به گزارش مجله خبری نگار، در سالهای اخیر، دانشمندان به تعدادی کشف انقلابی در زمینهی ضد پیری دست یافتهاند که میتواند درک ما از فرآیند پیری و چگونگی کند کردن آن را به طور اساسی تغییر دهد. محققان مراکز علمی پیشرو در جهان روشهای نوآورانهای ارائه دادهاند که نه تنها میتوانند روند پیری بدن را کند کنند، بلکه به طور بالقوه آن را معکوس نیز میکنند.
تیمی از دانشمندان دانشکده پزشکی هاروارد با توسعه روشی برای راهاندازی مجدد اپیژنوم، به موفقیت بزرگی دست یافتهاند. این رویکرد نوآورانه امکان جوانسازی بدن در سطح سلولی را بدون برنامهریزی مجدد کامل سلولها فراهم میکند، که چشماندازهای جدیدی را در درمان بیماریهای مرتبط با سن ایجاد میکند. در طول آزمایشها روی موشهای آزمایشگاهی، محققان توانستند جوانسازی قابل توجهی در بافتها و اندامهای حیوانات آزمایشی نشان دهند.
به موازات آن، متخصصان مرکز پزشکی ویل کورنل کشف مهمی در رابطه با اندازه هسته سلول انجام دادند. آنها دریافتند که کاهش اندازه این ساختارهای سلولی مستقیماً بر سرعت پیری بدن تأثیر میگذارد. این کشف اهمیت درک معماری سلولی در زمینه فرآیندهای پیری و جوانسازی را برجسته میکند.
نکته قابل توجه، مطالعهای است که در موسسه سالک انجام شده است، جایی که دانشمندان در کار با موشهای مبتلا به پروگریا، بیماری که باعث پیری زودرس میشود، به نتایج چشمگیری دست یافتهاند. محققان با فعال کردن موقت ژنهای مرتبط با رشد جنینی، نه تنها توانستند ظاهر حیوانات را بهبود بخشند، بلکه طول عمر آنها را نیز ۳۰ درصد افزایش دادند.
همچنین پیشرفتهای قابل توجهی در مطالعه تلومرها - بخشهای انتهایی کروموزومها که کوتاه شدن آنها با پیری مرتبط است - حاصل شده است. محققان دانشگاه تگزاس روشی برای فعال کردن آنزیم تلومراز ابداع کردهاند که پیری سلولها را کند کرده و عملکرد شناختی را در حیوانات آزمایشگاهی بهبود میبخشد.
این کشف در حوزهای که به اصطلاح «عصر رترو» نامیده میشود را میتوان انقلابی نیز نامید. دانشمندان آموختهاند که از DNA ویروسی برای ایجاد یک ساعت بیولوژیکی استفاده کنند که میتواند سن فرد را به طور دقیق تعیین کند. علاوه بر این، محققان پیشنهاد میکنند که استفاده از داروهای ضد رتروویروسی ممکن است به مبارزه با علائم پیری کمک کند.
مورد توجه ویژه، پیشرفت دانشمندان هاروارد است - مجموعهای از شش ترکیب شیمیایی که قادر به جوانسازی سلولهای انسانی در مدت زمان نسبتاً کوتاهی بدون استفاده از درمان ژنتیکی هستند. این کشف میتواند تحولی در درمان بیماریهای مرتبط با پیری و پزشکی بازساختی باشد.
همه این دستاوردها، الگوی جدیدی را در درک فرآیند پیری شکل میدهند و مسیرهای امیدوارکنندهای را برای تحقیقات بیشتر باز میکنند. اگرچه بیشتر آزمایشها هنوز روی حیوانات آزمایشگاهی انجام میشود، دانشمندان نسبت به امکان بهکارگیری نتایج بهدستآمده در عمل بالینی در آینده خوشبین هستند.