به گزارش مجله خبری نگار، در پایان ۱۲ روز نبرد بیسابقه میان نماینده خونخوار امریکا یعنی رژیم صهیونیستی و جمهوری اسلامی ایران که هدف تهدید مستقیم بود، بسیاری از تحلیلگران جهانی به دنبال سنجش میزان تابآوری مردم ایران در برابر فشار روانی ناشی از تهدیدات نظامی، محدودیت اینترنت و فضای تبلیغاتی سنگین بودند. اما آنچه از دل میدان واقعی و شبکههای اجتماعی بیرون آمد، برخلاف محاسبات و تحلیلهای کلیشهای بود: ملت ایران نهتنها نترسید، بلکه با خونسردی، شوخطبعی، انسجام و عزتی مثالزدنی، سربلندتر از همیشه از این تجربه سخت و پر از درد عبور کرد.
مردم ایران شبهای پرتنش پایتخت و شهرهای مختلف را با صدای پدافند و انفجار در آسمان شهر بهسر بردند. اما واکنش آنها نه از جنس وحشت و فرار، بلکه آمیختهای از آرامش، شوخطبعی و مسئولیتپذیری اجتماعی بود.
در گروههای خانوادگی در شبکههای اجتماعی و حتی محافل روزمره، مردم نهتنها از تهدید نهراسیدند، بلکه با زبان طنز، وضعیت را مدیریت و از همدیگر مراقبت کردند.
در همان شبهایی که دشمن به دنبال ایجاد ترس و ناامیدی بود، مردم نوشتند: «اینترنت رو قطع کردن، ولی وایفای قلب ایرانیها همیشه وصله!»
«موشکهای ایرانی اونقدر دقیقن که به دشمن میگن آدرس بده، خودمون میایم!»
«پدافند روشنه، ولی قهوهمون سرد نشه لطفاً؛ این جنگ به اندازه کافی تلخه!»
این جملات، برخاسته از دل مردم است؛ مردمی که بلدند چگونه از درد، فرصت بسازند و از تهدید، تمسخر دشمن. مردمی که جنگ را شروع نکردند، اما تمام خواهند کرد.
در این ۱۲ روز، شبکههای اجتماعی فارسیزبان نه جولانگاه ترس و گلایه، که صحنهای بود برای بازتاب قدرت روحی ملت ایران. هشتگهایی نظیر #فدای_وطن، #مدافعان_ایران و محتوای گستردهای که درباره دقت موشکها، آرامش مردم و وحدت ملی تولید شد، نشان داد که نظام رسانهای دشمن در القای ترس و تفرقه کاملاً شکست خورد.
یکی از پرمخاطبترین پستهای ایکس نوشته بود: «ما اگه با هم دعوا کنیم، فقط سر نوبت نون بربریه؛ پای وطن که وسط باشه، متحدیم!» و دیگری نوشت:
«دشمن گفت تسلیم شید، ما گفتیم هنوز با صاحبخونه سر اجاره خونه به توافق نرسیدیم، تسلیم شیم که چی؟»
ایران در این بحران، نهتنها ترسی بروز نداد، بلکه با زبانی صمیمی و مقاوم، عمق عزت خود را به رخ کشاند.
حالا که چند روز از پایان آن مرحله جنگی گذشته، قلب خیابانها، مدارس، مساجد، فروشگاهها و فضای فرهنگی کشور با نیرویی تازه در حال تپیدن است. مردم با اعتمادبهنفس، با امید و مهمتر از آن، با خاطرهای مشترک از ایستادگی، زندگی را ازسرگرفتهاند.
هیچ نمادی از بحران باقی نمانده؛ حتی در چهره کودکان، طنین آرامش و طنز، اقتدار و رجز قویتر از صدای آژیر دشمن باقیمانده است.
در سایه رهبری با درایت، زیر چتر وحدت ملی و در کنار قدرت بازدارندگی نظامی، امروز جمهوری اسلامی ایران، نهتنها در عرصه نظامی بلکه در میدان افکار عمومی جهانی نیز پیروز واقعی این نبرد بود. چراکه ملت، با تمام وجود، صلابت و عزت خود را فریاد زد؛ با کلمه، با خنده، با سکوت و با سادگی زندگیاش.
از خاطر این مردم نخواهد رفت که حتی در تولیدات جهانی هم اقتدار جمهوری اسلامی ایران محکمترر از قبل بازتاب دارد. زنی که رو به دوربین توصیه میکرد: «تلاش نکن که دل همه رو به دست بیاری، نمیتونی، چون تو موشک ایرانی نیستی!»
این روزها خیلی میشنویم و در فضای مجازی میبینیم که: «اشتباه میکردیم، آقای شما دیگر آقای ما هم هست. من کشورم را درست نمیشناختم و فکر حمله به اسرائیل را از ایران در ذهنم جا نمیدادم.» این روزها روزهای وحدت است. روزهای شیرین اقتدار، روزهای بازسازی سرمایه اجتماعی.
مردم ایران، در جنگ ۱۲ روزه نشان دادند که «مقاومت»، فقط در سنگر نظامی نیست؛ در خانه، در کافه، در پستهای مجازی و در دل مادرانی که بچههایشان را آرام نگه داشتند، نیز جاری است.
ایران امروز، با امیدی تازه، وحدتی عمیقتر و انگیزهای بلندتر، فصل جدیدی از اقتدار خود را آغاز کرده؛ و و اگر دشمنان چشم باز کنند، خواهند دید که:
ما نه تسلیم شدیم، نه متوقف. ما زندهایم، بااقتدارتر از همیشه؛ و زندگی در این سرزمین، هنوز با لبخند و با قوت در جریان است.