به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان کلینیک پزشکی روانتنی و رواندرمانی در بیمارستان دانشگاه LWL در بوخوم (آلمان) یک مطالعه غیرمعمول را به کاهش درد اختصاص دادند. به گزارش پورتال vokrugsvetaru، توجه آنها به آزمایش کلاسیک دست لاستیکی جلب شد، که تصمیم گرفتند آن را برای یافتن راههای جدید برای تسکین درد تطبیق دهند.
اساس آزمایش دست لاستیکی ایجاد این توهم در فرد است که اندام مصنوعی بخشی از بدن اوست. برای انجام این کار، به فرد مورد آزمایش یک دست پلاستیکی نشان داده میشود که جلوی او روی میز قرار گرفته است، در حالی که دست واقعی او توسط یک صفحه نمایش پنهان و از دید پنهان میماند. آزمایشگر همزمان برسهای هر دو دست را در همان مکانها لمس میکند و پس از مدتی فرد شروع به احساس لمس روی دست مصنوعی میکند و آن را برای خودش در نظر میگیرد.
روانپزشکان آلمانی تصمیم گرفتند پا را فراتر گذاشته و بررسی کنند که آیا میتوان بدون تحریک لمسی، توهم مشابهی را القا کرد یا خیر. در مجلهی PAIN Reports، نویسندگان این مطالعه، اصلاح آزمایش خود را شرح دادند که در آن از گرما و نشانههای بصری استفاده کردند.
۳۴ فرد راست دست در این آزمایش شرکت کردند. برای شروع، دانشمندان آستانه درد ناشی از گرما را برای هر شرکتکننده تعیین کردند. سپس افراد دست چپ خود را روی دستگاه گرم شده قرار دادند، در حالی که اندام واقعی آنها از دید پنهان بود. یک دست لاستیکی واقعگرایانه در مقابل آنها قرار داده شده بود که از پایین با نور قرمز روشن میشد.
در طول آزمایش، دمای دستگاه گرمایشی به تدریج افزایش یافت و آزمودنیها از یک اسلایدر مخصوص برای ارزیابی شدت درد استفاده کردند. این به دانشمندان اجازه داد تا چگونگی تأثیر محرکهای بصری و حرارتی بر درک درد را پیگیری کنند.
نتایج نشان داد که وجود دست لاستیکی روشن، درک ذهنی شرکتکنندگان از درد را کاهش داد. آنها نسبت به زمانی که دست مصنوعی جلویشان نبود، احساس ناراحتی کمتری داشتند. بنابراین، ظهور توهم «تصاحب» دست لاستیکی بر احساس درد تأثیر گذاشت.
مارتین دیرز، سرپرست این مطالعه، خاطرنشان کرد که مکانیسمهای عصبی دقیق پشت این اثر هنوز مشخص نیست، اما دانشمندان معتقدند که کار آنها میتواند در درمان درد مزمن کاربرد داشته باشد. به طور خاص، ما در مورد سندرم درد منطقهای پیچیده صحبت میکنیم که در آن بیماران درد و تورم را در بازو تجربه میکنند.
این مطالعه چشماندازهای جدیدی را برای توسعه روشهای غیرتهاجمی مبارزه با احساس درد ایجاد میکند که میتواند کیفیت زندگی بیماران مبتلا به درد مزمن را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.