منبعی بیدرد و ارزشمند از بافت زنده باشد.
معمولاً این جراحیها در دوران نوجوانی یا اوایل جوانی انجام میشود؛ زمانی که سلولهای پالپ به سرعت تقسیم میشوند و خطاهای ژنتیکی اندکی دارند.
برخی آزمایشگاهها با کلینیکهای جراحی دهان همکاری میکنند تا دندانها را در یخ خشک نگهداری و به فریزرهای مخصوص انتقال دهند. در این فریزرها، پالپ دندان در نیتروژن مایع فرآوری و ذخیره میشود.
شرکتهایی مانند Stemodontics این فرآیند را «بیمه زیستی» مینامند.
بیشتر دندانهای عقل کشیده شده بدون توجه دور ریخته میشوند، اما برخی شرکتها اکنون کیتهایی ارائه میدهند که میتوانند این ضایعات را به سرمایههای پزشکی بلندمدت تبدیل کنند.
این کیتها قبل از جراحی به مطب دندانپزشک ارسال میشوند و شامل تمامی وسایل لازم برای حفظ سلولهای بنیادی زنده در هنگام انتقال هستند.
برخلاف سلولهای بنیادی جنینی یا خون بند ناف، برداشت سلولهای بنیادی از پالپ دندان با دغدغههای اخلاقی کمتری مواجه است، زیرا این بافت به هر حال دور ریخته میشود.
این ویژگی، گزینه مناسبی برای گسترش درمانهای بازسازی شخصیسازیشده با هزینه پایینتر فراهم میکند.
مطالعات پیشبالینی نشان میدهند که سلولهای پالپ دندانی میتوانند علائم حرکتی بیماری پارکینسون را در مدلهای حیوانی کاهش دهند؛ این سلولها جایگزین نورونهای تولیدکننده دوپامین میشوند.
در پژوهشهای مرتبط با آلزایمر نیز مشخص شده است که این سلولها فاکتورهای رشدی ترشح میکنند که میتوانند سیناپسها را محافظت و از تجمع پروتئینهای سمی جلوگیری کنند. یک مرور علمی در سال ۲۰۲۴ نشان داد که سلولهای پالپ میتوانند پلاکهای آمیلوئیدی را پاکسازی و التهاب مغز را کاهش دهند.
مجله Nature Medicine اخیراً گزارشی از آزمایشهای اولیه منتشر کرده است که در آن، ایمپلنتهای سلولهای بنیادی در بیماران مبتلا به پارکینسون زنده ماندند و دوپامین آزاد کردند.
اگرچه در این آزمایشها از سلولهای بنیادی جنینی استفاده شده است، اما سلولهای بنیادی دندانی میتوانند مزایای مشابهی بدون مسائل اخلاقی به همراه داشته باشند.
ذخیرهسازی سلولهای بنیادی دندانی شخصی، خطر رد ایمنی را از بین میبرد و میتواند زمان درمان را که معمولاً نیاز به یافتن اهداکننده دارد، کاهش دهد.
پس از کشیدن دندان، جراح دهان دندان را در یک ویال استریل قرار میدهد. سپس بسته به سرعت به آزمایشگاه ارسال میشود و متخصصان در کمتر از ۲۴ ساعت پالپ دندانی را جدا و منجمد میکنند.
هزینه اولیه این فرآیند مشابه هزینه ذخیرهسازی خون بند ناف است، اما مزیت آن در این است که سلولهای بزرگسال را میتوان بارها برای درمانهای مختلف گسترش داد.
علاوه بر سیستم عصبی، سلولهای بنیادی دندانی با سرعت بیشتری نسبت به سلولهای مغز استخوان بافتهای معدنی تولید میکنند؛ این موضوع آنها را برای ترمیم فک پس از جراحی تومور مناسب میسازد.
کاردیولوژیستها ترشحات سلولهای پالپ دندانی را روی موشهای مبتلا به نارسایی قلبی آزمایش کردهاند و بهبود عملکرد قلبی را مشاهده کردهاند؛ این یافته نشان میدهد که احتمالاً در آینده میتوان پچهای قلبی از دندان عقل بیماران تهیه کرد.
محققان ارتوپدی نیز به این سلولها علاقهمند هستند؛ زیرا در آزمایشگاه این سلولها کلاژن و کلسیم را بهطور منظم تولید میکنند، که مشابه بافت غضروف سالم است و میتواند در آینده روش پیوند مفاصل را متحول کند.
برای تأیید ایمنی بلندمدت این روش، هنوز نیاز به دادههای بیشتری وجود دارد، زیرا سلولهای پیوندی باید بدون ایجاد تومور با بافت بدن ادغام شوند.
پژوهشگران در حال برنامهریزی آزمایشهای چندمرکزی هستند که سلولهای پالپ را با درمانهای استاندارد مانند تحریک عمقی مغز در اختلالات حرکتی مقایسه کنند.
اگر سلولهای بنیادی دندانی بتوانند عملکرد را بازیابی و هزینههای درمان را کاهش دهند، ممکن است دندانپزشکان در آینده همراه با بستههای یخ بعد از جراحی، کیتهای ذخیرهسازی سلول را نیز به بیماران ارائه دهند.
البته یک دغدغه مهم در این حوزه مسئله برابری است؛ ذخیرهسازی دندان عقل نباید به یک خدمت لوکس محدود به خانوادههای مرفه تبدیل شود. بانکهای عمومی یا مشوقهای بیمهای میتوانند این شکاف را کاهش دهند.
منبع:فوت و فن