تشخیص سلول‌های “پیر” انسان با کمک میدان‌های الکتریکی!

محققان دانشگاه متروپولیتن توکیو روش جدیدی برای تشخیص سلول‌های “پیر” انسان از سلول‌های جوان‌تر با استفاده از میدان‌های الکتریکی ایجاد کرده‌اند. در حالی که نشانگر‌های کلیدی برای این سلول‌های “پیر” پیدا شده‌اند، روش‌های فعلی نیاز به “برچسب‌های” بیوشیمیایی دارند که استفاده از آنها دشوار است و بر خود سلول‌ها تأثیر می‌گذارند و مطالعه آنها را دشوار می‌کنند. روش جدید بدون برچسب و کمتر آسیب‌رسان است. هدف این تیم تنوع بخشیدن به این روش و گسترش آن به انواع دیگر سلول‌ها است.

به گزارش مجله خبری نگار/مدیکال نیوز، پیری از سطح سلولی شروع می‌شود. با افزایش سن، سلول‌های پیر یا “پیر” در بدن ما تجمع می‌یابند. این سلول‌ها نه تنها بخش زیادی از عملکرد اصلی خود را از دست داده‌اند، بلکه همچنان ترکیباتی را منتشر می‌کنند که باعث التهاب می‌شوند. شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد چگونه آنها در شرایط مرتبط با پیری مانند تصلب شرایین، بیماری آلزایمر و دیابت نوع ۲ نقش دارند.

برای درک و درمان چنین بیماری‌هایی، دانشمندان باید با چگونگی تأثیر سلول‌های پیر بر فیزیولوژی ما آشنا شوند. طبیعتاً، این کار با شناسایی اینکه کدام یک از سلول‌های ما پیر هستند و کدام یک نیستند، آغاز می‌شود. متأسفانه، روش‌های موجود به «برچسب‌گذاری» انتخابی متکی هستند، مثلاً اتصال یک مولکول فلورسنت به ترکیبات خاصی که در سلول‌های پیر وجود دارند. این کار نه تنها زمان‌بر و پیچیده است، بلکه خود این فرآیند می‌تواند خواص همان چیزی را که دانشمندان می‌خواهند مطالعه کنند، تغییر دهد.

برای حل این مشکل، تیمی به رهبری استادیار ایپی یاگی از دانشگاه متروپولیتن توکیو، رویکردی کاملاً متفاوت برای شناسایی سلول‌های پیر ارائه داده‌اند. آنها به جای برچسب‌های شیمیایی، سلول‌ها را تحت یک میدان الکتریکی متناوب قرار می‌دهند. این امر باعث بازآرایی جزئی بار می‌شود، به طوری که یک انتهای سلول بار مثبت‌تری نسبت به انتهای دیگر دارد. وقتی میدان الکتریکی در فضا یکنواخت نباشد، سلول مهاجرت می‌کند. در مورد یک میدان متناوب، سلول بین الکترود‌ها به عقب و جلو حرکت می‌کند. با تغییر فرکانس میدان، حرکت سلول در مقداری که به عنوان فرکانس قطع شناخته می‌شود، به طور قابل توجهی تغییر می‌کند. این روش که به عنوان دی‌الکتروفورز مدوله شده با فرکانس (FM-DEP) شناخته می‌شود، با اندازه‌گیری این مقدار، نوع سلول را مشخص می‌کند.

این تیم تلاش‌های خود را بر روی فیبروبلاست‌های پوستی انسان، بخش مهمی از بافت همبند پوست، متمرکز کرد. هنگامی که آنها سلول‌های پیر را در مقابل سلول‌های جوان‌تر آزمایش کردند، دریافتند که تفاوت قابل توجهی در فرکانس‌های قطع آنها وجود دارد. این تغییرات ناشی از تغییرات در مولکول‌های چربی (لیپید) است که غشای سلول‌ها را تشکیل می‌دهند. نکته مهم این است که FM-DEP سریع، آسان برای استفاده و بدون برچسب است.

این روش جدید نه تنها ابزاری مناسب برای تحقیق در مورد پیری است، بلکه ممکن است در پزشکی احیا کننده و غربالگری دارو نیز کاربرد داشته باشد. این تیم امیدوار است FM-DEP را به عنوان یک رویکرد جدید و همه کاره برای شناسایی سلول، در مورد سایر انواع سلول‌ها نیز به کار گیرد.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری