فریاد گروه موسیقی بریتانیایی علیه اسرائیل؛ مجازات از لندن تا واشنگتن

به گزارش مجله خبری نگار، در یکی از سیاسی‌ترین اجرا‌های جشنواره امسال گلاستونبری، گروه باب ویلن با فریاد «مرگ بر ارتش اسرائیل» و شعار «فلسطین آزاد باید گردد» روی صحنه رفت؛ اجرایی که به‌سرعت به واکنش‌های رسانه‌ای و سیاسی داغ انجامید. جمعیت هزاران‌نفره حاضر در محل اجرا، که بسیاری از آنان پرچم فلسطین در دست داشتند، با خواننده همراهی کردند و بر شدت فضای اعتراضی افزودند.

برجسته‌ترین لحظه این اجرا، نمایش تصویری بود که در آن جمله‌ای به تماشاگران نشان داده شد: سازمان ملل این را نسل‌کشی نامیده است. بی‌بی‌سی آن را «درگیری» می‌نامد. این پیام آشکار، نقد مستقیمی بود به سیاست‌های این رسانه بریتانیایی در قبال جنگ غزه و انعکاس آن در پوشش‌های خبری.

بی‌بی‌سی ساعاتی پس از این اجرا، ویدئوی آن را از پلتفرم استریمینگ خود، آی‌پلیر، حذف کرد و در بیانیه‌ای اظهارات گروه را «عمیقاً توهین‌آمیز» خواند. این اقدام، اعتراض گسترده گروه‌های حامی آزادی رسانه، روزنامه‌نگاران مستقل و کاربران شبکه‌های اجتماعی را برانگیخت که این تصمیم را مصداقی از سانسور نهادینه‌شده و انحراف از اصل بی‌طرفی رسانه‌ای ارزیابی کردند.

اما دامنه برخورد‌ها به حذف ویدئو محدود نماند. نخست‌وزیر بریتانیا، کی‌یر استارمر، سخنان خواننده گروه را «نفرت‌پراکنی تکان‌دهنده» توصیف کرد و برخی نمایندگان پارلمان خواستار پیگرد قانونی بی‌بی‌سی به دلیل پخش این برنامه شدند. پلیس محلی نیز اعلام کرد تحقیقات جنایی درباره اجرای گروه باب ویلن آغاز شده تا مشخص شود آیا شعار‌های آنها مشمول قوانین مربوط به جرائم نفرت‌آمیز می‌شوند یا نه.

در سوی دیگر اقیانوس اطلس، ایالات متحده نیز واکنش نشان داد. کریستوفر لاندو، معاون وزیر خارجه آمریکا، با انتشار پیامی در پلتفرم ایکس (توئیتر سابق) اعلام کرد که ویزای اعضای باب ویلن لغو شده است.

او نوشت: بیگانگانی که خشونت و نفرت را برجسته می‌کنند، در کشور ما جایگاهی ندارند. این تصمیم به معنای لغو برنامه‌های تور آمریکای شمالی این گروه در سال جاری است.

واکنش رسمی جشنواره گلاستونبری نیز در نوع خود قابل‌توجه بود. مسئولان برگزاری جشنواره با صدور بیانیه‌ای گفتند از محتوای مطرح‌شده توسط گروه «وحشت‌زده» شده‌اند و آن را عبور از خطوط قرمز دانستند. این در حالی است که گلاستونبری در سال‌های گذشته به‌عنوان پلتفرمی برای بیان مواضع سیاسی و اجتماعی هنرمندان شناخته می‌شد.

واکنش‌ها به این برخوردها، بستر گفت‌و‌گو‌های گسترده‌ای را درباره محدودیت آزادی بیان، مرز‌های «گفتار قابل‌قبول» و نقش رسانه‌ها در مهار یا تقویت اعتراض هنری به وجود آورده است. بسیاری از منتقدان می‌گویند حذف کامل اجرای باب ویلن، در شرایطی که هزاران غیرنظامی در غزه جان خود را از دست داده‌اند، نه‌تنها نشانگر برخورد گزینشی رسانه‌ها با اعتراضات است، بلکه نشانی است از آن‌که حمایت از فلسطین هنوز در بسیاری از محافل قدرت در غرب، «خط قرمز» تلقی می‌شود.

در همین حال، گروه باب ویلن با انتشار بیانیه‌ای در شبکه‌های اجتماعی به فشار‌ها واکنش نشان داد. بابی ویلن خواننده این گروه، در پستی نوشت: اینکه به کودکان‌مان یاد بدهیم برای تغییرات مورد نیازشان حرف بزنند، تنها راه ساختن جهانی بهتر است.

ماجرای باب ویلن، در کنار سانسور اجرای گروه نی‌کپ که آنها نیز مواضعی صریح در حمایت از فلسطین اتخاذ کرده بودند، اکنون به پرونده‌ای نمادین تبدیل شده است؛ پرونده‌ای که نشان می‌دهد در دنیای به‌ظاهر آزاد رسانه‌ها، اعتراض به جنگ و اشغال، ممکن است به هزینه‌های سنگینی برای هنرمندان منتهی شود.