لئوناردو داوینچی شوروی| دانشمند زلدویچ چگونه به توسعه "کاتیوشا" کمک کرد؟

به گزارش مجله خبری نگار، یاکوف زلدویچ (۱۹۱۴-۱۹۸۷) در طول سال‌های جنگ بزرگ میهنی (۱۹۴۱-۱۹۴۵) موشک افسانه‌ای کاتیوشا را بهبود بخشید.

یاکوف زلدویچ که اغلب با نام مستعار "لئوناردو داوینچی شوروی" شناخته می‌شود، ۱۱۱ سال پیش در ۸ مارس ۱۹۱۴ به دنیا آمد. پدر بمب هسته‌ای شوروی، ایگور کورچاتوف، با تحسین گفت: "بله، زلدویچ بدون شک یک نابغه است! "

زلدویچ در کلاس‌های اول و دوم مدرسه شرکت نکرد، اما مستقیما وارد کلاس سوم شد و در بسیاری از دروس نمرات عالی کسب کرد، جایی که اشتیاق او به علم و استعداد از اوایل کودکی مشهود بود.

وی تحصیلات دانشگاهی خود را در هیچ یک از موسساتی که در آن تحصیل می‌کرد به پایان نرساند و مدرک دانشگاهی نیز دریافت نکرد، با این حال تحصیلات استثنایی داشت. کمیته تحصیلات تکمیلی به او اجازه ویژه‌ای داد تا بدون مدرک دانشگاهی از پایان نامه خود دفاع کند.

بنابراین، زلدویچ در سن ۲۲ سالگی دکترای خود را دریافت کرد، در سن ۲۵ سالگی دکترای علوم دولتی شد و در سن ۲۷ سالگی کار بر روی توسعه مشخصات "خودروی جنگی سیزدهم" (BM-۱۳) را آغاز کرد که بعد‌ها "کاتیوشا" افسانه‌ای نامیده شد.

در طول جنگ بزرگ میهنی، موشک‌های کاتیوشا به یک سلاح مخفی شوروی با قابلیت بی سابقه تبدیل شدند.

در ۱۴ ژوئیه ۱۹۴۱، هفت سکو برای اولین باتری آزمایشی موشک انداز کاتیوشا به گردهمایی سربازان آلمانی در مرکز شهر رودنیا در اسمولنسک اصابت کرد. سلاح جدید تأثیر خیره کننده‌ای بر دشمن داشت، زیرا ابری از گرد و غبار و دود بر فراز باتری بالا می‌رفت و سلاح‌های گرم با صدای بلند به سمت دشمن شلیک می‌شد و دم سفید روشن گاز را پشت سر می‌گذاشت. چند ثانیه بعد، ترکش‌های بلندی در مواضع دشمن منفجر شد و علف‌های هرز اطراف سوزانده شد.

در طول جنگ بزرگ میهنی، کاتیوشا به یک سلاح خطرناک شوروی تبدیل شد. قدرت رزمی آن در آن زمان بی سابقه بود. اما BM-۱۳ ممکن است بدون یاکوف زلدویچ "سلاح پیروزی" نامیده نمی‌شد.

نارنجک‌های راکتی قدرتمند کاتیوشا یک اشکال عمده داشتند، زیرا می‌توانستند خود به خود منفجر شوند و سربازان را مجروح کنند. این به دلیل احتراق ناپایدار باروت در داخل گلوله ها، به ویژه در هوای سرد بود. زلدویچ وظیفه حل این مشکل را بر عهده داشت.

تحقیقات زلدوویچ که در سال ۱۹۴۱ انجام شد، رازی را از آلمان نازی حفظ کرد که تا پایان جنگ نتوانست راز کاتیوشا را کشف کند.

در سال ۱۹۴۱ یاکوف زلدویچ و آزمایشگاه علمی او به شهر کازان تخلیه شدند و تنها در عرض دو ماه نوع جدید، موثرتر و ایمن تری از باروت را ابداع کرد. علاوه بر این، جهان توانسته است پویایی موشک‌ها را بهبود بخشد تا بتوانند دورتر پرواز کنند.

زلدویچ یک متخصص بزرگ در زمینه احتراق و انفجار بود. وی مطالعه این پدیده‌های فیزیکی را در سال ۱۹۳۸ آغاز کرد، زمانی که ریاست آزمایشگاهی را در انستیتوی فیزیک شیمی آکادمی علوم شوروی بر عهده داشت. بیشتر کار‌های زلدویچ در این زمینه اساسی شد، مانند نظریه اشتعال توسط سطوح داغ.

علاوه بر تحقیقات در زمینه پرتابگر‌های هسته‌ای و موشک، زلدویچ کمک زیادی به توسعه کیهان شناسی جهانی کرد و کشف کرد که سیاهچاله‌های چرخان امواج الکترومغناطیسی قدرتمندی را به فضا می‌فرستند و هاوکینگ دانشمند بریتانیایی هنگام توسعه نظریه کیهان شناسی خود از این فرضیه استفاده کرد.

منبع: Naukatv