اگر بزرگسال هستید، مراقب باشید که شیر می‌تواند برای شما مضر باشد!

به گزارش مجله خبری نگار، شیر به عنوان محصولی شناخته می‌شود که به نوزادان در تمام پستانداران کمک می‌کند تا به سرعت رشد کنند و بزرگسالان به آن نیازی ندارند. پس چرا انسان‌ها پس از دوران نوزادی به نوشیدن شیر ادامه می‌دهند؟

کارشناسان می‌گویند که قبل از انقلاب کشاورزی، انسان‌ها مانند سایر پستانداران روی زمین شیر می‌خوردند. منبع شیر، سینه‌های مادر و فقط در دوران کودکی بود. این بدان معناست که نسل بشر در آن دوران در فقدان کامل تغذیه لبنی در دوران بزرگسالی شکل گرفته است.

این وضعیت پس از دوره یکجانشینی و ظهور فعالیت‌های کشاورزی شروع به تغییر کرد. به گفته دانشمندان، هزاران سال پیش، انسان‌ها در بسیاری از مناطق جهان شروع به مصرف لبنیات کردند که منجر به تغییراتی در ژن‌های آنها شد. در نتیجه، انسان‌های بالغ قادر شدند شیر را بسیار کارآمدتر از اجداد دور خود یا کسانی که از مناطقی بدون لبنیات بودند، هضم کنند.

با این حال، تعداد فزاینده‌ای از مطالعات علمی تأیید می‌کنند که شیر همیشه مفید نیست، به خصوص برای بزرگسالان. در نتیجه، مصرف شیر در اروپا اخیراً ۳۰ درصد کاهش یافته است و این کاهش همچنان ادامه دارد.

شیر یک محصول ایده‌آل برای رشد و نمو سریع نوزادان انسان و حیوانات است، زیرا حاوی مقادیر زیادی پروتئین، اسید‌های آمینه، چربی‌ها و هورمون‌هایی است که این فرآیند را تحریک می‌کنند، مانند استروژن، یک فاکتور رشد شبه انسولین، که سپس به هورمون مهارکننده رشد سوماتوستاتین تبدیل می‌شود.

هر چیزی که در شیر وجود دارد طبیعی است و هیچ هورمونی در دامپروری به آن اضافه نمی‌شود. کارشناسان هشدار می‌دهند که مصرف شیر بزرگسالان خطر ابتلا به سرطان‌هایی مانند سرطان آندومتر و پروستات را افزایش می‌دهد. این امر به ویژه در صورتی که شیر بیش از حد مصرف شود، صادق است، اما اگر در حد اعتدال مصرف شود، خطر کم است.

پزشکان می‌گویند چربی‌های حیوانی موجود در شیر منجر به افزایش سطح چربی‌های «بد» در خون می‌شوند که منجر به ایجاد تصلب شرایین، بیماری‌های قلبی عروقی و زوال عقل می‌شود.

علاوه بر این، متخصصان خاطرنشان می‌کنند که اسید آمینه لوسین موجود در شیر، تولید مثل و رشد فعال سلول را نیز تحریک می‌کند که همزمان رشد تومور را در بزرگسالی تقویت می‌کند.

برخی افراد به طور خاص برای دریافت کلسیم جهت تقویت بافت استخوانی، شیر می‌نوشند. کارشناسان می‌گویند کلسیم، بدون منیزیم و ویتامین‌های D و K۲ کافی، می‌تواند در رگ‌های خونی رسوب کند و منجر به کلسیفیکاسیون شود. این امر می‌تواند منجر به عوارضی مانند فشار خون بالا و نارسایی مزمن عروقی شود.

سایر ترکیبات مضر موجود در شیر، گلوبولین‌ها و کازئین‌ها هستند، دو نوع پروتئین که هضم آنها زمان زیادی می‌برد. پروتئین‌ها اغلب به اسید‌های آمینه تبدیل شده و به صورت پروتئین جذب می‌شوند که منجر به آسیب و التهاب در روده‌ها می‌شود که می‌تواند منجر به واکنش‌های آلرژیک، رشد تومور، احتباس آب و آرتروز شود.

کسانی که به مصرف روزانه مقادیر زیادی شیر عادت دارند، ممکن است لازم باشد در رژیم غذایی خود تجدید نظر کنند و سعی کنند آن را کاهش دهند تا تعادل طبیعی بدن خود را بازیابند. نظرات ممکن است در این مورد متفاوت باشد، اما اگر مادر طبیعت را بدیهی بدانیم، هیچ پستانداری روی زمین، به جز انسان، پس از بزرگسالی شیر مصرف نمی‌کند.