به گزارش مجله خبری نگار، طبق گزارش مجله Science Advances، اقیانوس منجمد جنوبی که قطب جنوب را احاطه کرده است، با وجود اندازه کوچکش، نقش کلیدی در سیستم آب و هوایی زمین ایفا میکند و با جذب مقادیر زیادی کربن جوی، اثرات گرمایش جهانی را کاهش میدهد. اما در دهههای اخیر، بادهای شدید ناشی از تخریب لایه ازن، ظرفیت جذب آن را کاهش داده است.
با استفاده از مدل اقلیمی UKESM۱، محققان توانستند سه سناریو را مدلسازی کنند: جهانی بدون سوراخ لایه ازون، سناریوی واقعبینانهای که در آن لایه ازون پس از پروتکل مونترال (۱۹۸۷) بهبود مییابد، و سناریوی فرضی که در آن سوراخ لایه ازون تا سال ۲۱۰۰ ادامه مییابد.
آنها دریافتند که باریک شدن سوراخ لایه ازن، تأثیر آن بر بادها و گردش اقیانوس را تضعیف میکند. اما اگر انتشار گازهای گلخانهای همچنان افزایش یابد، به دلیل گرمایش جهانی، بادها ادامه خواهند یافت که بار دیگر جذب کربن را بدتر خواهد کرد.
دکتر ترزا یارنیکووا، محقق ارشد، گفت: «محاسبات ما نشان میدهد که تأثیر منفی سوراخ ازن برگشتپذیر است، اما فقط تحت سناریوی انتشار کم.» اگر انتشار گازهای گلخانهای همچنان بالا بماند، افزایش غلظت گازهای گلخانهای از تأثیر مثبت ترمیم لایه ازن بیشتر خواهد شد.
یافتههای این مطالعه تأیید میکند که کاهش سریع انتشار گازهای گلخانهای تنها راه حفظ توانایی اقیانوس منجمد جنوبی در کاهش اثرات تغییرات اقلیمی است.
محققان نشان میدهند که در آینده، گردش اقیانوسی تأثیر کمتری بر جذب کربن خواهد داشت، زیرا توزیع آن بین سطح و اعماق تغییر میکند.
منبع: gazeta